Duonvokalo: Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
Neniu resumo de redakto |
e Kategorio:Fonetiko |
||
| Linio 1: | Linio 1: | ||
[[Lingvo]] > [[Lingvistiko]] > [[Gramatiko]] > [[Fonetiko]] |
|||
'''Duonvokalo''' estas vokalo, kiu ne formas silabokernon (en Esperanto '''j''' kaj '''ŭ'''), sed kiu kune kun vera vokalo formas [[Diftongo|diftongojn]] (aj, ej, oj, uj, aŭ, eŭ, oŭ). Nur escepte '''ŭ''' povas troviĝi antaŭ vokalo: ŭa (infana ploro), ŭaks (ranbleko), ŭo (nomo de la litero); dum '''j''' tre ofte troveblas en tia pozicio: ja, je, ju, joviala. Ideale oni prononcu la silabkomencajn duonvokalojn same kiel la silabfinajn, sed pro influo de kelkaj nacilingvoj multaj esperantistoj emas fari distingon, plifermante la buŝon: Ekzemple, kaj en la [[Norvega lingvo|norvega]] kaj la [[Angla lingvo|angla]] lingvoj, la vorto por "jes" estas prononcata respektive [ja/<sup>i</sup>a] (aŭ eĉ [<sup>e</sup>a]) kaj [jes/<sup>i</sup>es], dum [[Germana lingvo|germanlingvanoj]] diras [<strike>j</strike>a] kun eta froto. Simila malsamo troveblas inter [[Franca lingvo|franca]] ''oui'' [ŭi] kaj angla ''we'' [<strike>ŭ</strike>i] "ni" |
'''Duonvokalo''' estas vokalo, kiu ne formas silabokernon (en Esperanto '''j''' kaj '''ŭ'''), sed kiu kune kun vera vokalo formas [[Diftongo|diftongojn]] (aj, ej, oj, uj, aŭ, eŭ, oŭ). Nur escepte '''ŭ''' povas troviĝi antaŭ vokalo: ŭa (infana ploro), ŭaks (ranbleko), ŭo (nomo de la litero); dum '''j''' tre ofte troveblas en tia pozicio: ja, je, ju, joviala. Ideale oni prononcu la silabkomencajn duonvokalojn same kiel la silabfinajn, sed pro influo de kelkaj nacilingvoj multaj esperantistoj emas fari distingon, plifermante la buŝon: Ekzemple, kaj en la [[Norvega lingvo|norvega]] kaj la [[Angla lingvo|angla]] lingvoj, la vorto por "jes" estas prononcata respektive [ja/<sup>i</sup>a] (aŭ eĉ [<sup>e</sup>a]) kaj [jes/<sup>i</sup>es], dum [[Germana lingvo|germanlingvanoj]] diras [<strike>j</strike>a] kun eta froto. Simila malsamo troveblas inter [[Franca lingvo|franca]] ''oui'' [ŭi] kaj angla ''we'' [<strike>ŭ</strike>i] "ni" |
||
La rezulto estas ne ''duonvokalo'', sed (duon)[[konsonanto]]. |
La rezulto estas ne ''duonvokalo'', sed (duon)[[konsonanto]]. |
||
En analizoj de interalie la [[Hispana lingvo|hispana]] oni kutime kalkulas ankaŭ la kombinon ''duonvokalo+vokalo'' kiel [[diftongo]]n. Ĉe senfrota prononco, tiu analizo povas esti defendata kiel taŭga ankaŭ por Esperanto. Tiukaze, la nombro de diftongoj en nia lingvo duobliĝas, kaj eĉ [[triftongo]]j atesteblas. |
En analizoj de interalie la [[Hispana lingvo|hispana]] oni kutime kalkulas ankaŭ la kombinon ''duonvokalo+vokalo'' kiel [[diftongo]]n. Ĉe senfrota prononco, tiu analizo povas esti defendata kiel taŭga ankaŭ por Esperanto. Tiukaze, la nombro de diftongoj en nia lingvo duobliĝas, kaj eĉ [[triftongo]]j atesteblas. |
||
[[Kategorio:Fonetiko]] |
|||
Kiel registrite je 17:19, 13 nov. 2004
Duonvokalo estas vokalo, kiu ne formas silabokernon (en Esperanto j kaj ŭ), sed kiu kune kun vera vokalo formas diftongojn (aj, ej, oj, uj, aŭ, eŭ, oŭ). Nur escepte ŭ povas troviĝi antaŭ vokalo: ŭa (infana ploro), ŭaks (ranbleko), ŭo (nomo de la litero); dum j tre ofte troveblas en tia pozicio: ja, je, ju, joviala. Ideale oni prononcu la silabkomencajn duonvokalojn same kiel la silabfinajn, sed pro influo de kelkaj nacilingvoj multaj esperantistoj emas fari distingon, plifermante la buŝon: Ekzemple, kaj en la norvega kaj la angla lingvoj, la vorto por "jes" estas prononcata respektive [ja/ia] (aŭ eĉ [ea]) kaj [jes/ies], dum germanlingvanoj diras [ja] kun eta froto. Simila malsamo troveblas inter franca oui [ŭi] kaj angla we [ŭi] "ni"
La rezulto estas ne duonvokalo, sed (duon)konsonanto.
En analizoj de interalie la hispana oni kutime kalkulas ankaŭ la kombinon duonvokalo+vokalo kiel diftongon. Ĉe senfrota prononco, tiu analizo povas esti defendata kiel taŭga ankaŭ por Esperanto. Tiukaze, la nombro de diftongoj en nia lingvo duobliĝas, kaj eĉ triftongoj atesteblas.