Angla-Egipta Sudano: Malsamoj inter versioj

Browse history interactively

[kontrolita revizio]

Iru al sekvanta ŝanĝo →

Enhavo forigita Enhavo aldonita

VidaVikiteksto

Enteksta

Kiel registrite je 09:20, 14 feb. 2014

Ĉi tiu artikolo estas redaktata de iu.

Por eviti la riskon de redaktokonflikto, ne redaktu la artikolon. Kontrolu la kronologion kaj forigu la ŝablonon, se necese.

Angl-Egipta Sudano estis la nomo per kiu oni aludis al Sudano kiu estis administrita inter 1899 kaj 1956, kiam ĝi estis kunposedaĵo de Egipto kaj de Britio.

Fono

Unio kun Egipto

En 1820, la egipta armeo de la paŝao Muhammad Ali estrita de lia filo Ismail Paŝa^[1] invadis kaj konkeris nordan Sudanon. La regiono havis deĉiamajn lingvajn, kulturajn, religiajn, kaj ekonomiajn ligojn kun Egipto kaj estis parte sub la sama regado je intermitaj periodoj ekde la tempo de la faraonoj. Muhammad Ali estis agreseme praktikante politikon por etendo de sia povo cele al ebla anstataŭo de la Otomana Imperio kaj vidis Sudanon kiel valora aldono al siaj egiptaj teritorioj. Dum sia regado kaj tiu de siaj sukcedantoj, Egipto kaj Sudano iĝis administrata kiel unu politika ento, kun ĉiuj regantaj membroj de la dinastio de Muhammad Ali serĉe la konservado kaj etendado de la "unueco de la Nila Valo". Tiu politiko estis etendita kaj intensigita ĉefe de la nepo de Muhammad Ali, nome Ismail Paŝao, sub kies regado plej el la resto de la nuna moderna Sudano estis konkerita.

Brita impliko

Pro la malfermo de la Sueza Kanalo en 1869, la ekonomia kaj strategia gravoj de Egipto kaj Sudano pliiĝis enorme, allogante la imperiajn atentojn de la grandaj mondpotencoj, partikulare de Britio. Dek jarojn poste, en 1879, la enorma ekstera ŝuldo de la registaro de Ismail Paŝao utilis kiel ekskuzo por la mondpotencoj por devigi lin abdiki kaj esti anstataŭita de sia filo Teŭfik Paŝao. La maniero kiel Teŭfik ascendis danke al interveno de eksterlandaj povoj ege kolerigis egiptajn kaj sudanajn naciistojn kiuj bedaŭris pro la pliiĝanta influo de eŭropaj registaroj kaj komercistoj sur la aferoj de la lando. La situacio was compounded by Tewfik's perceived corruption and mismanagement and ultimately culminated in the Orabi Revolt. With the survival of his throne in dire jeopardy, Tewfik appealed for British assistance. In 1882, at Tewfik's invitation, the British bombarded Alexandria, Egypt's and Sudan's primary seaport, and subsequently invaded the country. British forces overthrew the Orabi government in Cairo and proceeded to occupy the rest of Egypt and Sudan in 1882. Though officially the authority of Tewfik had been restored, in reality the British largely took control of Egyptian and Sudanese affairs until 1932.^[1]

Notoj

↑ ^1,0 ^1,1 Henderson, K.D.D. "Survey of the Anglo-Egyptian Sudan 1898-1944", Longmans, Green and Co. Ltd., London, 1946

Koordinatoj: 15° 37′ 59″ N 32° 31′ 59″ O / 15.63306 °N, 32.53306 °O / 15.63306; 32.53306 (mapo)

[Henderson-1] 1,0 ^1,1 Henderson, K.D.D. "Survey of the Anglo-Egyptian Sudan 1898-1944", Longmans, Green and Co. Ltd., London, 1946

[1]

@@ Linio 5: / Linio 5: @@
 ==Fono==
 ===Unio kun Egipto===
-En 1820, la egipta armeo de la [[paŝao]] [[Muhammad Ali (paŝao)|Muhammad Ali]] estrita de lia filo Ismail Paŝa<ref name = Henderson> Henderson, K.D.D. "Survey of the Anglo-Egyptian Sudan 1898-1944", Longmans, Green and Co. Ltd., London, 1946</ref> invadia kaj konkeris nordan [[Sudano]]n. La regiono havis deĉiamajn lingvajn, kulturajn, religiajn, kaj ekonomiajn ligojn kun [[Egipto]] kaj estis parte sub la sama regado je intermitaj periodoj ekde la tempo de la [[faraono]]j. Muhammad Ali estis agreseme praktikante politikon por etendo de sia povo with a view to possibly supplanting the [[Ottoman Empire]] (to which he technically owed fealty) and saw Sudan as a valuable addition to his Egyptian dominions. During his reign and that of his successors, Egypt and Sudan came to be administered as one political entity, with all ruling members of the [[Muhammad Ali Dynasty]] seeking to preserve and extend the ''"unity of the Nile Valley"''. This policy was expanded and intensified most notably by Muhammad Ali's grandson, [[Isma'il Pasha|Ismail Pasha]], under whose reign most of the remainder of modern-day Sudan was conquered.
+En 1820, la egipta armeo de la [[paŝao]] [[Muhammad Ali (paŝao)|Muhammad Ali]] estrita de lia filo Ismail Paŝa<ref name = Henderson> Henderson, K.D.D. "Survey of the Anglo-Egyptian Sudan 1898-1944", Longmans, Green and Co. Ltd., London, 1946</ref> invadis kaj konkeris nordan [[Sudano]]n. La regiono havis deĉiamajn lingvajn, kulturajn, religiajn, kaj ekonomiajn ligojn kun [[Egipto]] kaj estis parte sub la sama regado je intermitaj periodoj ekde la tempo de la [[faraono]]j. Muhammad Ali estis agreseme praktikante politikon por etendo de sia povo cele al ebla anstataŭo de la [[Otomana Imperio]] kaj vidis Sudanon kiel valora aldono al siaj egiptaj teritorioj. Dum sia regado kaj tiu de siaj sukcedantoj, Egipto kaj Sudano iĝis administrata kiel unu politika ento, kun ĉiuj regantaj membroj de la dinastio de Muhammad Ali serĉe la konservado kaj etendado de la ''"unueco de la Nila Valo"''. Tiu politiko estis etendita kaj intensigita ĉefe de la nepo de Muhammad Ali, nome Ismail Paŝao, sub kies regado plej el la resto de la nuna moderna Sudano estis konkerita.
-===British involvement===
+===Brita impliko===
-With the opening of the [[Suez Canal]] in 1869, Egypt and Sudan's economic and strategic importance increased enormously, attracting the imperial attentions of the [[Great Powers]], particularly the United Kingdom. Ten years later in 1879, the immense foreign debt of Ismail Pasha's government served as the pretext for the Great Powers to force his [[abdication]] and replacement by his son [[Tewfik Pasha]]. The manner of Tewfik's ascension at the hands of foreign powers greatly angered Egyptian and Sudanese nationalists who resented the ever-increasing influence of European governments and merchants in the affairs of the country. The situation was compounded by Tewfik's perceived corruption and mismanagement and ultimately culminated in the [[Orabi Revolt]]. With the survival of his throne in dire jeopardy, Tewfik appealed for British assistance. In 1882, at Tewfik's invitation, the British bombarded [[Alexandria]], Egypt's and Sudan's primary seaport, and subsequently invaded the country. British forces overthrew the Orabi government in [[Cairo]] and proceeded to occupy the rest of Egypt and Sudan in 1882. Though officially the authority of Tewfik had been restored, in reality the British largely took control of Egyptian and Sudanese affairs until 1932.<ref name = Henderson/>
+Pro la malfermo de la [[Sueza Kanalo]] en 1869, la ekonomia kaj strategia gravoj de Egipto kaj Sudano pliiĝis enorme, allogante la imperiajn atentojn de la grandaj [[mondpotenco]]j, partikulare de Britio. Dek jarojn poste, en 1879, la enorma ekstera ŝuldo de la registaro de Ismail Paŝao utilis kiel ekskuzo por la mondpotencoj por devigi lin [[abdiko|abdiki]] kaj esti anstataŭita de sia filo Teŭfik Paŝao. La maniero kiel Teŭfik ascendis danke al interveno de eksterlandaj povoj ege kolerigis egiptajn kaj sudanajn naciistojn kiuj bedaŭris pro la pliiĝanta influo de eŭropaj registaroj kaj komercistoj sur la aferoj de la lando. La situacio was compounded by Tewfik's perceived corruption and mismanagement and ultimately culminated in the [[Orabi Revolt]]. With the survival of his throne in dire jeopardy, Tewfik appealed for British assistance. In 1882, at Tewfik's invitation, the British bombarded [[Alexandria]], Egypt's and Sudan's primary seaport, and subsequently invaded the country. British forces overthrew the Orabi government in [[Cairo]] and proceeded to occupy the rest of Egypt and Sudan in 1882. Though officially the authority of Tewfik had been restored, in reality the British largely took control of Egyptian and Sudanese affairs until 1932.<ref name = Henderson/>
 ==Notoj==