Papiruso de Berlino

El Vikipedio, la libera enciklopedio

La papirusa fragmento konata kiel Papiruso de Berlino entenas mallongajn evanngeliecajn tekstojn ne rekondukeblajn al iu ajn apokrifa aŭ kanona Evangelioj. Ĝi datumeblas al la 6-a jarcento kaj estis science analizita en 1923.

Ĝi enhavas mallongajn fragmentojn de la dialogo inter Jesuo kaj Natanaelo (vidu la similaĵn en Joh 1, 49: “Natanael respondis kaj diris al li: Rabeno, vi estas la filo de Dio, vi estas Reĝo de Iozrael.”).

La papiruso de Berlino estas papirusorulaĵo ĝenre literatura, gastiganta verkon de la poeto Timoteo el Mileto, La persoj, reiranta la la 4-a jarcento a.K.; ĝi venis al la homa sperto en 1902 en la najbaroj de Abusir, suburbo de Memfiso de Egiptio, el la tombo de soldato, kune kun aliaj objektoj de la funebra aranĝo. (vidu: Marina Scialuga, Introduzione allo studio della filologia classica,Ed. Dell'Orso, pp. 33, 34).

Bibliografio[redakti | redakti fonton]

  • I vangeli apocrifi. A cura di Marcello Craveri. Torino, Einaudi 1969.
  • Marina Scialuga, Introduzione allo studio della filologia classica, Editore dell'Orso.

Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]