Heinrich Buff
Heinrich Buff | |||||
---|---|---|---|---|---|
Germana fizikisto, kemiisto, kaj profesoro pri fiziko en la Universitato de Giessen
| |||||
Persona informo | |||||
Johann Heinrich Buff | |||||
Naskiĝo | 23-a de majo 1805 en Frankfurto ĉe Majno | ||||
Morto | 24-a de decembro 1878 en Gießen, Germana Regno | ||||
Tombo | Alter Friedhof Gießen (en) vd | ||||
Lingvoj | germana vd | ||||
Ŝtataneco | Reĝlando Prusio vd | ||||
Alma mater | Universitato de Giessen Akademio pri Sciencoj de Bavario Alta Profesia Lernejo de Kaselo Universitato de Göttingen | ||||
Familio | |||||
Infanoj | Adolf Buff (en) vd | ||||
Profesio | |||||
Okupo | kemiisto fizikisto universitata instruisto vd | ||||
| |||||
vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Heinrich BUFF (naskiĝis la 23-an de majo 1805 en Frankfurto ĉe Majno, mortis la 24-an de decembro 1878 en Gießen) estis germana fizikisto, kemiisto, kaj profesoro pri fiziko en la Universitato de Giessen. Li estis nepo de Charlotte Buff (1753-1828), la amatino de Goethe kiu eternigis ŝin en unu el siaj noveloj: La suferoj de la juna Werther, nevo de la germana juristo Heinrich Adam Buff (1711-1795) kaj bofrato de la kemiisto August von Hofmann (1818-1892).
Biografio
[redakti | redakti fonton]Buff edukiĝis en la Universitato de Göttingen kaj pli malfrue li studis en Giessen gvidate de Justus von Liebig. Kelkatempe li laboris kiel teknikisto en entrepreno en Tanne, pli malfrue, post translokiĝi al Parizo, sub influo de lia amikeco kun Gay-Lussac, li komencis engaĝiĝi en siaj fizikaj eksperimentoj. Reveninte el Francio, li iĝis profesoro pri fiziko kaj mekanika teknologio ĉe "Alta Profesia Lernejo"[1][2], en Kaselo (1834), kie li laboris kune kun Roberto Bunzeno. En 1838, li nomumiĝis profesoro pri fiziko en la "Universitato de Giessen"[3][4] okaze de la forpaso de la antaŭa profesoro pri fiziko Georg Gottlieb Schmidt (1768-1837) kaj tie li restis ĝis sia morto.
Aktivecoj
[redakti | redakti fonton]Kune kun Friedrich Zamminer (1817-1858) li publikigis en 1857 "Lernolibron pri fizika kaj teoria kemio". Kune kun Liebig, li fondis en 1847-1848 la periodaĵon pri la progreso de la kemio: "Jahresbericht über die Fortschritte der Chemie" ("Ĉiujara raporto pri la progreso de kemio"). Li estis membro de la Akademio pri Sciencoj, en Göttingen kaj fremda membro de la Bavara Akademio pri Sciencoj. Li estis edziĝinta al Sophie Hoffmann, fratino de la kemiisto August von Hofmann (1818-1892). Ili havis ses gefilojn. Post la morto de sia edzino, Buff reedziĝis al Johanna Moldenhauer. En tiu dua geedziĝo, ili havis du pliajn infanojn. Unu el liaj filoj estis la germana edukisto kaj arkivisto Adolph Buff (1838-1901) kaj alia tre konata estas Heinrich Buff la pli juna (1844-1902).
Verkaro
[redakti | redakti fonton]- Ueber Indigsäure und Indigharz (Pri la indiga acido kaj rezino de indigo), 1827
- Provoj rilate al lernolibro pri stekiometrio 1829
- Kraft und Stoff von physikalischem Standpunkte: ein Vorlesungs-Vortrag in ... (Povo kaj materialo ekde fizika vidpunkto) 1867
- Grundzüge der Experimentalphysik mit Rücksicht auf Chemie und Pharmacie: zum ... (Principoj de la eksperimenta fiziko rilate al kemio kaj apoteko) 1853
- Ekzercolibro pri fizika mekaniko 1873
- Zur Physik der Erde: Vorträge für Gebildete über den Einfluß der Schwere und ... (Pri la fiziko de la tero, prelegoj por edukitoj pri la gravito-influo kaj ...) 1850
- Grundzüge des chemischen Theils der Naturlehre: zum Gebrauche für ... (Bazaj karakterizoj pri la kemio de la natursciencoj: por uzoj en ...) 1833
- Lehrbuch der physikalischen und theoretischen Chemie (Lernolibro pri fizika kaj teoria kemio), 1857, kune kun Friedrich Zamminer (1817-1858) kaj Hermann Kopp (1817-1892). En tiu libro li montris je la unua fojo la landlimajn areojn inter la fiziko kaj la kemio kiel sendependaj aferoj.
Literaturo
[redakti | redakti fonton]- Bibliography on the History of Chemistry and Chemical Technology.
- Nonextensive Entropy: Interdisciplinary Applications
- Allgemeine Deutsche Biographie
- Deutsche Biographie
- Virtual International Authority File
- Image and Reality: Kekulé, Kopp, and the Scientific Imagination