Parola Torao
Parola Torao (per la hebrea akronimo - Toŝba) estas termino por ĉiuj interpretoj kaj leĝoj, kiuj ne estas skribitaj en la skribita Torao, kaj kiuj estis transdonitaj laŭ tradicio aŭ renovigitaj de rabenoj. Ĉi tiu termino estas daŭrigo de la fariseo de la Dua Templa periodo, la patriarka tradicio, kiu estis en la centro de diskutado inter ili kaj la Sadukeoj. Komenciĝinte en la tempo de la gaonoj, la parola Torao estis en la centro de disputo inter rabena kaj karaita judismo.
Laŭ la rabenoj, Moseo ricevis la skriban leĝon sur la monto Sinajo, kun komentaj ordonoj buŝaj, kaj ekde tiam estis transdonita de generacio post generacio [1] . Tradicie la Parola Torao estis parkere distribuita, kaj ĝi estis resumita skribe nur por personaj bezonoj. En antikva tempo, la parola Torao trairis procezon de kanonizado, kaj en iu momento ĝi rajtis esti skribita por ne esti forgesita. Ekde tiam, la Miŝna, la Tosefta, la Midraŝim de Halaĥo kaj Aggadah, la Talmudo, la talmuda komentaĵo, la kolekto de demandoj kaj respondoj, kaj la libroj de Halaĥo estis skribitaj. Ĉiukaze estas konsentite, ke siatempe buŝa parkerigo kun la celo akiri scipovon estis centra motivo de la studo.
Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ Miŝnao AVOT 1,1: "Moseo ricevis Toraon de Sinaj kaj donis ĝin al Josuo kaj Josuo al la pliaĝuloj kaj pliaĝuloj al la profetoj kaj profetoj donis ĝin al la membroj de la Knesset "; Kaj Moshe Rabbeinu el la buŝo de heroeco, troviĝas, ke ĉiuj devenas de la Dio de Israelo".