Franz Marc

Reviziita versio de ĉi tiu paĝo, aprobita je 10 mar. 2013, estis bazita sur ĉi tiu versio.

Franz Marc (elparolu franc MARK) (8-an de februaro 1880 en Munkeno – 4-an de marto 1916 en Gussainville apud Verduno ) estas unu el la plej elstaraj reprezentantoj de la ekspresionismo germana.

Lia vivo

Franz Marc naskiĝas je la 8-a de februaro 1880 en Munkeno, lia patro estas pentristo. Dank'al sia edukado en protestanta medio, li profitas malfermatan vidpunkton pri la vivo. Li orientiĝis diversmaniere, nome li intencis fariĝi pastoro aŭ filozofo, antaŭ ol elekti la pentrarton. Li frekventas la Belartan Akademion en Munkeno, sed ne restas longtempe tie, ĉar la etoso tiea ne konvenas al li. En la jaro 1905, li renkontas plurajn bestopentristojn, inter kiuj Jean Boé Niestlé, sed li ŝlosas sian koron. ... Ekde tiu jaro, li desegnas siajn unuajn skizojn pri ĉevaloj. Li renkontiĝas kun du artistinoj: Marie Schnür, kun kiu li edziĝas en 1907 antaŭ ol fuĝi rapide, kaj Maria Franck, kies edzo li fariĝas en 1913.

En 1907, li denove malkovras Parizon (dum sia junaĝo, li trapasis en tiu urbo unuan restadon) kaj la arton de Van Gogh kaj de Gauguin. Lia paletro fariĝas pli klara kaj en 1909, dank'al lia renkonto kun August Macke, li ekfariĝas pli kaj pli konata kaj havas kontaktojn kun multaj artistoj. Li establiĝas, ekde 1910, en Indersdorf, apud Dachau.

En 1911, li renkontas Vasilij Kandinskij. ...

En 1914, li estas volontulo por batali ĉe la fronto, kie li ankoraŭ kaj ankoraŭ verkas en malgranda libreto: li plezurumas en abstraktaj desegnoj. Obusa splito trafas lin en tempia regiono, dum skolta rajdado, inter la kasteleto Gussainville, kie li loĝas, kaj la vilaĝo Braquis kaj li tie mortas, sur la Verduna batalkampo, proksime de Braquis apud Étain, la 4-an de marto 1916, sen vere povi laŭiri sian artan vojon ĝisfine.

La tridekses-jaraĝa leŭtenanto estas provizore enterigata en Gussainville, ĝis kiam lia edzino transveturigas lin unu jaron poste en la tombejon de la multe ŝatata Kochel am See.

Lia verkaro

Ĝi konsistas el tri etapoj, de figura ĝis abstrakta arto.

La plej fama parto de lia verkaro estis dediĉata al bildigo de bestoj (precipe ĉevaloj), kies temo estas la vitala impeto de la naturo. Al la besto li asocias kvalitojn - kiel la boneco, la virgeco, la beleco kaj la vereco - kiujn li ne retrovas ĉe l'homaro. ...