Altokumuluso

El Vikipedio, la libera enciklopedio

Altokumuluso (latine altocumulus, mallongigo: Ac) estas genro de nuboj konsistanta el tufoj pli grandaj ol tiuj en ciruskumuluso sed malpli grandaj ol tiuj en stratokumuluso, kiuj troviĝas inter 2 kaj 7 kilometroj super marnivelo.

Klasifiko[redakti | redakti fonton]

La Internacia Nubatlaso enhavas kvin speciojn de la genro altokumuluso.

  • La stratumforma altokumuluso (latine altocumulus strātiformis, mallongigo: Ac str). La plej ofta specio.
  • La lensa altokumuluso (latine altocumulus lenticularis, mallongigo: Ac len)
  • La kastela altokumuluso (latine altocumulus castellānus, mallongigo: Ac cas)
  • La floka altokumuluso (latine altocumulus floccus, mallongigo: Ac flo)
  • La volvita altokumuluso (latine altocumulus volūtus, mallongigo: Ac vol)

Jen la varioj de la genro altokumuluso laŭ la Internacia Nubatlaso:

  • La diafana altokumuluso (latine altocumulus trānslucidus, mallongigo: Ac tr) estas sufiĉe maldika ke oni povas vidi la Sunon aŭ la Lunon trans la nubo.
  • La intervidebla altokumuluso (latine altocumulus perlucidus, mallongigo: Ac pe) havas inter la nubtufoj fendojn aŭ spacojn, tra kiuj la ĉielo, la Suno, la Luno ktp estas videbla.
  • La opaka altokumuluso (latine altocumulus opācus, mallongigo: Ac op) estas tiiel opaka, ke la Suno aŭ la Luno ne estas videbla malantaŭ la nubo.
  • La duobla altokumuluso (latine altocumulus duplicātus, mallongigo: Ac du)
  • La ondoforma altokumuluso (latine altocumulus undulātus, mallongigo: Ac un)
  • La radiata altokumuluso (latine altocumulus radiātus, mallongigo: Ac ra) konsistas el paralelaj linioj (laŭ ventodirekto), kiuj ŝajne estas radiataj el unu punkto en la horizonto pro perspektivo.
  • La lakuna altokumuluso (latine altocumulus lacunosus, mallongigo: Ac la) havas pli-malpli regule aranĝitajn truojn (lakunojn), similante reton aŭ abelujon.

Historio[redakti | redakti fonton]

La nomo "altokumuluso" estas kunmetitaĵo de alto kaj kumuluso. Tiu genro estis proponita de la franca meteologo Émilien Jean Renou (1815–1902) en 1855, kune kun la altostratuso.[1]

Referencoj[redakti | redakti fonton]

  1. Renou, Émilien Jean (1855). “Instructions météorologiques”, Annuaire de la Société Météorologique de France (fr) 3, p. 142–146. 

Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]