Fernando Tambroni

Honorigoj
Honorigoj	Granda Meritkruco de la Federacia Respubliko Germanio vd

Postenoj
Postenoj	Ĉefministro de la Itala Respubliko • Membro de la Itala Ĉambro de Deputitoj • Ministro pri Internaj Aferoj de Italio • Ministro pri Internaj Aferoj de Italio • Ministro pri Internaj Aferoj de Italio • Q54869579 • Q54869579 • Q54869579 • Minister of Budget • Minister of the Treasury of Italy • Minister of Budget • Q55341394 • member of the Constituent Assembly of Italy • Membro de la Itala Ĉambro de Deputitoj • Membro de la Itala Ĉambro de Deputitoj vd

**Fernando Tambroni**
Fernando Tambroni
Persona informo
	Fernando Tambroni
Naskonomo	Fernando Tambroni
Naskiĝo	25-an de novembro 1901; en Ascoli Piceno
Morto	18-an de februaro 1963 (61-jaraĝa); en Romo
Lingvoj	itala vd
Ŝtataneco	Italio • Reĝlando Italio vd
Alma mater	Universitato de Macerata vd
Partio	Itala kristan-demokrata partio vd
Profesio
Okupo	politikisto vd
Aktiva en	Romo vd
Postenoj
Postenoj	Ĉefministro de la Itala Respubliko • Membro de la Itala Ĉambro de Deputitoj • Ministro pri Internaj Aferoj de Italio • Ministro pri Internaj Aferoj de Italio • Ministro pri Internaj Aferoj de Italio • Q54869579 • Q54869579 • Q54869579 • Minister of Budget • Minister of the Treasury of Italy • Minister of Budget • Q55341394 • member of the Constituent Assembly of Italy • Membro de la Itala Ĉambro de Deputitoj • Membro de la Itala Ĉambro de Deputitoj vd
Honorigoj
Honorigoj	Granda Meritkruco de la Federacia Respubliko Germanio vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Fernando TAMBRONI ARMAROLI (la 25-an de novembro 1901 en Ascoli Piceno, Marche – la 18-an de februaro 1963 en Romo) estis itala politikisto, membro de la kristan-demokrata partio, kiu servis kiel 36a ĉefministro de Italio de marto al julio 1960. ^[1] Li ankaŭ servis kiel ministro de la interno de julio 1955 ĝis februaro 1959, ministro de la buĝeto kaj fisko de februaro 1959 al marto 1960 kaj ministro de la negocista mararmeo de aŭgusto 1953 ĝis julio 1955.

Malgraŭ ke li komencis sian politikan karieron kiel reformisto kaj subtenanto de centro-maldekstrajn ekonomiajn politikojn, dum en registaro li fariĝis dekstrula,konservativa politikisto, efektiviganta politikojn leĝajn kaj ordajn.^[2] ^[3] Cetere, kiel interna ministro, li estis akuzita de kreis liajn propran sekretan policon, kiu interalie produktis dosierojn pri liaj politikaj oponantoj.^[4] Lia rolo kiel ĉefministro estas plej bone memorita por la tumultoj kiu rezultis de la ebleco ke li povus rigardi al la nov-faŝisma itala socia movado por subteno kontraŭ la parlamenta maldekstro. ^[5]