Afaia
| Afaia | |
|---|---|
| Sekso | ina |
| Eble sama | Britomartis |
| Familio | |
Afeo aŭ Afaia (en greka Ἀφαία, Afaía) estis greka diino kiu estis adorata preskaŭ nur ĉe la nura sanktejo sur la insulo Egino en la Sarona Golfo. Ŝi originiĝis tiom frue kiom je la 14a jarcento a.K, kiel loka diino asocia kun fekundeco kaj la agrikultura ciklo.[1] Dum la hegemonio de Ateno, tamen, ŝi iĝis identigita kun la diinoj Atena kaj Artemiso kaj ankaŭ kun la nimfo Britomartiso.
Notoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ Pilafidis-Williams asertas, ke la karaktero kaj relativaj proporcioj de la trovaĵoj kondukas al la konkludo ke la adorita diaĵo estis diino por fekundeco/agrikulturo kaj datigas ŝian kultadon al la 14a jarcento a.K. La kulto certe estis funkcianta en la 7a jarcento a.K.
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- Bankel, Hansgeorg. 1993. Der spätarchaische Tempel der Aphaia auf Aegina. Denkmäler antiker Architektur 19. Berlin; New York: W. de Gruyter.
- Cartledge, Paul, Ed. 2002. The Cambridge Illustrated History of Ancient Greece, Cambridge University Press, p. 273.
- Cook, R. M. 1974. "The Dating of the Aegina Pediments." Journal of Hellenic Studies 94 pp. 171.
- Cooper, Frederick A. 1996. The Temple of Apollo Bassitas: The architecture. Princeton: American School of Classical Studies at Athens, pp. 63-64.
- Diebold, William J. 1995. "The Politics of Derestoration: The Aegina Pediments and the German Confrontation with the Past" Art Journal, 54.2 pp. 60–66.
- Furtwängler, Adolf, Ernst R. Fiechter kaj Hermann Thiersch. 1906. Aegina, das Heiligthum der Aphaia. Munich: Verlag der K. B. Akademie der wissenschaften in Kommission des G. Franz’schen Verlags (J. Roth).
- Furtwängler, Adolf. 1906. Die Aegineten der Glyptothek König Ludwigs I, nach den Resultaten der neuen Bayerischen Ausgrabung. Munich: Glyptothek: in Kommission bei A. Buchholz.
- Glancey, Jonathan. 2006. Architecture, Doring Kindersley, Ltd., p. 96.
- Invernizzi, Antonio. 1965. I frontoni del Tempio di Aphaia ad Egina. Turin: Giappichelli.
- Ohly, Dieter. 1977. Tempel und Heiligtum der Aphaia auf Ägina. Munich: Beck.
- Pilafidis-Williams, Korinna. 1987. The Sanctuary of Aphaia on Aigina in the Bronze Age. Munich: Hirmer Verlag.
- Schildt, Arthur. 1895. Die Giebelgruppen von Aegina. Leipzig : [H. Meyer].
- Schwandner, Ernst-Ludwig. 1985. Der ältere Porostempel der Aphaia auf Aegina. Berlin: W. de Gruyter.
- Webster, T. B. L. 1931. "The Temple of Aphaia at Aegina." Journal of Hellenic Studies 51.2 pp. 179–183.
Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton]- Pedimental Sculpture
- Temple of Aphaia Photographs
- (Hellenic Ministry of Culture) Archaeological site of Aphaia on Aigina Arkivigite je 2014-02-03 per la retarkivo Wayback Machine
- Ferdinand Pajor, "Cockerell and the 'Grand Tour'" Arkivigite je 2007-08-07 per la retarkivo Wayback Machine
- Perseus website: "Aegina, Temple of Aphaia" Extensive photo repertory.
- Adolf Furtwängler on the temple's polychromy, 1906