Transkonduko (muziko)

El Vikipedio, la libera enciklopedio

Transkonduko, angle Bridge (‹ponto›), en muziko estas la liga parto inter du temoj. Ĝi troviĝas en klasika muziko, ĵazo, populara muziko kaj rokmuziko.

Superrigardo[redakti | redakti fonton]

En klasikismaj sonatoj, simfonioj kaj konĉertoj transkonduko estas la liga parto inter du temoj. Ili ofte transkondukas de unu tonalo en alian: en maĵoro dekde la elirtonalo al la maĵortonalo sur ties kvina ŝtupo, en minoro ekde la la elirtonalo en la paralelan maĵortonalon sur ties tria ŝtupo.

Ĵaza normkanto havas la kantoformon A-A-B-A; la parto B, forlasanta la bazan tonalon, nomiĝas transkonduko.[1] Rilate la proporcioj ĉi tiu strukturo ofte varias: La bosanova kanto Garota de Ipanema ja havas la kutiman 8-taktan parton A, sed 16-taktan, varie modulantan transkondukon („Ah! porqué estou tão sozinho …“).[2]

Ankaŭ multaj popularmuzikaĵoj havas A-A-B-A-formon. ekzemple la kanto Yesterday de Lennon kaj McCartney havas 7-taktan parton A kaj 8-taktan transkondukon („Why she had to go I don’t know …“).

Referencoj[redakti | redakti fonton]

  1. Hans Heinrich Eggebrecht (Hg.): Riemann-Musiklexikon. Sachteil. Mainz 1967. Artikel „Chorus“.
  2. Axel Jungbluth: Jazz-Harmonielehre. Funktionsharmonik und Modalität. Mainz 1981. S. 45.