Justus H. Ulbricht

El Vikipedio, la libera enciklopedio

Justus H. ULBRICHT (naskiĝinta la 22-an de decembro 1954 en Koburgo) estas germana historiisto.

Vivo[redakti | redakti fonton]

Studinte en Tübingen historion, germanistiko kaj pedagogion li doktoriĝis en Jena en 2006 per defendo de la tezo „Deutsche Religion“ und „Deutsche Kunst“. Intellektuelle Sinnsuche und kulturelle Identitätskonstruktionen in der „Klassisĉen Moderne“. Pruvis ĝin science Lutz Niethammer, Jürgen John kaj Lucian Hölscher.

De 1995 ĝis 2009 estis Ulbricht scienca asistanto i.a. ĉe Klassik Stiftung Weimar kaj inter 2011 kaj 2013 afergvidanto de la esplorcentro pri moderna regionhistorio de la Magdeburga universitato. Poste Ulbricht deĵoris liberprofesie en la pluklerigado de plenkreskuloj - pri kulturhistorio kaj laŭ komisio de la Saksia landa centro por politika klerigo.

Inter 2016 kaj 2020 li afergvidantis ĉe la Historia societo de Dresdeno kaj respondecis pri la eldono de la periodaĵo "Dresdner Hefte" en posteulanteco de Hans-Peter Lühr.[1] Kune kun Uwe Puschner kaj Walter Schmitz li eldonis la manlibron Handbuch zur völkischen Bewegung 1871–1918.

Verkoj (elekto)[redakti | redakti fonton]

Ulbricht estas (kun-)eldonanto de jenaj ajhoj: (Mit-)Herausgeber folgender Werke:

Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]

Notoj[redakti | redakti fonton]

  1. "Justus H. Ulbricht übernimmt „Dresdner Hefte“". - Ĉe: flurfunk-dresden.de, 31.3.2016