Fenotipa plastikeco

El Vikipedio, la libera enciklopedio

Fenotipa plastikeco (Fenotipa plastikeco), foje ankaŭ nomita fenotipa adaptado, estas ofte observata biologia fenomeno pri genetika dispozicio (gentipo) kiu esprimas diversaj fenotipojn de specifaj trajtoj sub malsamaj mediaj kondiĉoj.

Konsekvencoj[redakti | redakti fonton]

Fenotipa fleksebleco permesas al la organismo produkti malsamajn manifestiĝojn aŭ malsamajn nivelojn de esprimo de trajtoj depende de la mediaj kondiĉoj kaj tiel helpi ĝin trakti ĉi tiujn kondiĉojn. Tamen en iuj kondiĉoj mekanismoj de disvolva fleksebleco ankaŭ povas kaŭzi malsanojn kaj damaĝon al la organismo.

Esplorado[redakti | redakti fonton]

Tiu ĉi principo estas centra kaj multfaka esplora temo en moderna biologio. En evolua biologio esploras la evoluon de fenotipa fleksebleco kiel trajto en si mem kaj ankaŭ la efikon de ĉi tiu trajto sur la evoluo. En ekologio oni esploras la spacon de flekseblaj trajtoj en ĉiu specio kaj la efikon de ĉi tiu spaco sur la interagado de la specio kun ĝia medio kaj la funkciado de la ekosistemo. En genetiko kaj evolua biologio, la molekulaj mekanismoj kiuj permesas varian esprimon de trajtoj de antaŭfiksita genetika strukturo estas esploritaj. En aliaj biologiaj kampoj fenotipa fleksebleco estas la centra principo por klarigi fenomenojn, kiel disvolva fleksebleco de neŭralaj retoj en neŭrobiologio, kuntekstaj dependaj kondutaj ŝablonoj en besta konduto, ktp. Lastatempe la principo de vivsciencoj ankaŭ penetris en kuracista esplorado, kaj la fenomeno estas perceptata kiel faktoro, kiu efikas sur la sano de homo dum lia tuta vivo.

Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]

  • Medio (Psikologio)
  • La plastikeco de la nerva sistemo
  • Hereda medio kaj homa disvolviĝo