Regulo de Wahl

La regulo de Wahl estas regulo de vortfarado, disvolvita de lingvisto Edgar de Wahl kaj aplikita en la disvolvo de planita lingvo Okcidentalo (nomata ankaŭ "Interlingue") kreita de li. Ĝi estas uzata por havi kelkajn vortospecojn (gramatikajn kategoriojn) el aliaj (ekzemple substantivoj de verboj).

Regulo

Infinitivoj de verboj en la lingvaro Okcidentalo havas la pli da ofte la finaĵo -ar aŭ -er. La radiko estas ricevita en sekva maniero:

Se, post retiriĝita de -r aŭ -er ekde la infinitivo, la radiko finas kun vokalo, ĝi aldonas -t aŭ ĝi ŝanĝas finon y al t: crea/r, crea/t-, crea/t/or; atiny/er, atin/t, atin/t/ion
Sino la konsonantino finaĵa de la radiko estas d aŭ r, ĝi ŝanĝas la an s: decid/er, deci/s-, deci/s/ion
En ceteraj okazoj, kun ses esceptoj, la retiriĝita de la finaĵo donas la postulitan radikon: duct/er, duct-, duct/ion.

Ĉi tiuj ses esceptoj estas:

ced/er, cess-
sed/er, sess-
mov/er, mot-
ten/er, tent-
vert/er, vers-
veni/r, vent-

kaj la formitaj verboj de tiuj per prefiksos.

Tial ke la regulo komponas de tri partoj, ŝi estas ofte kriita kiel "tri reguloj de Wahl".

ĝi kreas la substantivoverbojn kaj de adjektivoj, retiriĝante la finaĵojn kaj ricevante la radikon. Post la subjuntar -r aŭ -er, ĝi ricevas infinitivon en plimulto de okazoj: decora/t/ion, decora/t-, decora/r.

Apliko

Ĉi tiu regulo estas aplikita en la lingvaro Okcidentalo. Post eventuala modifo povas apliki ĉi tiun regulon al kreaĵo de novaj formoj de vorto aparte en latinidaj lingvaroj aŭ en kiuj prenas pruntita nomenklaturo de latinidaj lingvaroj.

Referencoj

Henry Jacob, The Preparatory Work for an International Technical Terminology przedruk z The British Steelmaker, December 1945 angle
Henry Jacob, Occidental (1922) by Edgar de Wahl angle