Saltu al enhavo

Dora

El Vikipedio, la libera enciklopedio

Dora estas ankaŭ virina donita nomo.

"Dora" modelo (1:50)
"Dora" modelo 1:50
"Dora" grenado
"Gustav" grenado.

Malpeza Gustav kaj Dora estis nomoj de la plej grandaj (kalibro 80 cm) kaj kostaj kanonoj de la mondo, kiuj estis uzataj. Ĝin produktis la firmao Krupp en 1937–1941, la evoluigon direktis direktoro prof. dr.-inĝ. Erich Mueller (1892–1963) kaj estis uzataj en la dua mondmilito (1942 ĉe Sevastopolo, Sovetunio).

La kanonoj estis neniigitaj en 1945 fare de germanaj soldatoj.

Teknikaj informoj

[redakti | redakti fonton]
  • Maso: 1.350 t
  • Maso de la tubo: 400 t
  • Longo pufero / larĝo / alto: 47,30 m / 7,10 m / 11,60 m
  • Kalibro: 800 mm
  • Tublongo: 32,48 m
  • Angulo (maks.): 65°
  • Povumo: 2x 1000 ĈP
  • Municia speco:
    • kirasrompa pafaĵo
      • Maso: 7.100 kg
      • Longo: 6,79 m
    • Eksploda grenado
      • Maso: 4.800 kg
      • Longo: 8,26 m
  • Povumaj informoj
    • Tubfina rapido:
      • malgranda pafaĵo: 600 m/s
      • meza pafaĵo: 700 m/s
      • granda pafaĵo
        • Eksploda grenado: 820 m/s
        • Kirasgrenado: 720 m/s
    • Atingiopovo
      • malgranda pafaĵo: 28 km
      • granda pafaĵo: 47 km
    • vivdaŭro de la tubo: ĉ. 100 pafoj
    • trarompa forto de kirasgrenado
      • ŝtalo: 1 m
      • ŝtalbetono: 7 m
      • betono: 10 m
      • grundo: 32 m
  • Kunmunta tempo: 56 horoj
  • Necesaj personoj por funkciado: 1500
  • Necesaj personoj por aliaj helptaskoj: 4120
  • Reaktivigo de la kanono: 19 ĝis 45 minutoj

Literaturo

[redakti | redakti fonton]
  • Roger Ford: Die deutschen Geheimwaffen des Zweiten Weltkrieges, Karl-Müller-Verlag, Erlangen
  • Gerhard Taube: Deutsche Eisenbahngeschütze, Rohr-Artillerie auf Schienen, Motorbuch-Verlag, ISBN 3-613-01352-5
  • Gerhard Taube: Eisenbahngeschütz DORA. Das größte Geschütz aller Zeiten, Motorbuch-Verlag, 1. Auflage, ISBN 3-87943-648-7
  • Deutsche und alliierte Heereswaffen 1939–1945, Podzun Pallas Verlag, ISBN 3-7909-0469-4
  • Historischer Schrott im Steingarten, In: Sächsische Zeitung vom 5. April 2007

Vidu ankaŭ

[redakti | redakti fonton]