Universitato de Taŭsono
| Universitato de Taŭsono | ||
|---|---|---|
 | ||
.jpg)
| ||
| universitato publika eduka institucio en Usono 
| ||
| Informoj | ||
| fondodato | 1866 | |
| speco | publika | |
| Situo | ||
| Geografia situo | 39° 23′ 34″ N, 76° 36′ 17″ U (mapo)39.392777777778-76.604722222222Koordinatoj: 39° 23′ 34″ N, 76° 36′ 17″ U (mapo) | |
| lando | Usono | |
| adreso | 8000 York Rd, Towson, MD, 21252-0001 | |
| poŝtkodo | 21252-0001 | |
| Nombroj | ||
| nombro de studentoj | 18 921 vd | |
| retejo | Oficiala retpaĝaro [+] | |
| Listoj | ||
| membro de | ||
| ||
| filiita al | ||
| vd | ||
| filioj | ||
| vd | ||
| ||
| ||
 Universitato de Taŭsono | ||
La Universitato de Taŭsono, ofte referita kiel TU aŭ simple Taŭsono mallonge (angle Towson), estas publika universitato lokita en la urbo Taŭsono en la graflando de Baltimoro, Marilando, Usono. Ĝi estas parto de la Universitata Sistemo de Marilando. Fondita en la jaro 1866 kiel la unua trejnada lernejo de Marilando por la instruistoj, la Universitato de Taŭsono evoluis en 4-jara grado-donantan institucion konsistanta el 8 altlernejoj kun pli ol 20,000 enskribitaj studentoj. Taŭsono estas unu el la plej grandaj publikaj universitatoj en Marilando kaj ankoraŭ produktas la plej instruistojn de ajna universitato en la stato.
La Monda Raporto & Usonaj Novaĵoj klasifikis Taŭsono kiel 8-a en la kategorio de “Majstro“ en la Publikaj Universitatoj por ĝia temo de la Plej Bonaj Kolegioj de Usono. La revuo Forbes inkluzivis Taŭsonon en ĝia listo el 2009 de la supraj 100 publikaj kolegioj kaj universitatoj en Usono. La revuo Persona Financo de Kiplinger nomis Taŭsonon kiel unu el la supraj 100 plej bonaj valoroj en publikaj altlernejoj por la 2008-2009 akademia jaro.
Historio
[redakti | redakti fonton]Ŝtata Normala Lernejo de Marilando
[redakti | redakti fonton]La Ĝenerala Asembleo de Marilando establis kion poste iĝus la Universitato de Taŭsono en 1865, kun la atribuo de fondusoj direktita al la unua instruisto-trejnada lernejo de Marilando, aŭ tiam nomata kiel “normala lernejo“ (termino uzita el nova franca tradicio). La 15 de januaro, 1866, tiu institucio, tiam konata kiel la “Ŝtata Normala Lernejo de Marilando“ (Ŝ.N.L.M), oficiale malfermis al publiko kiel parto de la substancaj modernaj edukaj reformoj preskribitaj de la Sindikata/Radikala Respublikana Partio-dominita de la Marilanda Konstitucio de 1864 de la Civila Milita-eraa ŝtata registaro, kiujn provizis por nova stata inspektoro de publika instrukcio kaj Estraro de Edukado esti nomumita por konsili kaj observi la graflandojn, aldone al la jam progresema publika eduka sistemo antaŭe establita en 1829 en la urbo Baltimoro. Lokita tiam ĉe Red Man’s Hall sur Norda Paca Street en Baltimoro, la novaj instruistaj lernejo origine rekrutis dekunu studentojn kaj kreskigis tri fakultatanoj. McFadden Aleksandro Newell funkciis kiel la unua rektoro de la lernejo kaj ankaŭ la Ŝtata Inspektoro de publika Instrukcio kaj kontrolis la unua diplomiĝadklason de dek ses studentoj en junio 1866.
Dum la tempo pasis, la rekrutado en la lernejo kreskis eksponente. La Ŝtata Normala Lernejo baldaŭ rapide superkreskis ĝian provizoran instalaĵojn en Red Man’s Hall sur Paca Strato kaj translokiĝis al alia provizora loko en 1873 sur la nordorienta angulo de la Norda Karlo kaj Orienta Franklin Stratoj, en la iama William Howard Greka Reviviĝo domego (filo de fama usona revolucia Milita Kolonelo John Eager Howard de la fama "Maryland Line" en la Kontinenta Armeo kiu posedis la plimulton de la lando norde de Baltimoro Town kiel sia biendomo de "Belvidere" aŭ "Howard Woods"), kaj lia familio tiam komencis evoluigi kaj plani urbajn stratojn. La emblematica domego (antaŭ la Unua Unitaria Eklezio de Baltimoro), kiu poste estis konata kiel la Unio Klubo de 1863 kaj poste iĝis la Athenaeum Klubo. La sekva jaro, la Ĝenerala Asembleo proprigis monon por konstrui ekskluziva konstruaĵo por gastigi la burĝona lernejo. En 1876, la Normala Lernejo movis ĝian fakultaton kaj 206 studentojn al tiu nova emblematica instalaĵo situanta en Okcidenta Baltimoro alfrontanta Lafayette Square sur Carrollton kaj Lafayette Avenuoj.
Movo al Taŭsono
[redakti | redakti fonton]La peto por kvalifikitaj instruistoj iĝis superforta per la turno de la jarcento. La Marilanda Fako de Edukado raportis ĉiujaran bezonon de 350 novaj instruistoj, sed la Ŝtata Normala Lernejo de Marilando gradigis malmultaj ol 100. La instaladoj en Okcidenta Baltimoro estis tiam nesufiĉaj por kontentigi statajn postulojn. La estro Sara Richmond, unu el la originaj dek unu diplomiĝintoj, komencis kampanjon establi kampuso kie la lernejo povis funkcii pli taŭge. En 1910, la Ĝenerala Asembleo formis komitaton por kontroli selektado de loko, buĝeto, kaj dezajnaj planoj por la nova kampuso. John Charles Linthicum enoficigiĝis prezidanto de la komitato, apud Ŝtata Inspektoro Dr. M. Bates Stephens kaj Sara Richmond. La komitato enketis lokojn en Roland Parko, Lutherville-Timonium, Monta Vaŝingtono, Pimlico, Glencoe, kaj multaj aliaj areoj. Eventuale, la komitato ekloĝis sur 80-akreo- (320,000 m2) ejo en Taŭsono kaj la Ĝenerala Asembleo financis la $ 600.000 movadon en 1912. La konstruo komenciĝis en 1913 sur la Administrada Konstruaĵo, nun konata kiel Stephens Hall. En septembro 1915, la nova kampuso, konsistanta Stephens Hall, Newell Hall, kaj la elektrocentralo, komencis klasojn.
Nomŝanĝoj
[redakti | redakti fonton]En 1934, la stato dekretis ke novaj publikaj lernejaj instruistoj devas havi abiturientaj gradoj anstataŭ dujaraj instruadaj atestiloj, kaj la lernejo ĝisdatigis ĝian instruplanon emisii Sciencaj Bakalaŭraj gradoj. La sekva jaro, la lernejo ŝanĝis ĝian nomon al Ŝtata Instruista Altlernejo de Marilando ĉe Taŭsono. Kiel la nomo implicis, la sola celo de la kolegio estis trejni instruistojn. Tamen, en 1946 la institucio establis neplenaĝan kolegion proponi du jarojn de kolegia verko pri translokigo bazo. Tiu ekspansio aranĝadon de kio poste fariĝis la arta kaj scienca programo. En 1958, la kolegio proponis ĝian unuan bakalaŭruloprogramon direktante al grado de Majstra Eduko. En 1960, la kolegio vastigis la artajn kaj sciencajn programojn en kvarjaraj kursoj kaj komencis aljuĝante abiturientajn gradojn en tiuj areoj de studo. Pro tiu ŝanĝo, la nomo ŝanĝis denove al Ŝtata Kolegio de Taŭsono.
Komencante en 1964, la rekrutadaj impostoj de la kolegio komencis draman kreskon kiam la generacio de la 1940aj jaroj komencis apliki por altlernejoj. Post unu jardeko, la rekrutado de la Ŝtata Kolegio de Taŭsono kreskis el 3.537 al 13.399. Tiu vastiĝo kaŭzis la konstruon de la Centro por la Artoj, Universitata Unio, Cook Biblioteko kaj multaj aliaj novaj instalaĵoj. Sub la prezidanteco de James L. Fisher, la kolegio vastigis la kursojn ofertitaj por kontentigi la postuloj de la kreskanta studentaro. En 1976, la lernejo ŝanĝis nomon denove al Ŝtata Universitato de Taŭsono. En 1988, ŜUT aliĝis 10 aliajn publikajn instituciojn en la nove kreita Universitata Sistemo de Marilando. La 1 de julio 1997, alia nomŝanĝo ekvalidis. ŜUT faligis la nomadon "ŝtata" de ĝia nomo kaj iĝis Universitato de Taŭsono. La nova nomo reprezentis movojn en financadon kaj la disvolviĝon kaj kreskon de Taŭsono kiel metropola universitato.