Templo de Venuso kaj Romo
| Templo de Venuso kaj Romo | |||
|---|---|---|---|
| Templum Veneris et Romae | |||
.jpg) | |||
| romia templo • arkeologia loko • romia konstruaĵo • templo | |||
| Estiĝo | 135 | ||
| Lando | Italio vd | ||
| Situo | Romo | ||
| Situo | |||
| Geografia situo | 41° 53′ 27″ N, 12° 29′ 23″ O (mapo)41.89089212.48975Koordinatoj: 41° 53′ 27″ N, 12° 29′ 23″ O (mapo) | ||
| |||
 Templo de Venuso kaj Romo | |||
| Parto de | Regio IV Templum Pacis vd | ||
La Templo de Venuso kaj Romo — en Latino, Templum Veneris et Romae — ŝajne estis la plej granda templo en Antikva Romo. Situanta sur la Velia Monteto, inter la orienta bordo de la Roma Forumo kaj la Koloseo, ĝi estis dediĉita al la diino Venus Felix ("Venuso la portantino de bona sorto") kaj Roma Aeterna ("Eterna Romo"). La arkitekto estis la imperiestro Hadriano kaj ties konstruo ekis en 121. Ĝi estis oficiale inaŭgurita de Hadriano en 135, kaj finiĝis en 141 dum regado de Antonino Pio. Damaĝita pro incendio en 307,[1] ĝi estis restaŭrita plus ŝanĝoj fare de la imperiestro Maksencio.
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ Dyson, Stephen L.. (2010) Rome : a living portrait of an ancient city. Baltimore: Johns Hopkins University Press, p. 349. ISBN 0-8018-9253-8.
Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]
Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]
- Lorenzatti, Sandro (1990). “Vicende del tempio di Venere e Roma nel Medioevo e nel Rinascimento”, Rivista dell’Istituto Nazionale di Archeologia e storia dell’Arte (13), p. 119–138.