Heinrich Will
Heinrich Will (1812-1890) | |||||
---|---|---|---|---|---|
"Tabeloj por Kvalita Kemia Analizo", verko eldonita de Heinrich Will en 1852.
| |||||
Persona informo | |||||
Heinrich Will | |||||
Naskiĝo | 8-a de decembro 1812 en Weinheim, Anglio | ||||
Morto | 15-a de decembro 1880 en Gießen, Germanio | ||||
Lingvoj | germana vd | ||||
Ŝtataneco | Germanio vd | ||||
Alma mater | Universitato de Gießen Universitato de Hajdelbergo | ||||
Profesio | |||||
Okupo | kemiisto universitata instruisto vd | ||||
Doktoreca konsilisto | Liebig vd | ||||
| |||||
vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Heinrich Will (1812-1890) estis germana kemiisto, sukcedinto de Justus von Liebig inter 1853 kaj 1882 kiel profesoro pri kemio en la "Universitato de Gießen". Li famiĝis kune kun Franz Varrentrapp (1815-1877) por la disvolviĝo de la “Metodo Will-Varrentrapp” pri kvanta determino de nitrogeno.
Biografio[redakti | redakti fonton]
Heinrich Will naskiĝis en Weinheim en 1812 kaj perdis sian patron, kiu laboris kiel urba publika oficisto, kiam li estis infano. La direktoro de la latina lernejo en Weinheim, kiu ankaŭ studis en la sama lernejo, fariĝis lia adoptita patro.
Li tiam finis metilernadon kiel apotekisto en Gernsbach inter 1827 kaj 1831, sed post pluraj jaroj da studmigrado kaj laboro kiel apoteka asistanto en pluraj diversaj urboj, li komencis studi natursciencojn en la "Universitato de Hajdelbergo" ekde 1834.
Poste li laboris ekde 1835 kiel asistanto ĉe la kemia laboratorio sub Philipp Lorenz Geiger (1785-1836) kaj post lia morto en 1836 sub la gvidado de Leopold Gmelin. En 1837, laŭ la peto de Justus von Liebig, kiu estis proksima amiko de Geiger, li translokiĝis al la Universitato de Giessen, kie li doktoriĝis ankaŭ en majo 1839.
En 1842 li transprenis la administradon de la nove establita branĉa laboratorio, kiu estis kreita por studenta trejnado pro la kreskanta nombro de kemiaj studentoj en la Universitato Giessen. Du jarojn poste li ricevis sian rajtigon kaj estis nomumita privata profesoro.
La habilitiga laboro estis preterlasita de li, ĉar li jam taŭge pruvis sian instruan kvalifikon laŭ la ministeria dekreto. En 1845 li estis nomumita asocia lektoro.
Post la translokiĝo de Liebig al la Universitato de Munkeno en 1852, li komence transprenis provizoran administradon de la kemia laboratorio en la Universitato de Giessen kune kun Hermann Kopp. En 1853 li estis nomumita plena profesoro pri eksperimenta kemio kaj, laŭ instigo de Kopp, li estis nomumita titola direktoro de la laboratorio. Li okupis ĉi tiun postenon ĝis sia emeritiĝo en oktobro 1882. Inter 1869 kaj 1870 li ankaŭ aktivis kiel la rektoro de la universitato.
Ekde 1849 Heinrich Will estis edziĝinta al la filino de la kuracisto de Gießen Wilhelm Balser (1780-1846). Lia filo Wilhelm Will, naskita en 1854, poste fariĝis profesoro pri kemio en Berlino kaj estis membro de la Leopoldina akademio ekde 1888. Krome li havis kvar filinojn, el kiuj Sophie Will, naskita en 1850, edziniĝis kun la fizikisto Karl Zöppritz )1838-1885) kaj Tilde Will, naskita en 1855, edziĝis kun la okulisto Hubert Sattler (1844-1928). Will mortis en Giessen en 1890.
Instrukcioj por kvalita kemia analizo por uzo en la kemia laboratorio por gisado
Li ankaŭ publikigis studojn pri fitonutraĵoj kiel "kelidonino", mustardoleo kaj la esenca oleo de Ruta graveolens kaj instrukciojn kaj tabelojn por kemiaj analizoj, kiuj estis plurfoje represitaj kaj tradukitaj al pluraj aliaj lingvoj.
Kune kun Franz Varrentrapp, li disvolvis metodon konatan kiel la metodo Will-Varrentrapp por la kvanta determino de nitrogeno en organikaj specimenoj. Li ankaŭ estis kuntrovinto de la "stifnata acido".
Premioj kaj rekono[redakti | redakti fonton]
La premioj kaj omaĝoj de Heinrich Will inkluzivis la Meritordono de la Granda Hesia Duklando de Ludwig, same kiel la titolo de honora membro en la Kemia Societo de Londono.
Li ankaŭ estis akceptita kiel koresponda membro de la "Bavara Scienca Akademio" kaj kiel eksterlanda membro de la "Hispana Reĝa Akademio de Ekzaktaj, Fizikaj kaj Naturaj Sciencoj" kaj la "Reĝa Akademio pri Sciencoj de Torino".
Heinrich Will aparte kontribuis kiel universitata profesoro. Pluraj el liaj studentoj, kiel ekzemple August Kekulé, Wilhelm Lossen (1838-1906), Theodor Poleck (1821-1906), Jacob Volhard (1834-1910), Emil Erlenmeyer, Heinrich Meidinger (1831-1905) kaj Alexander Classen (1843-1934), estis nomumitaj profesoroj en diversaj universitatoj kaj teknikaj altlernejoj.
La fratoj Carl Clemm (1836-1899) kaj August von Clemm (1837-1910), kunfondintoj de la kompanio BASF, ankaŭ studis ĉe Heinrich Will. Lia plej grava kaj influa kontribuo al la disvolviĝo de kemio estas la starigo de la metodo Will-Varrentrapp por analizo de nitrogeno.
Verkaro[redakti | redakti fonton]
- Principles of organic and physiological chemistry, Henry Carrington Bolton, 1853
- Principles of organic and physiological chemistry, Karl Jacob Löwig, 1853
- Anleitung zur qualitativen chemischen Analyse zum Gebrauche im chemischen Laboratorium zu Giessen. (Instruoj pri kvalita kemia analizo por uzo en kemia laboratorio en Giessen), 1-a eldono, Heidelberg 1846; 2-a eldono, 1883
- Outlines of Chemical Analysis. Tradukita el la 3-a germana eldono. Boston kaj Cambridge 1855
- A Handbook of Chemical Analysis. Surbaze de la 4-a eldono far Dr. H. Will's Anleitung zur chemischen Analyse (Lecionoj pri kemia analizo). Londono 1858
- Tafeln zur chemischen Analyse. 1-a eldono, Heidelberg 1846; 10-a eldono, 1875
- Tables for Qualitative Chemical Analysis. Tradukita el la 2-a germana eldono. Filadelfio 1852
Literaturo[redakti | redakti fonton]
- Personensuche
- WorldCat Identities
- American Journal of Pharmacy and the Sciences Supporting Public Health
- Bibliothèque nationale de France
- Four Centuries of Clinical Chemistry
- Chemical Sciences in the Modern World
- The Development of Modern Chemistry
- The Quiet Revolution
Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]
- Johann Friedrich Böttger (1682-1719)
- Peter Christian Abildgaard (1740-1801)[3]
- Karl Gottfried Erdmann (1774-1835)
- Georg Balser (1780-1846)
- Philipp Lorenz Geiger (1785-1836)
- Leopold Gmelin (1788-1853)
- Justus von Liebig (1803-1873)
- Otto Linné Erdmann (1804-1869)
- Rudolf Böttger (1806-1881)
- Eugène-Melchior Péligot (1811-1890)
- Franz Varrentrapp (1815-1877)
- Hermann Kopp (1817-1892)
- Theodor Poleck(1821-1906)
- Emil Erlenmeyer (1825-1909)
- August Kekulé (1829-1896)
- Heinrich Meidinger (1831-1905)
- Jacob Volhard (1834-1910)
- Carl Clemm (1836-1899)
- August von Clemm (1837-1910)
- Karl Zöppritz (1838-1885)
- Wilhelm Lepenau (1838-1901)
- Wilhelm Lossen (1838-1906)
- Wilhelm Körner (1839-1925)
- Alexander Classen (1843-1934)
- Hubert Sattler (1844-1928)
- Richard Godeffroy (1847-1895)
- Johan Kjeldahl (1849-1900)
- Zdenko Hans Skraup (1850-1910)
- Wilhelm Will (1854-1919)
- Hugo Erdmann (1862-1910)
- Fritz Pregl (1869-1930)
- Albrecht Haack (1878-1976)