Parabolo de la kaverno
La parabolo de la kaverno estas parabolo uzita de la greka filozofiisto Platono en La Respubliko.
La parabolo estas rakontita kaj poste interpretita de la rolulo Sokrato en la eko de la sepa parto. Ĝi temas pri ilustraĵo pri la maniero je kiu ni povas liberiĝi el nescia stato (kaverna malhelo) pere de vero (suna lumo). Tiel Platono klarigas sian teorion pri la ekzisto de du mondoj: la sentebla mondo (konata per sentumoj) kaj la idea mondo (atingebla nur per rezonado).
La Alegorio de la Kaverno[redakti | redakti fonton]
En domo subtera, viroj estas en ĉenoj. Ili ne vidis rekte la lumon de la suno, ili sole konas la malfortan radion kiu alvenas al ili. Vidas nur la ombron de malklara io kaj iun. De sonoj ili sole konas eĥojn.
Se iu elĉeniĝus kaj elmoviĝus cedigate, ĝi blindigos kruele per la lumo stranga. Ĝi doloros.
Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]
- Pensa eksperimento
- Popolismo
- parabolo - por aliaj signifoj
- teorioj pri scio kaj percepto
- evolucia sciteorio - teorio pri scio kaj percepto, kiu konsideras la specifajn konsekvencojn el evolucio
Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]
- esperante La Respubliko tradukita de Donald Broadribb
