Sozonovo (Tjumena provinco)
| Sozonovo (Созоново) | |||
| vilaĝo | |||
| vilaĝo | |||
|---|---|---|---|
| Oficiala nomo: Созоново | |||
| Lando |  Rusio
| ||
| Ŝtato | Tjumena provinco | ||
| Regiono | Urala federacia regiono | ||
| Distrikto | Tjumena distrikto | ||
| kampara municipo | Kaskara kampara municipo | ||
| Ŝoseo | P404 | ||
| Rivero | Turo | ||
| Situo | Sozonovo | ||
| - koordinatoj | 57° 08′ 39″ N 66° 18′ 19″ O / 57.14417 °N, 66.30528 °O (mapo) | ||
| Loĝantaro | (2017) | ||
| Horzono | UTC+5 | ||
| Poŝtkodo | 625514 | ||
| ОКТМО | 71644474101 | ||
| OKATO | 71244874001 | ||
| Aŭtokodo | 72 | ||
| Telefonkodo | +7 3452 | ||
| |||
| |||
| |||
Sozonovo (ruse Созоново, Sozonovo) estas vilaĝo en Tjumena distrikto (Tjumena provinco, Rusio), parto de Kaskara kampara municipo (ruse Каскаринское сельское поселение).
Geografio
[redakti | redakti fonton]Sozonovo situas en la sud-okcidenta parto de Tjumena provinco kaj la respektiva parto de Okcident-Siberia Malaltebenaĵo, sur maldekstra bordo de la rivero Turo, proksimume 37 km for de la suda rando de Tjumeno. Ĝi situas sude de P404 (la Tobolska landvojo), inter vilaĝoj Parenkino kaj Malkovo.
Loĝantaro
[redakti | redakti fonton]En 2002 plejparto de la loĝantoj estis rusoj (85%)[1].
Historio
[redakti | redakti fonton]Komence de la 1860-aj jaroj tie estis 115 kortoj, en kiuj loĝis 236 viroj kaj 274 inoj. Vilaĝanoj kultivis 250 desjatinojn (273 hektarojn) da grenaj kampoj, havis 250 ĉevalojn, 200 bovinojn, 400 ŝafojn, 40 kaprojn kaj 250 porkojn[9]. Plejparto de la loĝantoj estis ekzilitoj. Ili okupiĝis pri grenkultivado, fiŝkaptado, falĉado de fojno sur vastaj herbejoj ĉe la rivero Turo. Iuj specialiĝis pri transportado de pasaĝeroj, kargoj kaj poŝto laŭ la Tobolska landvojo. Krome ili okupiĝis pri metioj: forĝado, ĉarpentado, forŝirado de arboŝeloj uzotaj por tanado de ledo, faris bastomatojn kaj fiŝkaptajn retojn[10].
Funkciis lernejo de la Ministerio pri agrokulturo (ruse училище Министерства земледелия)[11].
Preĝejo
[redakti | redakti fonton]En 1730 estis konstruita ligna preĝejo de Katarina el Aleksandrio kaj Miĥaelo la Kuraĝa. Post incendio, en 1872 estis konstruita ligna preĝejo jam sole de Katarina el Aleksandrio[11]. En la 1860-aj jaroj en ĝi troviĝis miraklofara ikono de Nikolao de Mira. Ĝi estis farita el ligno kaj laŭ legendo mirakle saviĝis dum la incendio[10]. En 1909–1915 estis konstruita brika preĝejo de Katarina el Aleksandrio[11].
En januaro 2000 la preĝejo havis nomon de Katarina el Aleksandrio kaj iĝis paroĥa preĝejo de la preĝejo de Ĉiuj Sanktuloj (Tjumeno)[12].
Vidu ankaŭ
[redakti | redakti fonton]Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ 1,0 1,1 Данные Всероссийской переписи населения 2002 года: таблица № 02c. Численность населения и преобладающая национальность по каждому сельскому населённому пункту (ruse). Rosstat. Arkivita el la originalo je 2024-08-08. Alirita 2024-09-05.
- ↑ Всероссийская перепись населения 2010 года. Численность населения и его размещение в Тюменской области (ruse). Arkivita el la originalo je 2023-08-29. Alirita 2014-05-10.
- ↑ Численность населения Российской Федерации по муниципальным образованиям. Таблица 35. Оценка численности постоянного населения на 1 января 2012 года (ruse). Arkivita el la originalo je 2023-06-11. Alirita 2014-05-31.
- ↑ Численность населения Российской Федерации по муниципальным образованиям на 1 января 2013 года. — М.: Федеральная служба государственной статистики Росстат, 2013. — 528 с. (Табл. 33. Численность населения городских округов, муниципальных районов, городских и сельских поселений, городских населённых пунктов, сельских населённых пунктов). (ruse). Arkivita el la originalo je 2024-07-17. Alirita 2013-11-16.
- ↑ Таблица 33. Численность населения Российской Федерации по муниципальным образованиям на 1 января 2014 года (ruse). Arkivita el la originalo je 2024-07-17. Alirita 2014-08-02.
- ↑ Численность населения Российской Федерации по муниципальным образованиям на 1 января 2015 года (ruse). Arkivita el la originalo je 2015-09-23. Alirita 2015-08-06.
- ↑ Численность населения Российской Федерации по муниципальным образованиям на 1 января 2016 года (ruse). Arkivita el la originalo je 2021-05-08. Alirita 2018-10-05.
- ↑ Численность населения Российской Федерации по муниципальным образованиям на 1 января 2017 года (ruse) (2017-07-31). Arkivita el la originalo je 2017-07-31. Alirita 2017-07-31.
- ↑ Стефановский, Василий (1860–1864). “Статистическое описание Тюменского округа Тобольской губернии, в промышленном отношении”, Тобольские губернские ведомости [citata laŭ: Тобольские губернские ведомости. Сотрудники и авторы: Книга II. Антология тобольской журналистики конца XIX — начала ХХ в. — Тюмень: Мандр и Ка, 2004. ISBN 5-93020-317-2.]. (ru), p. 67.
- ↑ 10,0 10,1 Стефановский, Василий (1860–1864). “Статистическое описание Тюменского округа Тобольской губернии, в промышленном отношении”, Тобольские губернские ведомости [citata laŭ: Тобольские губернские ведомости. Сотрудники и авторы: Книга II. Антология тобольской журналистики конца XIX — начала ХХ в. — Тюмень: Мандр и Ка, 2004. ISBN 5-93020-317-2.]. (ru), p. 61.
- ↑ 11,0 11,1 11,2 Владимир Калининский (2011-07-19) 1893-й. Школы и церкви Тюменского района (ruse). Krasnoje Znamja. Arkivita el la originalo je 2011-11-19. Alirita 2024-10-15.
- ↑ Город Тюмень. Храм во имя Всех Святых (ruse). la Tobolska kaj Tjumena eparĥio. Arkivita el la originalo je 2019-11-25. Alirita 2022-06-10.