Malgrasa herbejo

la altebenaĵo kaj la suda deklivo de la „Osterwiese“ sur la monto Hesselberg en meza Frankonio estas tipa kalk-malgrasa razeno

junipera erikejo apud i Alendorf en la Ejfelo

sablo malgrasa razeno kun greso kaj muskoj kaj apertaj grundrandoj en sabla areo apud Darmstadt

Malgrasa herbejo aŭ malgrasa razeno estas la kolektiva nomo de diversaj tipoj de ekstencive uzataj verdejoj sur speciale nutraĵmalriĉaj, „malgrasaj“ lokoj. Sur tiu biotoptipo kreskas diversaj specioj de herbaj- kaj duonarbustaj plantoj. Sekrazeno estas tipo de malgrasa herbejo, ĉe kiu la sekeco limigas la speciokvanton kaj la rikoltkvanton. Hodiaŭ la plej multaj malgrasaj rezenoj estas minacataj. Kiel retirareoj de multaj minacataj specioj la ankoraŭ ekzistantaj malgrasrazenoj estas ofte cpeciale protektataj.

Malgrasherbejo nur estas uzataj agrikulture malsame all la grasaj herbejo nur ekstensive paŝtate de ŝafoj kaj kaproj. En la potenciale arbara vegetaĵaro de meza Eŭropo nur daŭra uzado malhelpas, ke la surfaco restas senarbare. Estas besonate daŭran paŝtado kun minimume 30 ĝis 50 grandgregaj unuoj po areo de 100 ha, kio egalas al ĉ. 300 ĝis 500 ŝafoj.

Lokaj kondiĉoj

Malgrasaj herbejo troviĝas sur diversaj grundoj kaj grundtipoj, kiu nur havas komune la malabundeco de nutraĵoj, precipe nitrogeno. La plej multaj tiaj herbejoj troviĝas sur areoj de specialaj lokaj kondiĉaoj, ĉar la „mezvaloraj“ lokoj estas ŝanĝitaj de la agrikulturo per sterkado. Speciale florriĉaj la malgrasrezenoj estas sur kalkriĉaj grundoj (kalksekrazenoj). Sur acidaj grundoj la malgrasaj rezenoj troviĝas ofte sur sablaj grundoj (sablaj sekrazenoj).Ankaŭ alpaj razenoj kaj matoj estas ofte malgrasrazenoj. Plantoj en tiuj razenoj estas bone adaptitaj al sekeco. Gravas ili kapablo kreski sur nutraĵmalriĉaj grundoj..

Tipoj de malgrasaj herbejoj

• sablo-malgrasrazenoj vidu sablosekherbejoj
• kalko-malgrasherbejoj vidu kalko-sekherbejoj
• steposekherbejoj, en orienta Mezeŭropo
• pezmetalaj sekherbejoj, ekzemple en Harco kaj harca antaŭlando, vidu pezmetala razeno
• nardoherbejo

Naturprtektado/flegado

flegado de malgrasherbejo, ĉi-tie: fopreno de la falĉitaĵon

Vidu ankaŭ

• sekherejo,
• ruderala vegetaĵo
• Rhön
• Griesheimer Sand
• Hainburger Berge
• malgrasaj herbejoj apud Potshausen
• Camp Reinsehlen

Literaturo

• Olaf von Drachenfels: Rote Liste der gefährdeten Biotoptypen in Niedersachsen. In: Naturschutz und Landschaftspflege in Niedersachsen. Band 34, 1996, S. 1–146.
• G. Jeckel: Syntaxonomische Gliederung, Verbreitung und Lebensbedingungen nordwestdeutscher Sandtrockenrasen (Sedo-Scleranthetea). In: Phytocoenologia. Band 12, Nr. 1, 1984, S. 9–153.
• A. Jentsch, W. Beyschlag, W. Nezadal, T. Steinlein, W. Welß: Bodenstörung – treibende Kraft für die Vegetationsdynamik in Sandlebensräumen. In: Naturschutz und Landschaftsplanung. Band 34, Nr. 2/3, 2002, S. 37–44.
• Heinz-Dieter Krausch: Die Sandtrockenrasen (Sedo-Scleranthetea) in Brandenburg. In: Mitteilungen der Floristisch-Soziologischen Arbeitsgemeinschaft, Neue Folge. Band 13, 1968, S. 71–100.
• R. Pott, J. Hüppe: Die Hudelandschaften Nordwestdeutschlands. In: Abhandlungen aus dem Westfälischen Museum für Naturkunde. Band 53, Nr. 1/2, Münster 1991.
• R. Tüxen: Zur Geschichte der Sand-Trockenrasen (Festuco-Sedetalia) im nordwestdeutschen Alt-Diluvium. In: Mitteilungen der Floristisch-Soziologischen Arbeitsgemeinschaft. Neue Folge. Band 8, 1960, S. 338–341.
• B. Beinlich, H. Plachter (Hrsg.): Schutz und Entwicklung der Kalkmagerrasen der Schwäbischen Alb. In: Beiheft Veröffentlichungen für Naturschutz und Landschaftspflege Baden-Württemberg. Band 83, 1995.
• Katja Funke (Bearb.): Schwermetall-Magerrasen und Heiden im Harz sowie Schwermetall-Magerrasen entlang Innerste und Oker im Harzvorland. Erfassung der nach § 28a NNatG geschützten Biotope. Seesen 1995.
• Heiko Rein: Kalkmagerrasen. In: Naturschätze der Rhön. Kaltensundheim 1997, 20 S.

Eksteraj ligiloj

• NABU: Sandmagerrasen Arkivigite je 2015-12-22 per la retarkivo Wayback Machine