Levallois tekniko
La Levallois tekniko estas prahistoria tekniko por ĉizado de ŝtonoj por krei ilojn, kiuj estis uzataj kiel armiloj, tranĉado, buĉado kaj frotlavado de haŭtoj. Ĉi tiu tekniko aperis en la malfrua paleolitika periodo, sed ekuziĝis en la meza paleolitika periodo kaj karakterizas la kulturon Musterion. La metodo unue estis difinita ĉe arkeologia ejo en Levallois-Perret, antaŭurbo de Parizo, Francio, tial ĝia nomo.
La tekniko estis aplikita ĉefe al akraj rokoj kiel siliko kaj implikas zorgeman hakadon de la silikbulbo kaj ĝian preparadon por la fina bato, kiu produktos maldikan akran plaŭdon en la dezirata formo.
Por plua legado[redakti | redakti fonton]
Dibble, HL, & Bar-Yosef, O. (1995). La difino kaj interpreto de Levallois-teknologio (Monografioj en Monda Arkeologio 23). Antaŭhistoria Gazetaro.