Malaperigo: Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto |
Neniu resumo de redakto |
||
| Linio 1: | Linio 1: | ||
En la historio de [[ŝtata terorismo]], '''malaperigo''' de homoj estis praktiko de la [[registaro]]j, [[armeo]]j kaj [[polico]]j de la [[diktaturo|diktaturaj]] [[Argentino]] kaj [[Ĉilio]] en la [[ |
En la historio de [[ŝtata terorismo]], '''malaperigo''' de homoj estis praktiko de la [[registaro]]j, [[armeo]]j kaj [[polico]]j de la [[diktaturo|diktaturaj]] [[Argentino]] kaj [[Ĉilio]] en la [[1970-aj jaroj]]. |
||
La kutimo estis: |
La kutimo estis: |
||
Kiel registrite je 09:03, 16 sep. 2004
En la historio de ŝtata terorismo, malaperigo de homoj estis praktiko de la registaroj, armeoj kaj policoj de la diktaturaj Argentino kaj Ĉilio en la 1970-aj jaroj.
La kutimo estis:
1) Senrajte "aresti" suspektaton (normale opoziciulon, intelektulon aŭ simile), sen informi familianojn, advokaton ktp.
2) Torturi lin en ia sekreta ejo.
4) Malaperigi la kadavron, por ke neniu povu paroli pri murdo. "Kiun oni murdis? Li tutsimple malaperis".
Dum la t.n. Operacio Kondoro, oni narkotis la malaperigendajn, invitis ilin al aviadilo, kaj poste deĵetis ilin vivaj aŭ sur la maron, aŭ ie super Andoj.