Johann Christian Hertzer
| Johann Christian Hertzer | |
|---|---|
| |
| Persona informo | |
| Naskiĝo | 20-an de junio 1807 en Ilmenau |
| Morto | 18-an de februaro 1884 (76-jaraĝa) en Ilmenau |
| Lingvoj | germana |
| Ŝtataneco | Germanio |
| Okupo | |
| Okupo | politikisto |
Johann Christian HERTZER (naskiĝinta la 20-an de junio 1807 en Ilmenau, mortinta samloke la 18-an de februaro 1884) estis germana politikisto kaj arĥitekto. Inter 1849 kaj 1873 li urbestris en sia naskiĝurbo.
Vivo[redakti | redakti fonton]
Hertzer venis el humila fono. Unue li finis metilernadon kiel ĉarpentisto, antaŭ ol iri al Petrovaradin kaj Peŝto. Poste li ankaŭ laboris kiel arkitekto en Ilmenau. La malnova funebrohalo en la tombejo (1836) kaj la ondbaseno en la Ilm-valo (1838), kiu estis disfaligita ĉirkaŭ 1900, estis konstruitaj laŭ liaj dezajnoj.
Je kristnasko 1848 Hertzer estis elektita urbestro de la urbo Ilmenau, la 2-an de januaro 1849 li ekoficis. Kiel rezulto de la Revolucio 1848 ekzistis nova urba leĝaro en Ilmenau, kiu estis metita en efikon por la unua fojo fare de Hertzer. La Kickelhahn-turo ankaŭ estis konstruita en 1854/55 dum regado de Hertzer, kiu metis la fundamentan ŝtonon por ĝi. En 1869 Hertzer malfermis lindan legadpavilonon Sophienlesehalle en Lessing-parko kiu estis ĉefe uzita de kuracbangastoj. Hertzer ankaŭ promociis la kuraclokon kaj feri-industrion en Ilmenau alimaniere dum sia permanenta ofico, tiel ke multaj migradopadoj kaj promenejoj estis aranĝitaj en la najbareco de la grandurbo sub lia direkto.
Graveco[redakti | redakti fonton]
La longa urbestra deĵoro de Hertzer kondukis al diversaj honoroj por li. En 1899, ekzemple, la ĉirkaŭ unu kilometron longa Hertzer-promenejo estis aranĝita ĉe la piedo de Lindenberg-monto. Dek kvadratoj kun monumentoj por gravaj Ilmenau-elstaruloj kaj banurbogastoj estis metitaj sur ĉi tiun mejlon de famo, inkluzive de unu kun monumento en honoro de Hertzer. Ĝi estis kreita fare de Max Bechstein, dume la industriulo Hermann Naumann disponigis la ŝtonojn por aranĝado de la tuto.
Literaturo[redakti | redakti fonton]
- Reinhard Döring: Die Ilmenauer Promenaden. Ilmenau, 1999. ISBN 3-929730-25-1