Issenheim
Issenheim | |
---|---|
Preĝejo Saint Laurent
| |
Blazono | |
Administrado | |
Statuso | Urbo |
Lando | Francio |
Regiono | Alzaco |
Departemento | Haut-Rhin |
Arondismento | Thann-Guebwiller/Gebweiler |
Kantono | Soultz-Haut-Rhin |
INSEE kodo | 68156 [+] |
Poŝtkodo | 68500 |
Kodo laŭ INSEE | 68156 |
En TTT | Oficiala retejo [+] |
Politiko | |
Urbestro | S-ro Marc Jung 2008-2014 |
Demografio | |
Loĝantaro | 3 418 2 009 |
Loĝdenso | 418 loĝ./km² |
Geografio | |
Koordinatoj | 47°54′11″N 07°15′17″O / 47.90306°N, 7.25472°O (mapo)Koordinatoj: 47°54′11″N 07°15′17″O / 47.90306°N, 7.25472°O (mapo) |
Alto | de 223 ĝis 228 m |
Areo | 8,18 km² |
Horzono | UTC +1 (+2 somere) |
47° 54′ 11″ Nordo 7° 15′ 17″ Oriento / 47.9031 °N, 7.2547 °O (mapo)
| |
Alia projekto | |
![]() | |
Issenheim (germane Isenheim) estas malgranda franca komunumo, lokita en la departemento Haut-Rhin kaj en la regiono Alzaco.

Geografio[redakti | redakti fonton]
La rivero la Lauch fluas tra la komunumo.
Bestoj[redakti | redakti fonton]
Tie la kamphirundo (Hirundo rustica) vivas kaj ankaŭ la murhirundo (Delichon urbicum).
Historio[redakti | redakti fonton]
Tie estis monaĥejo de la ordeno de Antonianoj kie estis la fama retablo hodiaŭ ekspoziciata en Kolmaro. La monaĥoj kuracis ergotismulojn.
Esperanta vivo[redakti | redakti fonton]
Okaze de la eŭropaj balotoj, Eŭropo - Demokratio - Esperanto ricevis 1 voĉdonon (0,13% de voĉoj) en 2004, kaj 3 voĉdonojn (0,38%) en 2009.
Demografio[redakti | redakti fonton]
1962 | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2006 | 2007 | 2009 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1780 | 1945 | 2237 | 2852 | 2836 | 3296 | 3415 | 3462 | 3418 |
Famuloj[redakti | redakti fonton]
- Alberto la 2-a (Monako), li estas sinjoro de Issenheim.
Ĝemelurboj[redakti | redakti fonton]
Hainfeld (Aŭstrio) en Aŭstrio ekde 1975
Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]
Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]
- Oficiala TTT-ejo
- TTT-ejo de la interkomunureto de Guebwiller Arkivigite je 2007-09-28 per la retarkivo Wayback Machine
- TTT-ejo de la paroĥo Arkivigite je 2012-12-27 per la retarkivo Wayback Machine