Satio: Malsamoj inter versioj

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Browse history interactively
[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Iru al sekvanta ŝanĝo →
Enhavo forigita Enhavo aldonita
VidaVikiteksto
Kreis novan paĝon kun "upright=1.8|eta|dekstra|''[[Sati'' (virta, fidela ĝismorte), simbolo de sindono totala de l..."
 
Neniu resumo de redakto
Linio 1: Linio 1:
[[Dosiero:A Hindoo Widow Burning Herself with the Corpse of her Husband.jpg|upright=1.8|eta|dekstra|''[[Sati]]'' (virta, fidela ĝismorte), simbolo de sindono totala de la edzino al sia edzo, kiu konsistas por la vidvino al grimpado sur la ŝtiparon de la formortinto por bruli vive. Tiu kutimo, kiu aperis nur malfrue en Hindujo ([[6-a jarcento]]) kaj ekzistis nur en la kasto de la ''kŝatrija'', ne menciiĝas en la atarvavedo, kie troviĝas ĉiuj funebraj ritoj, devenas de interpretado de unu el la legendoj de la diino Sati, tute sindonema al sia edzo, ŝi pretis ĵeti sin en la flamojn por defendi la honoron, kiun perdis ŝia edzo disputante kun sia bopatro. Malpermesita en [[Brita Hindujo]], ''sati'' estigis malkonfidon kontraŭ hinduismo.<ref name=Bellinger>Gerhard J. Bellinger, Encyclopédie des religions. ISBN 2-253-13111-3</ref>]]
[[Dosiero:A Hindoo Widow Burning Herself with the Corpse of her Husband.jpg|upright=1.8|eta|dekstra|''[[Sati]]'' (virta, fidela ĝismorte), simbolo de sindono totala de la edzino al sia edzo, kiu konsistas por la vidvino al grimpado sur la ŝtiparon de la formortinto por bruli vive. Tiu kutimo, kiu aperis nur malfrue en Hindujo ([[6-a jarcento]]) kaj ekzistis nur en la kasto de la ''kŝatrija'', ne menciiĝas en la atarvavedo, kie troviĝas ĉiuj funebraj ritoj, devenas de interpretado de unu el la legendoj de la diino Sati, tute sindonema al sia edzo, ŝi pretis ĵeti sin en la flamojn por defendi la honoron, kiun perdis ŝia edzo disputante kun sia bopatro. Malpermesita en [[Brita Hindujo]], ''sati'' estigis malkonfidon kontraŭ hinduismo.<ref name=Bellinger>Gerhard J. Bellinger, Encyclopédie des religions. ISBN 2-253-13111-3</ref>]]
'''Sati''' aŭ en angla prononco ''suttee''<ref name="asnic.utexas.edu"/> estis tre antikva historia praktiko trovita ĉefe inter [[Hinduismo|Hinduoj]] en nordaj kaj antaŭ-modernaj regionoj de [[Suda Azio]], laŭ kiu vidvino memoferas sin side sur la funebra brulŝtiparo de sia mortinta edzo.<ref>[https://books.google.com/books?id=DHE3DwAAQBAJ&pg=PT83&redir_esc Feminist Spaces: Gender and Geography in a Global Context], Routledge, Ann M. Oberhauser, Jennifer L. Fluri, Risa Whitson, Sharlene Mollett</ref><ref>Sophie Gilmartin (1997), [https://www.jstor.org/stable/25058378 ''The Sati, the Bride, and the Widow: Sacrificial Woman in the Nineteenth Century]'', Victorian Literature and Culture, Cambridge University Press, Vol. 25, No. 1, p. 141, Citaĵo: "Suttee, or sati, is the obsolete Hindu practice in which a widow burns herself upon her husband's funeral pyre..."</ref>{{sfn|Sharma|2001|pp=19–21}}<ref name=julialeslie/>
'''Sati''' aŭ en anglalingva skribmaniero ''suttee''<ref name="asnic.utexas.edu">[http://asnic.utexas.edu/asnic/hardgrave/Satiart.rft.html The Representation of Sati: Four Eighteenth Century Etchings by Baltazard Solvyns] de Robert L. Hardgrave, Jr. </ref> estis tre antikva historia praktiko trovita ĉefe inter [[Hinduismo|Hinduoj]] en nordaj kaj antaŭ-modernaj regionoj de [[Suda Azio]], laŭ kiu vidvino memoferas sin side sur la funebra brulŝtiparo de sia mortinta edzo.<ref>[https://books.google.com/books?id=DHE3DwAAQBAJ&pg=PT83&redir_esc Feminist Spaces: Gender and Geography in a Global Context], Routledge, Ann M. Oberhauser, Jennifer L. Fluri, Risa Whitson, Sharlene Mollett</ref><ref>Sophie Gilmartin (1997), [https://www.jstor.org/stable/25058378 ''The Sati, the Bride, and the Widow: Sacrificial Woman in the Nineteenth Century]'', Victorian Literature and Culture, Cambridge University Press, Vol. 25, No. 1, p. 141, Citaĵo: "Suttee, or sati, is the obsolete Hindu practice in which a widow burns herself upon her husband's funeral pyre..."</ref>{{sfn|Sharma|2001|pp=19–21}}<ref name=julialeslie/>
{{redaktata}}
{{redaktata}}
The extent to which ''sati'' was practised in history is not known with clarity. However, during the early modern [[Mughal Empire|Mughal]] period, it was notably associated with elite Hindu [[Rajput]] clans in western [[India]], marking one of the points of divergence between Rajput culture and Islamic [[Mughal Empire|Mughal]] culture.<ref name="AsherTalbot2006">{{citation|last1=Asher|first1=Catherine B.|last2=Talbot|first2=Cynthia|title=India before Europe|url=https://books.google.com/books?id=1GEWAwAAQBAJ&pg=PT268|year=2006|publisher=Cambridge University Press|isbn=978-1-139-91561-8|pages=268–}}</ref> In the early 19th century, the [[East India Company]], in the process of extending its [[Company rule in India|rule]] to most of India, initially tolerated the practice; [[William Carey (missionary)|William Carey]], a British Christian evangelist, noted 438 incidences within a 30-mile (48-km) radius of the capital Calcutta, in 1803, despite its ban within Calcutta.<ref name="Bpp">{{cite web |last1=Hardgrave, Jr |first1=Robert L. |title=Bengal Past and Present |url=https://www.laits.utexas.edu/solvyns-project/Satiart.rft.html |website=University of Texas |accessdate=12 September 2018}}</ref> Between 1815 and 1818, the number of incidents of ''sati'' in Bengal doubled from 378 to 839. Opposition to the practice of ''sati'' by British Christian evangelists, such as Carey, and Hindu reformers such as [[Ram Mohan Roy]], ultimately led the British [[Governor-General of India]] [[Lord William Bentinck]] to enact the [[Bengal Sati Regulation, 1829]], declaring the practice of burning or burying alive of Hindu widows to be punishable by the criminal courts.{{sfn|Sharma|2001|pp=6–7}}<ref name="marshman">{{cite book|last=Marshman|first=John Clark|title=History of India from the earliest period to the close of the East India Company's government |publisher= Edinburgh: W. Blackwood |year=1876|page=374|url=https://books.google.com/books?id=tbmT_Tv-VGUC&pg=PA357|isbn=9781108021043}}</ref><ref name="dodwell">{{cite book|title=The Cambridge History of the British Empire, Volume 5. The Indian empire 1858–1918|editor= H. H. Dodwell|year=1932| page=140| url=https://books.google.com/books?id=G-48AAAAIAAJ&pg=PA140}}</ref> These were followed up with other legislation, countering what the British perceived to be interrelated issues involving violence against Hindu women, including: [[Hindu Widows' Remarriage Act, 1856]], [[Female Infanticide Prevention Act, 1870]], and [[Age of Consent Act, 1891]].
La etendo laŭ kiu ''sati'' estis praktikita en la historio ne estas konata klare. Tamen, dum la frua moderna periodo de la [[Mogola Imperio]], ĝi estis notinde asocia kun la elitaj hinduismaj klanoj de [[Rajputoj]] en okcidenta [[Barato]], kio markis unu el la punktoj de diverĝo inter la Rajputa kulturo kaj la islama kulturo de la [[Mogola Imperio]].<ref name="AsherTalbot2006">{{citation|last1=Asher|first1=Catherine B.|last2=Talbot|first2=Cynthia|title=India before Europe|url=https://books.google.com/books?id=1GEWAwAAQBAJ&pg=PT268|year=2006|publisher=Cambridge University Press|isbn=978-1-139-91561-8|pages=268–}}</ref> Komence de la 19a jarcento, la [[Brita Orienthinda Kompanio]], en la procezo etendi sian regadon al plej parto de Hindio, dekomence toleris la praktikon; [[William Carey (missionary)|William Carey]], a British Christian evangelist, noted 438 incidences within a 30-mile (48-km) radius of the capital Calcutta, in 1803, despite its ban within Calcutta.<ref name="Bpp">{{cite web |last1=Hardgrave, Jr |first1=Robert L. |title=Bengal Past and Present |url=https://www.laits.utexas.edu/solvyns-project/Satiart.rft.html |website=University of Texas |accessdate=12 September 2018}}</ref> Between 1815 and 1818, the number of incidents of ''sati'' in Bengal doubled from 378 to 839. Opposition to the practice of ''sati'' by British Christian evangelists, such as Carey, and Hindu reformers such as [[Ram Mohan Roy]], ultimately led the British [[Governor-General of India]] [[Lord William Bentinck]] to enact the [[Bengal Sati Regulation, 1829]], declaring the practice of burning or burying alive of Hindu widows to be punishable by the criminal courts.{{sfn|Sharma|2001|pp=6–7}}<ref name="marshman">{{cite book|last=Marshman|first=John Clark|title=History of India from the earliest period to the close of the East India Company's government |publisher= Edinburgh: W. Blackwood |year=1876|page=374|url=https://books.google.com/books?id=tbmT_Tv-VGUC&pg=PA357|isbn=9781108021043}}</ref><ref name="dodwell">{{cite book|title=The Cambridge History of the British Empire, Volume 5. The Indian empire 1858–1918|editor= H. H. Dodwell|year=1932| page=140| url=https://books.google.com/books?id=G-48AAAAIAAJ&pg=PA140}}</ref> These were followed up with other legislation, countering what the British perceived to be interrelated issues involving violence against Hindu women, including: [[Hindu Widows' Remarriage Act, 1856]], [[Female Infanticide Prevention Act, 1870]], and [[Age of Consent Act, 1891]].


Isolated incidents of ''sati'' were recorded in India in the late 20th century, leading the Indian government to promulgate the [[Sati (Prevention) Act, 1987]], criminalising the aiding or glorifying of ''sati''.
Isolated incidents of ''sati'' were recorded in India in the late 20th century, leading the Indian government to promulgate the [[Sati (Prevention) Act, 1987]], criminalising the aiding or glorifying of ''sati''.

Kiel registrite je 00:02, 6 aŭg. 2020

Sati (virta, fidela ĝismorte), simbolo de sindono totala de la edzino al sia edzo, kiu konsistas por la vidvino al grimpado sur la ŝtiparon de la formortinto por bruli vive. Tiu kutimo, kiu aperis nur malfrue en Hindujo (6-a jarcento) kaj ekzistis nur en la kasto de la kŝatrija, ne menciiĝas en la atarvavedo, kie troviĝas ĉiuj funebraj ritoj, devenas de interpretado de unu el la legendoj de la diino Sati, tute sindonema al sia edzo, ŝi pretis ĵeti sin en la flamojn por defendi la honoron, kiun perdis ŝia edzo disputante kun sia bopatro. Malpermesita en Brita Hindujo, sati estigis malkonfidon kontraŭ hinduismo.[1]

Sati aŭ en anglalingva skribmaniero suttee[2] estis tre antikva historia praktiko trovita ĉefe inter Hinduoj en nordaj kaj antaŭ-modernaj regionoj de Suda Azio, laŭ kiu vidvino memoferas sin side sur la funebra brulŝtiparo de sia mortinta edzo.[3][4][5][6]

Redaktas
 Ĉi tiu artikolo estas redaktata de iu.
Por eviti la riskon de redaktokonflikto, ne redaktu la artikolon. Kontrolu la kronologion kaj forigu la ŝablonon, se necese.

La etendo laŭ kiu sati estis praktikita en la historio ne estas konata klare. Tamen, dum la frua moderna periodo de la Mogola Imperio, ĝi estis notinde asocia kun la elitaj hinduismaj klanoj de Rajputoj en okcidenta Barato, kio markis unu el la punktoj de diverĝo inter la Rajputa kulturo kaj la islama kulturo de la Mogola Imperio.[7] Komence de la 19a jarcento, la Brita Orienthinda Kompanio, en la procezo etendi sian regadon al plej parto de Hindio, dekomence toleris la praktikon; William Carey, a British Christian evangelist, noted 438 incidences within a 30-mile (48-km) radius of the capital Calcutta, in 1803, despite its ban within Calcutta.[8] Between 1815 and 1818, the number of incidents of sati in Bengal doubled from 378 to 839. Opposition to the practice of sati by British Christian evangelists, such as Carey, and Hindu reformers such as Ram Mohan Roy, ultimately led the British Governor-General of India Lord William Bentinck to enact the Bengal Sati Regulation, 1829, declaring the practice of burning or burying alive of Hindu widows to be punishable by the criminal courts.[9][10][11] These were followed up with other legislation, countering what the British perceived to be interrelated issues involving violence against Hindu women, including: Hindu Widows' Remarriage Act, 1856, Female Infanticide Prevention Act, 1870, and Age of Consent Act, 1891.

Isolated incidents of sati were recorded in India in the late 20th century, leading the Indian government to promulgate the Sati (Prevention) Act, 1987, criminalising the aiding or glorifying of sati.

  1. ↑ Gerhard J. Bellinger, Encyclopédie des religions. ISBN 2-253-13111-3
  2. ↑ The Representation of Sati: Four Eighteenth Century Etchings by Baltazard Solvyns de Robert L. Hardgrave, Jr.
  3. ↑ Feminist Spaces: Gender and Geography in a Global Context, Routledge, Ann M. Oberhauser, Jennifer L. Fluri, Risa Whitson, Sharlene Mollett
  4. ↑ Sophie Gilmartin (1997), The Sati, the Bride, and the Widow: Sacrificial Woman in the Nineteenth Century, Victorian Literature and Culture, Cambridge University Press, Vol. 25, No. 1, p. 141, Citaĵo: "Suttee, or sati, is the obsolete Hindu practice in which a widow burns herself upon her husband's funeral pyre..."
  5. ↑ Sharma 2001, pp. 19–21.
  6. ↑ Citaĵa eraro Malvalida etikedo <ref>; neniu teksto estis provizita por ref-oj nomataj julialeslie; $2
  7. ↑ Asher, Catherine B.; Talbot, Cynthia (2006), India before Europe, Cambridge University Press, pp. 268–, (ISBN 978-1-139-91561-8), https://books.google.com/books?id=1GEWAwAAQBAJ&pg=PT268 
  8. ↑ Bengal Past and Present. Alirita 12 September 2018.
  9. ↑ Sharma 2001, pp. 6–7.
  10. ↑ Marshman, John Clark. (1876) History of India from the earliest period to the close of the East India Company's government. Edinburgh: W. Blackwood. ISBN 9781108021043.
  11. ↑ (1932) H. H. Dodwell: The Cambridge History of the British Empire, Volume 5. The Indian empire 1858–1918.
Elŝutita el "https://eo.wikipedia.org/w/index.php?title=Satio&oldid=7004050"