Apologio de Sokrato (Platono)
El Vikipedio, la libera enciklopedio
 |
| Parto de serio pri: Dialogoj de Platono |
| Fruaj dialogoj: |
| Apologio – Karmido – Kritono |
| Eutifrono – Unua Alkibiado |
| Hipiaso la Granda – Hipiaso Minora |
| Iono – Lakeso – Lisis |
| Transiraj kaj Mezaj dialogoj: |
| Kratilo – Eutidemo – Gorgiaso |
| Menekseno – Meno – Fedono |
| Protagoro – Simpozio |
| Lastmezaj dialogoj: |
| Respubliko – Fedro |
| Parmenido – Teeteto |
| Lastaj dialogoj: |
| Timeo – Kritio |
| Sofisto – Politikisto |
| Filebo – Leĝoj |
| Diskutebla aŭtentikeco: |
| Klitofono – Epinomiso |
| Leteroj – Hiparko |
| Minoo |
| Dua Alkibiado – Teageso |
La Apologio de Sokrato, verkita de Platono inter 393 kaj 389 a.K., estas teksto kie la filozofo memoras la ankoraŭ ĵusan proceson kontraŭ Sokrato (399 a.K.). La verko prezentas la defendon de Sokrato antaŭ la atena tribunalo. Oni povas distingi tri partojn: la memdefenda parolado de Sokrato, apologio en la strikta senco (17a1-35d8), la parolado de Sokrato, jam deklarita kulpa, por peti alternativan punon (35c1-38c9), kaj finfine, la vortoj adresitaj de Sokrato, kondamnita al mortpuno, al la juĝistoj (38c1-42a5).
Unua parto[redakti | redakti fonton]
Dua parto[redakti | redakti fonton]
Tria parto[redakti | redakti fonton]
Bibliografio[redakti | redakti fonton]
- Apologio de Sokrato kaj Kritono en traduko de Albert Goodheir, Eldonejo Kardo, Skotlando, 1981. ISBN 0-905149-15-7.
