Latva okupacia muzeo
| Latva okupacia muzeo | |||
|---|---|---|---|
Latvijas Okupācijas muzejs
| |||
 | |||
| muzeo de historio | |||
| Lando | Latvio vd | ||
| Situo | Rigo | ||
| Adreso | Latviešu strēlnieku laukums 1 | ||
| Situanta sur | Rigo | ||
| Estiĝo | 1993 | ||
| Koordinatoj | 56° 56′ 49″ N, 24° 6′ 24″ O (mapo)56.94694444444424.106527777778Koordinatoj: 56° 56′ 49″ N, 24° 6′ 24″ O (mapo) | ||
| |||
 Latva okupacia muzeo | |||
| Retpaĝo | http://www.omf.lv/index.php?lang=english | ||
La Latva Okupa Muzeo (latve Latvijas Okupācijas muzejs) estas muzeo en la latva ĉefurbo Rigo. Ĝi dokumentas duonjarcenton da okupacio sub Sovetunio en 1940–1941, poste de Nazia Germanio ĝis 1944, kaj poste denove estis okupita de Sovetunio. Ĝi estas la plej vizitata muzeo en la lando. Pli ol 100 000 homoj vizitas ĉiujare la muzeon[1].
La konstanta ekspozicio[redakti | redakti fonton]
La konstanta ekspozicio estas strukturita kronologie: [2]
- La unua sekcio reprezentas la unuan okupacion de sendependa Latvio fare de la Ruĝa Armeo en 1940 kiel rezulto de la Hitler-Stalin-pakto de la 23-an de aŭgusto 1939, same kiel la unuan ondon de deportadoj al Sovetunio.
- La dua sekcio kovras la periodon de la germana okupacio de 1941 ĝis 1944/1945. Ŝi montras interalie kiel latvoj batalis sur kaj la sovetia kaj germana flankoj en Dua Mondmilito kaj ankaŭ traktas la holokaŭston en Latvio[3]
- La tria sekcio estas la plej granda ĉar temas pri la plej longa okupacio, nome la dua okupado de Latvio fare de Sovetunio en 1944/1945 kaj la epoko de la Latva Soveta Socialisma Respubliko (ĝis 1990). Ŝi montras interalie la duan ondon de deportadoj al Sovetunio en 1945 kaj la trian en 1949 same kiel la reziston de la Arbaraj Fratoj.
- La kvara sekcio estas dediĉita al la latva elmigrado (pli ol 200 000 latvoj fuĝis al Okcidento en 1944/1945) kaj la kontribuo de latvoj vivantaj eksterlande al la kultivado de la latvaj kulturo kaj lingvo.
- La kvina kaj lasta sekcio dokumentas la ekaperon kaj protestagadon de la latva libereca movado, la tn. kantantan revolucion, ekde la mezaj 1980-aj jaroj kaj la reakiron de sendependeco en 1990/1991.
Premioj[redakti | redakti fonton]
- 2007: Premio de la Fondumo por Okcidenta Etiko kaj Kulturo (STAB), Zuriko.
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ (en) History Arkivigite je 2015-02-03 per la retarkivo Wayback Machine en la retejo de la muzeo, alirite la 5-an de Novembro 2016.
- ↑ (de) Valters Nollendorfs: Das Lettische Okkupationsmuseum und Public History: Einsichten und Aussichten. En: Svetlana Bogojavlenska, Jan Kusber (eld.): Tradition und Neuanfang. Forschungen zur Geschichte Lettlands an der Wende vom 20. zum 21. Jahrhundert. Lit, Berlin - Münster 2014, p. 216–221.
- ↑ (de) Valters Nollendorfs: Das Lettische Okkupationsmuseum und Public History: Einsichten und Aussichten. In: Svetlana Bogojavlenska, Jan Kusber (eld.): Tradition und Neuanfang. Forschungen zur Geschichte Lettlands an der Wende vom 20. zum 21. Jahrhundert. Lit, Berlin -Münster 2014, p. 218.