Nacia Muzeo de Belartoj (Ĉilio)
| Nacia Muzeo de Belartoj | |
|---|---|
 | |
| arta muzeo • nacia muzeo • public museum | |
| Lando | Ĉilio vd |
| Situo | Santiago |
| Adreso | Parque Forestal s/n |
| Konstrustilo(j) | Secesio vd |
| Arkitekto(j) | Emile Jéquier vd |
| Estiĝo | 1880 |
| Koordinatoj | 33° 26′ 7″ S, 70° 38′ 37″ U (mapo)-33.435322-70.643569Koordinatoj: 33° 26′ 7″ S, 70° 38′ 37″ U (mapo) |
 Nacia Muzeo de Belartoj | |
| Retpaĝo | http://www.mnba.cl |
La Ĉilia Nacia Muzeo de Belartoj (hispane Museo Nacional de Bellas Artes, akronime MNBA), trovita en Santiago, Ĉilio, estas unu el la gravaj centroj por ĉilia arto kaj plilarĝe por sud-amerika arto.
Fondita la 18-an de septembro 1880 sub la nomo de Nacia Muzeo de Pentraĵoj, ĝi estas la unua artmuzeo en Latinameriko. La organizaĵo estas administrita de la Artisma Unio (Unión Artística).
Kiam ĝi malfermiĝis en 1880, la pentristo Juan Mochi estis la unua prezidanto de la muzeo. La 21-an de septembro 1910, la muzeo translokiĝis al la lastatempe konstruita muzeokonstruaĵo en baroka stilo.
Ekde 1910, la Palaco de Belartoj okupas konstruaĵon situantan en la Arbara Parko en Santiago Centro, verko de la franc-ĉilia arkitekto Emile Jéquier, konstruita en memorceremonio de la centjariĝo de la lando kaj deklarita Historia Monumento en 1976. Ĝia dezajno estas inspirita de la Petit Palais de Parizo.
Malantaŭ ĝi situas la Muzeon de Nuntempa Arto (Museo de Arte Contemporáneo) de la Universitato de Ĉilio, en kiu estas ankaŭ trovita la malnovan Lernejon de Bonaj Artoj (Escuela de Bellas Artes).
La muzeo havas artan heredaĵon konsistantan el pli ol 3 000 pecoj, akiritaj per aĉetoj, donacoj kaj premioj de oficialaj salonoj; Ĝi havas la ĉefan selektadon de ĉilia skulptaĵo kaj la dua plej kompleta nacia pentraĵo en la lando post la Casa del Arte aŭ Pinakoteko de la Universidad de Concepción. La verkoj kovras nacian artan produktadon ekde koloniaj tempoj; Krome, ĝi konservas kernojn de universala arto, elstarigante siajn kolektojn de hispanaj, flandraj kaj italaj pentraĵoj, sian kolekton de kakemono kaj kuprogravurojn, ĝiajn kolektojn de desegnaĵoj kaj fotoj, kaj aron de afrikaj skulptaĵoj.
Ĝi havas bibliotekon specialigitan pri bildartoj, kiu havas ĉirkaŭ 100,000 volumojn, okazigas provizorajn kaj vojaĝantajn ekspoziciojn, konservas edukan programon, kun laborrenkontiĝoj, kursoj kaj gvidataj vizitoj, kaj produktas informan materialon.