Salento
| Salento | |||
|---|---|---|---|
| Kultura, historia kaj geografia regiono | |||
  | |||
| duoninsulo [+] | |||
| Lando | Italio | ||
| Akvejoj | Adriatiko, Ionia Maro, Taranta Golfo | ||
| Koordinatoj | 40° 20′ 0″ N, 18° 0′ 0″ O (mapo)40.33333333333318Koordinatoj: 40° 20′ 0″ N, 18° 0′ 0″ O (mapo) | ||
| Longo | 100 km (62 mi) | ||
| Larĝo | 40 km (25 mi) | ||
|
|||
|
|||
|
|||
 |
|||
| Salento | |||
 Vikimedia Komunejo: Salento [+] |
|||
Salento (en la dialekto itala de Salento Salentu, en salenta Griko: Σαλέντο, ankaŭ konata kiel Terra d'Otranto), estas duoninsulo, kiu estas konata kiel kultura, historia kaj aparta geografia regiono. Ĝi situas ĉe la suda fino de la regiono Apulio, en suda Italio [1].
Ĝi estas 100 km longa kaj 40 km larĝa duoninsulo en la ekstrema sudoriento de Italio kaj estas ofte referita kiel la kalkamumo de la itala boto.
Administre, la duoninsulo apartenas al la regiono Apulio kaj inkluzivas la provincon de Lecce kaj partojn de la provincoj de Taranto kaj Brindizio. Pli malnovaj nomoj por la duoninsulo estas Iapygia, Messapia, Kalabrio kaj Sallentina. La plej suda punkto de Salento estas Punta Ristola. En la oriento, la Markolo de Otranto apartigas Salenton de la Balkana Duoninsulo.
La plej gravaj urboj en Salento estas Lecce, Brindizio kaj Otranto.
Urboj kaj urbetoj en Salento
[redakti | redakti fonton]Acquarica del Capo, Alessano, Alezio, Alliste, Andrano, Aradeo, Arnesano, Bagnolo del Salento, Botrugno, Calimera, Campi Salentina, Cannole, Caprarica di Lecce, Carmiano, Carpignano Salentino, Casarano, Castri di Lecce, Castrignano de' Greci, Castrignano del Capo, Castro, Cavallino, Collepasso, Copertino, Corigliano d'Otranto, Corsano, Cursi, Cutrofiano, Diso, Gagliano del Capo, Galatina, Galatone, Gallipoli, Giuggianello, Giurdignano, Guagnano, Lecce, Lequile, Leverano, Lizzanello, Maglie, Martano, Martignano, Matino, Melendugno, Melissano, Melpignano, Miggiano, Minervino di Lecce, Monteroni di Lecce, Montesano Salentino, Morciano di Leuca, Muro Leccese, Nardò, Neviano, Nociglia, Novoli, Ortelle, Otranto, Palmariggi, Parabita, Patù, Poggiardo, Porto Cesareo, Presicce, Racale, Ruffano, Salice Salentino, Salve, San Cassiano, San Cesario di Lecce, San Donato di Lecce, San Pietro en Lama, Sanarica, Sannicola, Santa Cesarea Terme, Scorrano, Seclì, Sogliano Cavour, Soleto, Specchia, Spongano, Squinzano, Sternatia, Supersano, Surano, Surbo, Taurisano, Taviano, Tiggiano, Trepuzzi, Tricase, Tuglie, Ugento, Uggiano la Chiesa, Veglie, Vernole, Zollino.
Brindisi, Carovigno, Cellino San Marco, Erchie, Francavilla Fontana, Latiano, Mesagne, Oria, Ostuni, San Donaci, San Michele Salentino, San Pancrazio Salentino, San Pietro Vernotico, San Vito dei Normanni, Torchiarolo, Torre Santa Susanna, Villo Castelli.
Avetrana, Carosino, Faggiano, Fragagnano, Grottaglie, Leporano, Lizzano, Manduria, Maruggio, Monteiasi, Monteparano, Pulsano, Roccaforzata, San Giorgio Ionico, San Marzano di San Giuseppe, Sava, Taranto, Torricella.
Galerio
[redakti | redakti fonton]-
Vido de Torre Sant'Andrea, parto de marinade "Melendugno" -
Alimini Grande Lago, proksime al Otranto
.jpg)
Literaturo
[redakti | redakti fonton]- Linda Safran: La Mezepoka Salento. Arto kaj Identeco en Suda Italio , University of Pennsylvania Press, 2014.
- Angelo Massafra: Campagne e territorio nel Mezzogiorno fra Settecento e Ottocento (= Nuova biblioteca Dedalo. 39). Edizioni Dedalo, Bari 1984, ISBN 88-220-6039-3 , p. 289 ff.
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ La regiono de Salento, ĝia geografio, rakonto, lingvo, kulturo kaj tradicio (en-GB). Alirita 2023-10-08 .