Tezo, antitezo, sintezo
La triopo tezo, antitezo, sintezo (germane These, Antithese, Synthese; origine:[1] Tezo, antitezo, sintezo) estas ofte uzata por priskribi la pensaron de la germana filozofo Georg Wilhelm Friedrich Hegel.[2] Hegel neniam uzis la terminojn mem, ĉar anstataŭe lia triopo estis konkreto, abstrakto, absoluto. Tezo, antitezo, sintezo originiĝis de Johann Fichte.[1]
La rilato inter la tri abstraktaj terminoj de la triopo, konata ankaŭ kiel dialektika metodo, estas resumita en la jena vojo en la Encyclopedia of Sciences and Religions[3]:
(1) dekomenca propozicio nomata tezo, (2) rifuzo de tiu tezo nome antitezo, kaj (3) sintezo kie ambaŭ konfliktantaj ideoj estas reunuigitaj por formi novan propozicion.
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ 1,0 1,1 "Revizio de Aenesidemus" ("Rezension des Aenesidemus", Allgemeine Literatur-Zeitung, Februaro 11–12, 1794). Trad. Daniel Breazeale. En Breazeale, Daniel. (1993) Fichte: Early Philosophical Writings. Cornell University Press.
- ↑ Robert C. Solomon (1986), In the Spirit of Hegel, Oxford UP, p. 23.
- ↑ “Hegel's Thesis-Antithesis-Synthesis Model”, Encyclopedia of Sciences and Religions.