Saltu al enhavo

Turka signolingvo

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Revizio de 10:15, 26 dec. 2021 farita de InternetArchiveBot (diskuto | kontribuoj)
(malsamoj) ← Antaŭa versio | Rigardi nunan version (malsamoj) | Sekva versio → (malsamoj)
Turka mansigna lingvo
Türk İşaret Dili
signolingvomoderna lingvo
Parolata en Turkio, Norda Kipro
Lingvistika klasifiko
Nekonata
Lingvaj kodoj
Lingvaj kodoj
  ISO 639-2 sgn-TR
  ISO 639-3 tsm
  Glottolog turk1288
Angla nomo Turkish Sign Language
Franca nomo langue des signes turque
vdr

Turka mansigna lingvo (Turka: Türk İşaret Dili TİD) estas la signolingvo uzata de la surda komunumo en Turkio. Kiel la aliaj signolingvoj, TİD havas unikan gramatikon, kiu estas malsama ol la parolataj lingvoj uzataj en la regiono.

TİD uzas du-manan manlibran alfabeton, kiu estas tre malsama ol la du-manaj alfabetoj uzataj en la brita signolingvo, aŭstralia signolingvo kaj novzelanda signolingvo (kune ili estas BANZSL).

Estas ne multe da publikigita informo pri la turka mansigna lingvo. La lingvo ne estas uzata en klasĉambroj je surdaj lernejoj.

La komunumo

[redakti | redakti fonton]

Laŭ la Turka Statistika Instituto, estas entute 89043 personoj (53543 viroj, 35500 virinoj) kun aŭda nekapablo kaj 55480 personoj (34672 viroj, 20808 virinoj) kun parola nekapablo loĝantaj en Turkio, surbaze de datumoj de popolnombrado de 2000.[1]

Estas referencoj al surdaj signoj uzataj en la korto de la Otomana imperio inter la 16-a kaj 17-a jarcentoj.[2] Tamen, estis registro de la signoj mem kaj ne estis indikaĵo, ke ĉi tiu signa sistemo aŭ lingvo rilatas al la moderna turka mansigna lingvo.

Surdaj lernejoj estis fonditaj en 1902, kaj ĝis 1953 uzis TİD-n kune kun la turka parolata kaj skriba lingvo en klerigado.[3] Post 1953, Turkio ekuzis parolisman manieron por la surda klerigado.

Vidu ankaŭ

[redakti | redakti fonton]

Referencoj

[redakti | redakti fonton]
  1. Türkiye İstatistik Kurumu, Nüfus, Konut ve Demografi Verileri 2000. Arkivita el la originalo je 2018-02-25. Alirita 2007-08-06.
  2. Miles, M. (2000). Signing in the Seraglio: Mutes, dwarfs and gestures at the Ottoman Court 1500-1700 - Signado en la Seraglio Mutaj, nanoj kaj gestaj je la Turka Korto 1500-1700, Disability & Society - Nekapablo kaj Socio, Volumeno. 15, Ne. 1, 115-134
  3. Deringil, S. (2002). İktidarın Sembolleri ve İdeoloji: II. Abdülhamid Dönemi (1876-1909), YKY, İstanbul, 249.

Eksteraj ligiloj

[redakti | redakti fonton]