Tamburo
Tamburo estas frapinstrumento, farata el maldika streĉita membrano sur malplena cilindra tubo, malfermata je alia fino. Oni frapas la membranon per tamburbastono, maleo, mano, aŭ alia objekto. Persono kiu ludas taburon estas nomata tamburisto.
Historio
Precizan aĝon de la plej malnova tamburo ni ne scias ĉar tamburojn oni konstruas kaj konstruis de facile degenereblaj materialoj (precipe de ligno). Unuaj konervitaj mencioj pri tamburoj estas de jaro 3000 antaŭ nia erao de Mezopotamio. Popolo de cindraj kampoj elfaradis tamburojn ne nur de ligno sed ankaŭ de argilo, pro tio kelkaj la tamburoj konserviĝis. Arkeologoj trovis kelkaj strangajn vazojn sen fundo kaj ĉe mankanta fundo estis truetoj. Poste eksciis ke strangaj vazoj estas fakte tamburoj. Tiuj tamburoj estis funelformaj.[1]
Formoj
Malnovaj tamburoj estis funelformaj. Funela formo taŭgas precipe por sololudado aŭ ludado kun similaj, ritmaj instrumentoj sed tute ne por kunludado kun alikvotaj instrumentoj. Pro tio poste ekaperis ankaŭ cilindraj tamburoj sonantaj per harmonaj tonoj. Por ludado kun alikvotaj (aŭ eĉ harmoniaj) instrumentoj do ĝis nun estas uzataj cilindraj tamburoj.
Uzado
Tamburoj estas kutime ludataj per manoj aŭ tamburbastonoj. Krom muziko estas uzataj en iuj religiaj ceremonioj. Ankaŭ estas popularaj en muzikterapio, precipe mane ludataj pro ilia natureco kaj facileco de ludado.
Ekzemploj de tamburoj
- Bastamburo
- Bongo
- Dobo - slava tamburo
- Kongao
- Rultamburo
- Ŝtaltamburo
- Tamo
- Tamburino
- Timbaleo
- Timbalo
- Wadaiko, Taiko
Vidu ankaŭ
Proverbo
Ekzistas proverbo pri tamburo en la Proverbaro Esperanta de L. L. Zamenhof[2]:
„ Malsaĝulo kiel tamburo, kiu pasas, lin batas. ”
Referencoj
