Mizaro
Mizaro | |
---|---|
duopa stelo • stelo • infraruĝa fonto • astrofizika iksradia fonto • duobla stelo | |
Historio de esploro | |
Trovinto | |
Dato de trovo | |
Indikoj | |
Observaj datumoj (Epoko J2000.0) | |
Speco | |
Spektroklaso | A2V / A2V / A1V |
Rektascensio | 13h 23m 55,5s |
Deklinacio | +54° 55′ 31″ |
Distanco | 78 ± 1 lumjaroj
(24 ± 0,4 parsekoj) |
Fota magnitudo (B) | |
Videbla magnitudo (V) | |
Konstelacio | Granda Ursino |
Radia rapido | |
Moviĝo: | |
je rektascensio | |
je deklinacio | |
Paralakso | 41,73 ± 0,61 mas |
Fizikaj propraĵoj | |
Maso | |
Radiuso | |
Absoluta magnitudo (V) | 0,33 |
Lumeco | |
Surfaca temperaturo | |
Kvanto de pezaj elementoj | |
Aĝo | |
Propraĵoj | |
Listo de steloj | |
Mizaro (Zeta Ursae Majoris aŭ ζ UMa) estas stelo en la grandursina konstelacio. Je magnitudo +2.27, ĝia spektroklaso estas A1V.
Kun bona videblo, oni povas vidi malforte brilan kunulon, nome Alkoro aŭ 80 Ursae Majoris. Ĝia magnitudo estas +3.99 et kaj spektroklaso A5 V. Ambaŭ (Alkoro kaj Mizaro) oni nomas la ĉevalo kaj la kavaleriano, kaj la eblon vidi Alkoron oni testas tradicie por vida akreco. La du steloj proksimas je kvarono de lumjaro. Eĉ se ilia propra moviĝo provas ke ili movas kune, oni ne scias certe se ili formas veran stelan sistemon kune, kaj ne iun optikan kiel oni pensas ĝis nun.
En 1650, Giovan Battista Riccioli skribis ke Mizaro ŝajnis duobla. La dua stelo, nome Mizaro B, situas je 380 au el Mizaro kaj ĝia magnitudo estas +4 kun spektroklaso A7.