Saltu al enhavo

Ermito

El Vikipedio, la libera enciklopedio

Ermito (el la greka éremos – dezerto) estas monaĥo vivinta sur fora kaj forlasita loko. Kutime ili vivis en grupoj, kie ili komune solenis eŭkaristion kaj preĝis. Ilia celo estis maksimuma unuiĝo kun Dio.

Vidu ankaŭ

[redakti | redakti fonton]