Saltu al enhavo

Kultura naciismo

El Vikipedio, la libera enciklopedio

Kultura naciismo estas formo de naciismo, ĉe kiu la nacio estas difinata per kundividata kulturo. Ĝi estas meza pozicio inter etna naciismo kaj civita naciismo.[1] Sekve, ĝi fokusas je nacia identeco muldita de kulturaj tradicioj, sed ne je la konceptoj de komuna praularo aŭ raso.[2] Ĝi allasas la eblecon, ke alidevenaj individuoj povas membri en la nacio per la vojo de kultura asimilado.

Ideologio

[redakti | redakti fonton]

Kultura naciismo ampleksas la sentojn de kultura fiero, kiun homoj havas en socio. Ĉi tiu socio estas kutime etne diversa konsisto de homoj, kiuj havas komunajn kulturajn kredojn kaj komunan lingvon, sed ne komunajn rasojn aŭ devenojn. "Etne diversa" socio kutime difinita kiel unu kun multnombraj etnoj, kiuj ĉiu konsistas el granda procento de la loĝantaro. Ĉi tiuj socioj tiel havas komunan kulturon eĉ kiam ili ne dividas la historie komunajn trajtojn de nacia grupo. Ĉi tiuj karakterizaĵoj ĉefe estas raso kaj etneco, la maniero grupoj tipe disiĝis laŭlonge de la historio. Tial, la ideoj kaj sentoj de kultura naciismo estas konstruitaj sur komunaj kulturaj idealoj kaj normoj inter socio. Ĉi tiuj komunaj idealoj kaj normoj povas inkluzivi politikajn ideologiojn, agnoskon de ferioj, specifa kaj unika kuirarto, ktp. La alia ĉefa ideo de kultura naciismo estas la komuna lingvo de la homgrupoj. Dum socioj etne kaj rase homogenaj kutime ankaŭ dividas komunan lingvon, kulture naciismaj socioj tipe havas komunan lingvon kaj malsamajn rasojn de homoj, kiuj ankaŭ parolas denaskan lingvon de antaŭa socio aŭ lando kune kun tiu komuna lingvo.

Kiel antaŭe dirite, sentoj de kultura naciismo ne limiĝas al etne diversspecaj socioj, kvankam ĝi estas pli ofta kaj multe pli facile difinebla kiel malsamaj etnoj kunekzistantaj inter si en tiaj socioj kreas kulturan pluvombrelon. Homoj en etne homogena socio eble sentas fieron pri la politikaj ideologioj de la socio, ekzemple, sed ne prizorgas aŭ identigas sentojn de fiero al la komuna etneco de tiu socio, donante teknikan difinon de kultura naciismo.

La historio de kultura naciismo tra la mondo tendencas esti pli ĝenerala en moderna kaj nuntempa historio, t.e.fina 19a jarcento ĝis nun. Ĉi tio estas la kazo, ĉar antaŭ ĉi tiu tempo socioj, kiuj inkluzivis multnombrajn etnojn, kutime ne unuiĝis kulture. Ekde la fruaj imperioj de antikva Romo kaj Grekio, en kiuj diversaj grupoj estis sub la kontrolo de unu estraro, multaj konkeritaj popoloj konservis siajn proprajn kulturon kaj tradiciojn, dum ilia uzo sub la estraro estis ĉefe por laboro, impostado, soldatoj, ktp. imperioj kiel la britoj, kreis sistemojn en konkeritaj kaj okupataj landoj por specife eviti dividadon de kulturo, kiel apartigo de rasoj, limigita aliro al iuj literaturaj verkoj, ktp. Imperioj, multaj el kiuj ne kolapsis ĝis la unua mondmilito, estis limigitaj en sia kapablo krei kulturan naciismon ĉar eĉ kun la multaj multaj etnoj, unueca kulturo ne estis kutime serĉata, la etnoj kutime vidataj kiel ŝancoj por diverseco de laboro kaj rimedoj anstataŭ kulturo.

Kultura naciismo tiel dependas de integriĝo de malsamaj etnoj, multaj el kiuj ne okazis ĝis la mezo de la dudeka jarcento. Civitanrajtaj movadoj meze de la dudeka jarcento donis al etnaj kaj rasaj grupoj en multrasaj socioj pli da samaj rajtoj kiel iliaj aliaj kunuloj en la socio, donante pli da unueco kaj tiel pli da komuna kulturo anstataŭ aparta. Ĉi tiu integriĝo ne limiĝas al apartaj rasoj, seksaj kaj virinaj movadoj estis tre ŝlosilaj en la dudeka jarcento, ĉar multaj progresoj en la rajtoj por virinoj kiel voĉdonrajto en 1920 en Usono, kaj egala salajro meze de la jarcento. Apartigo kaj disiĝo estas grandaj malhelpoj al unuigita kultura naciismo, ĉar ĝi eternigas iujn grupojn batalantajn por diversaj aferoj, kreante disecon. Multaj sistemaj apartigaj kaj apartigaj politikoj ne finiĝis ĝis meze ĝis malfrua dudeka jarcento en multaj mondopartoj, precipe en la Okcidento, kie kultura naciismo estas la plej forta nuntempe.

Kultura naciismo vidis sian plej pezan pliiĝon fine de la 20a jarcento, ĉar multaj totalismaj reĝimoj kaj nacioj falis, donante lokon al homoj libere moviĝi tra la mondo kaj migri kaj diversigi aliajn sociojn. La falo de Sovetunio ekzemple komence de la 1990-aj jaroj permesis al milionoj da homoj forlasi la antaŭe blokitan en "Fera Kurteno" kaj transloĝiĝi al okcidentaj nacioj, adoptante la kulturon de la nova nacio, ĉar multaj malkonsentis kun la kulturo de sia komunisto. Sovetia ŝtato.

Dum ĉi tiu tempo en la lasta kvartalo de la dudeka jarcento estis ankaŭ multaj ondoj de enmigrado de Azio kaj Sudameriko al okcidentaj nacioj, precipe Usono, kie usona kulturo estis adoptita tipe rapide de multaj el ĉi tiuj enmigrintaj grupoj.

Eminenteco

[redakti | redakti fonton]

Dum kultura naciismo ĉeestas en multaj lokoj de la mondo, okcidentaj kulturoj estas kie ĝi estas la plej ĝenerala. Dum iuj okcidentaj nacioj kaj societoj, precipe tiuj en Eŭropo, ĵus ĵus akiris demografion kaj kulturon, kiu konsistigas kreskon de kultura naciismo, iuj socioj kiel tiuj de Usono fondiĝis sur principoj de kultura naciismo, kiuj restis kaj plifortiĝis ĝis hodiaŭ. .

Okcidentaj nacioj kutime spertas pli fortajn sentojn de kultura naciismo pro la altaj niveloj de diverseco en ĉi tiuj nacioj. Enmigrado al ĉi tiuj nacioj de tipe pli malriĉaj aŭ danĝeraj nacioj estas disvastigita pro multaj el la komunaj malferma-pordaj politikoj de okcidentaj nacioj akcepti certan nombron da enmigrintoj, rifuĝintoj, studentoj, ktp. Ĉi tiuj enmigrintoj, kiuj ĝenerale dankas la kapablon ekloĝi en ĉi tiuj nacioj kutime adoptas la kulturon de sia nova nacio, miksiĝante kun sia propra heredaĵo, kaj kutime pli kaj pli konforme al la kulturo de sia nova nacio, kiam novaj generacioj naskiĝas en tiu nacio.

Usono

La plej bonega ekzemplo de kultura naciismo en la okcidenta mondo estas tiu de Usono. La amplekso de diverseco en Usono estas senprecedenca kompare kun aliaj nacioj [citaĵo bezonata], kvankam en la lastaj jardekoj multaj eŭropaj nacioj spertis similajn ondojn de enmigrado kaj do nivelojn de diverseco.

Kiam fondita, Usono estis loĝita plejparte de britaj setlantoj, kiuj enloĝis la tiamajn britajn kontrolitajn amerikajn koloniojn. Tamen, deklarinte sian sendependecon, Usono specifis egalajn rajtojn por ĉiuj viroj, kiuj fariĝis difina ideologio de la nacio, fine igante la landon allogi al eksteruloj dum la venontaj jardekoj, kiuj pensis pri la nacio ne nur por libereco, sed ankaŭ promesi laŭ sukceso

Ĉi tiu promesplena perspektivo por eksteruloj kaŭzis multajn ondojn de enmigrado tra la jarcentoj, alportante milionojn da homoj el Eŭropo, Sudameriko kaj Azio. Kun ĉiu ondo kaj la sekvaj generacioj, kultura naciismo kreskis dum ĉiu enmigrinta grupo lernis la anglan lingvon kaj dum multaj heredaĵoj ankoraŭ estas festataj de siaj hejmlandoj, plej multaj enmigrintoj adoptis unike usonajn kulturojn kaj kutimojn, kiel festi usonajn festojn kiel Dankotago, manĝi Usonaj kreis kuirartojn kiel hamburgerojn kaj kolbasobulkojn, kaj multaj iĝante usonaj civitanoj kaj / aŭ naturigitaj, forlasante sian unuenaskitan civitanecon de sia hejmlando.

Unu el la plej grandaj ekzemploj de kultura naciismo en Usono estas la multaj militoj, kiuj estis batalitaj dum la historio de la nacio. La soldatoj, kiuj batalis en la militoj, devenis de diversaj rasaj originoj kaj etnoj, sed batalis por la kulturo de Usono. En ambaŭ mondmilitoj, multaj usonanoj batalis kontraŭ landoj en la aksaj potencoj, Germanio, Italio kaj Japanio, kun kiuj ankaŭ ili havis praulajn kaj etnajn radikojn, sed batalis por la kulturo kun kiu ili kaj aliaj soldatoj de malsamaj originoj identigis sin.

Pozitivaj efikoj al la socio

[redakti | redakti fonton]

Rasa unuiĝo: en tipa kulture naciisma socio, kiu havas plurajn rasajn grupojn, kiuj ĉiuj loĝas en la sama socio, raso emas malpli grave en reganta kulturo. Kvankam ekzistas multaj rasaj disiĝoj tra tiaj nacioj pro multaj kialoj, la ĝenerala ideo de kultura naciismo metas la komunan naciecon de pluraj rasoj ĉe la avangardo, tiel lasante, ekzemple, nigran soldaton batali laŭ blanka soldato, aŭ nigra prezidanto. havas blankan vicprezidanton, ktp., tiel unuigante malsamajn rasojn en multaj kazoj.

Referencoj

[redakti | redakti fonton]
  1. Nielsen, Kai. (1999). Cultural nationalism, neither ethnic nor civic. En R. Beiner (Ed.), Theorizing nationalism (p. 119-130). Albany: State University of New York Press.
  2. History of Europe: Cultural nationalism. Encyclopædia Britannica. Alirita 2008-02-16.