José de Alencar: Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
Pawla (diskuto | kontribuoj) e bildo el viki-DE |
Pawla (diskuto | kontribuoj) iom detaligita |
||
| Linio 1: | Linio 1: | ||
[[Image:Alencar.jpg|thumb|José de Alencar.]] |
[[Image:Alencar.jpg|thumb|José de Alencar.]] |
||
La brazilano '''José Martiniano de ALENCAR''' [Jozefo Martiniano de Alenkar'] (* {{dato|1|majo|1829}}, Mecejana, Cearao — {{dato|12|decembro|1877}}, [[Rio-de-Ĵanejro]]) estis ĵurnalisto, politikisto, prelegisto, romanisto kaj teatrologo. |
La brazilano '''José Martiniano de ALENCAR''' [Jozefo Martiniano de Alenkar'] (* {{dato|1|majo|1829}}, Mecejana, Cearao — † {{dato|12|decembro|1877}}, [[Rio-de-Ĵanejro]]) estis ĵurnalisto, politikisto, prelegisto, romanisto kaj teatrologo. Li estis edzo de Ana Cochrane. |
||
José de Alencar estis filo de fama senatano, samnoma. Li bakalaŭriĝis pri Leĝo, kaj komencis sian literaturan aktivecon en ĵurnaloj ''Correio Mercantil''. |
|||
Post sufero de censurado li decidis kun amikoj aĉeti propran gazeton ''Diário do Rio de Janeiro''. |
|||
Pluraj el liaj romanoj unue aperis en tiu gazeto: ''Cinco Minutos'' (Kvin minutoj, 1856) kaj ''A viuvinha'' (La vidvineto, 1857). En 1857 aperis ''O Guarani'', la unua el tri romanoj pri la brazilaj indiĝenoj, sekvis ''[[Iracema]]'' en 1865 kaj ''[[Ubirajara]]'' en 1874. |
|||
José de Alencar intence verkis pri la sorto de homoj en Brazilo kaj grave kontribuis al specife brazila literaturo. Li estas ĉefa reprezentanto de [[romantikismo]] en Brazilo. |
|||
En 1877 Alencar iĝis ministro sub la [[Listo de imperiestroj de Brazilo|brazila imperiestro]] [[Petro la 2-a (imperiestro de Brazilo)|Dom Pedro la 2-a]], sed li ne povis longe servi sian oficon, jam samjare li mortis pro [[tuberkulozo]]. |
|||
[[Kategorio:Naskiĝintoj en 1829]] |
[[Kategorio:Naskiĝintoj en 1829]] |
||
Kiel registrite je 11:44, 13 jan. 2008
La brazilano José Martiniano de ALENCAR [Jozefo Martiniano de Alenkar'] (* 1-a de majo 1829, Mecejana, Cearao — † 12-a de decembro 1877, Rio-de-Ĵanejro) estis ĵurnalisto, politikisto, prelegisto, romanisto kaj teatrologo. Li estis edzo de Ana Cochrane.
José de Alencar estis filo de fama senatano, samnoma. Li bakalaŭriĝis pri Leĝo, kaj komencis sian literaturan aktivecon en ĵurnaloj Correio Mercantil. Post sufero de censurado li decidis kun amikoj aĉeti propran gazeton Diário do Rio de Janeiro.
Pluraj el liaj romanoj unue aperis en tiu gazeto: Cinco Minutos (Kvin minutoj, 1856) kaj A viuvinha (La vidvineto, 1857). En 1857 aperis O Guarani, la unua el tri romanoj pri la brazilaj indiĝenoj, sekvis Iracema en 1865 kaj Ubirajara en 1874.
José de Alencar intence verkis pri la sorto de homoj en Brazilo kaj grave kontribuis al specife brazila literaturo. Li estas ĉefa reprezentanto de romantikismo en Brazilo.
En 1877 Alencar iĝis ministro sub la brazila imperiestro Dom Pedro la 2-a, sed li ne povis longe servi sian oficon, jam samjare li mortis pro tuberkulozo.