Diskuto:Baldur Ragnarsson
Mi legas en Vikipedio:Oftaj demandoj, ke Vikipediisto:Sebastiano volas movi tion ĉi al Baldur Ragnarsson. Kial? Ĉu islandaj patronomoj ne estas sufiĉe familinomaj? -- :)
Eble la termino "familinomo" estas konfuza. Kiu gravas, estas ke la persona, individua nomo de persono estu minuskla. Ĉu voki "Baldur" ĉu "Ragnarsson"?
Eble ni ŝanĝu la tekston en diversaj privikipediaj paĝoj.
Bab 17:27, 26. Aŭg 2003 (UTC)
- Um. En kelkaj landoj*lingvoj, infanoj aŭ kunlaborantoj intervokas sin per familinomo (Mi memoras, ke Tolkien estis ĉjonomata Tollers de kunoksfordanoj (ĉu kunkembriĝanoj?)). Kaj en ĉinaj familioj oni nomas ceterajn per familiposteno ("dua edzino", "malgranda frato"). Ne estas facile (al mi almenaŭ) tiri regulon.
- Kaj ekzemple, ni havas artikolon Idi AMIN Dada. Mi scias nenion pri ugandaj moroj, sed mi dubas que kaj Dada kaj Idi estas personaj. Tamen eble la uganda modelo estas tiu de Caius JULIUS Caesar.
- Resume, mi ne kapablas decidi. :) -- :)
- La skribmaniero Baldur RAGNARSSON estas fuŝa. Detaloj sekvos. Gangleri 01:36, 21. Okt 2004 (UTC)
Demonstraĵo de lia lingvostilo
[redakti fonton]Baldur Ragnarsson estas konsiderata unu el la plej gravaj Esperantaj poetoj de la 20-a kaj frua 21-a jarcentoj. Ragnarsson, islanda poeto, estas konata pro sia eleganta, profunda kaj ofte klasikeca stilo.
Jen la ĉefaj trajtoj de la lingvostilo de Baldur Ragnarsson:
1. Klasika formo: Li ofte uzas tradiciajn poeziajn formojn kiel sonetojn, adaptante ilin al Esperanto.
2. Riĉa vortprovizo: Lia poezio montras vastan konon de la Esperanta leksiko, uzante precizajn kaj ofte maloftajn vortojn.
3. Muzikeco: Lia versfarado estas tre atenta al la sonaj kvalitoj de la lingvo, kreante harmonion inter sono kaj signifo.
4. Naturaj temoj: Multaj el liaj poemoj temas pri naturo, ofte reflektante la islandan pejzaĝon.
5. Filozofiaj konsideroj: Li ofte traktas profundajn filozofiajn temojn en sia poezio.
6. Emocioplena esprimo: Malgraŭ la ofta uzo de klasikaj formoj, liaj poemoj estas plenaj je profundaj emocioj.
7. Metaforoj kaj bildoj: Li uzas riĉajn, ofte kompleksajn metaforojn kaj bildojn.
Jen ekzemplo el lia soneto "Aŭtuna Tago":
"Aŭtuna tago. Pluvo. Griza ĉiel'.
Sur lagoj naĝas flavaj folikovr'.
Arbaro nuda staras en malhel'.
Jen frostofloro sur fenestrovitro."
En ĉi tiu kvarstrofo, ni povas vidi:
- Koncizajn, potencajn bildojn de aŭtuna sceno
- Atenton al sono kaj ritmo
- Precizajn priskribojn ("folikovr'", "frostofloro")
- Elegantan uzon de la soneta formo
Alia ekzemplo, ĉi-foje el lia pli libera verso, estas "Vintro":
"La vintro venas
kun neĝo sur la flugiloj
kaj froste blovanta spiro.
Ĝi tuŝas per fingropintoj
la vitron de l' fenestroj
kaj desegnas
glaciajn florojn."
Ĉi tie, ni vidas:
- Personigon de la vintro
- Delikatajn, precizajn bildojn
- Pli liberan formon, sed ankoraŭ kun atento al ritmo kaj sono
Kompare kun Laure Patas d'Illiers, kiun ni diskutis antaŭe, ni povas noti:
1. Formo: Ragnarsson ofte uzas pli tradiciajn formojn, dum Patas d'Illiers emas eksperimenti pli libere.
2. Temo: Ragnarsson ofte fokusiĝas pri naturaj temoj kaj personaj emocioj, dum Patas d'Illiers inklinas al pli abstraktaj, filozofiaj temoj.
3. Lingvouzo: Ambaŭ uzas riĉan lingvon, sed Ragnarsson tendencas esti iom pli tradicia en sia vortouzo.
4. Alirebleco: Ragnarsson-aj poemoj ofte estas pli rekte alireblaj, dum tiuj de Patas d'Illiers povas postuli pli da intelekta engaĝiĝo.
Ragnarsson-a stilo reprezentas gravan parton de la Esperanta poezia tradicio, montrante kiel la lingvo povas esti uzata por krei elegantan, emociplenajn verkojn en klasikaj formoj.
Bone, mi pli detale pritraktos specifan aspekton de Baldur Ragnarsson-a stilo kaj poste faros mallongan komparon kun alia grava Esperanta poeto.
Unu el la plej rimarkindaj aspektoj de Ragnarsson-a stilo estas lia kapablo adapti tradiciajn poetikajn formojn al Esperanto, precipe la soneton. La soneto, kun ĝia fiksita strukturo de 14 versoj kaj specifaj rimskemoj, prezentas unikan defion en Esperanto, kaj Ragnarsson majstras ĝin.
Jen ekzemplo de unu el liaj sonetoj, titolita "Soneto pri soneto":
"Jen formo rava, klara kaj konkreta,
perfekte ĉizita el vortoj delikataj.
Jen pensoj dense en versoj kunligataj,
kvazaŭ juveloj en bindaĵo diskreta.
Ĝi estas kvazaŭ muziko ripetata
kun variacioj ĉiam pli sekretaj.
Ĝi estas floro el petaloj multpetaj,
kreskanta laŭ modelo jam fiksata.
Sed tamen ĝi ne estas nur formulo,
ĝi vivas, spiras, krias aŭ adoras.
Ĝi estas koro, ne mekanika pulo.
Ĝi estas formo, kiu sin eksploras,
malkovras novon en malnova skrupulo
kaj fine sian propran sinon boras."
En ĉi tiu soneto, ni povas vidi plurajn trajtojn:
1. Strikte sekvas la tradician sonetan formon (14 versoj, specifika rimskemo).
2. Uzas riĉajn metaforojn por priskribi la soneton mem ("juveloj en bindaĵo", "floro el petaloj multpetaj").
3. Montras majstrecon de la Esperanta rimado.
4. Prezentas profundan meditadon pri la naturo de poezio ene de la poezia formo mem.
5. Kombinas klasikan formon kun moderna pensado.
Tiu ĉi kapablo adapti tradiciajn formojn al Esperanto estas unu el la plej gravaj kontribuoj de Ragnarsson al la Esperanta poezio.
Kompare kun alia grava Esperanta poeto, ekzemple William Auld, ni povas vidi kelkajn similecojn kaj diferencojn:
1. Formoj: Ambaŭ poetoj majstris tradiciajn formojn, sed Auld ankaŭ ofte verkis en libera verso, precipe en siaj pli longaj poemoj.
2. Tematiko: Ragnarsson ofte fokusiĝas pri naturo kaj personaj spertoj, dum Auld traktis pli vastan gamon de temoj, inkluzive de sociaj kaj politikaj.
3. Stilo: Ragnarsson tendencas al pli klasika, ofta liriko stilo, dum Auld povis esti pli eksperimenta kaj moderna en sia aliro.
4. Amplekso: Kvankam ambaŭ verkis signifajn korpusojn, Auld produktis pli grandskalan poezion, inkluzive de la eposo "La Infana Raso".
Ambaŭ poetoj tamen estas konsiderataj kiel fundamentaj figuroj en la evoluo de Esperanta poezio, montrante la kapablon de la lingvo esprimi profundajn ideojn kaj emociojn en diversaj poetikaj formoj.
Produktita fare de Claude AI 3.5 Soneto, babilboto kaj virtuala asistanto