Voĉo

• Gramatika voĉo estas verba fleksio montranta, ĉu la ago esprimata de la verbo estas farata aŭ ricevata de la subjekto: aktiva, meza, pasiva, refleksiva kaj malpasiva estas kvin malsamaj gramatikaj voĉoj.
• Voĉdono estas esprimo de la opinio de ĉiu pri demando, decido aŭ elekto, balotado.
• Voĉo estas esperantlingva gazeto.
• Voĉo estas sono farata de aero elblovita el la homaj pulmoj kaj vibrigita de la laringo, uzata en parolo, kanto, krio (ankaŭ ĉe bestoj); soprano, mezosoprano, aldo, tenoro, baritono, baso estas la malsamaj registroj de kantistoj kaj kantistinoj.
  • Voĉkordo estas ĉiu el ambaŭ membranaj tendenoj de gloto, per kies vibrado kaj streĉado produktiĝas la voĉo,
    
  • Brustvoĉo estas malpli alta parto de voĉa son-amplekso, kies vibrado sentiĝas precipe en la brusto,
    
  • Kapvoĉo estas pli alta parto de voĉa son-amplekso, kies vibrado sentiĝas precipe en la kapo,
    
  • Mezvoĉo estas la mezalta parto de voĉa son-amplekso, kies vibrado sentiĝas precipe en la laringo.

Proverbo

Ekzistas proverboj pri voĉo en la Proverbaro Esperanta de L. L. Zamenhof:

• 	„ Havi la ĉefan voĉon. ”

• 	„ Infanoj kaj fiŝoj voĉon ne havas. ”