Asso-Veral
| Asso-Veral | |||
|---|---|---|---|
| loĝloko | |||
| Administrado | |||
| Demografio | |||
| Geografio | |||
| Geografia situo | 42° 37′ N, 0° 56′ U (mapo)42.61888889-0.92611110999999Koordinatoj: 42° 37′ N, 0° 56′ U (mapo) [+] | ||
| |||
| |||
|
| |||
Asso-Veral estas vilaĝo, kiu apartenas al municipo Sigüés, de provinco Zaragozo, sed en la komarko Jacetania de la historia hispana regiono Aragono, Hispanio.
Loknomo[redakti | redakti fonton]
Ĝi ricevas parton de sia nomo de la rivero Veral, alfluanto de la rivero Aragono.
Geografio[redakti | redakti fonton]
La alteco de Asso-Veral super la marnivelo estas 521 metrojn. Ĝia distanco al Sigüés estas 13 kilometrojn kaj ĝia distanco al Zaragozo estas 97 kilometrojn. [1]
Demografio[redakti | redakti fonton]
En la jaro 1991, en la vilaĝo Asso-Veral loĝis 30 homoj. [1]
Jen sekve la demografiaj datenoj de Asso-Veral inter la jaroj 2000 kaj 2022: [2]
- 28 (2000)
- 24 (2002)
- 24 (2004)
- 15 (2006)
- 16 (2008)
- 14 (2010)
- 13 (2012)
- 12 (2014)
- 11 (2016)
- 11 (2018)
- 9 (2020)
- 9 (2022)
Historio[redakti | redakti fonton]
La 20-an de junio 1306, reĝo Jakobo la 2-a donis al Lupo Jiménez de Luna kiel honora feŭdo la lokon kaj kastelon de Asso "en la Aragona kanalo". Ekde tiu dato Asso-Veral iĝis sinjorejo de la Luna-nobelgento: en 1364 Pedro Martínez de Luna estis sinjoro de Asso-Veral kaj en 1610 Pedro de Luna. [3]
En 1636 Juan Marín de Villanueva estis sinjoro de Asso-Veral kaj en 1640 reĝo Felipe 4 donis al li la titolon de Kalkulo de San Clemente (pro la ermitejo kaj pardina ekzistantaj en la distrikto Asso-Veral).
En 1761 la grafoj Plasencia kaj Contamina, posedantoj de la grandbieno, donis liston da ordonoj, en kiuj la devoj kaj rajtoj de siaj vasaloj de Asso estis establitaj. [3]
Komence de la 19-a jarcento, dum la vivo de Don Pedro Ignacio Jordán de Urriés, la vilaĝo Asso-Veral provis liberigi sin de siaj senjoroj, sub la protekto de la leĝo pri grandbienoj de 1837. La proceso daŭris multajn jarojn, kaj en 1849, la loĝantoj de Asso kaj la markizo atingis interkonsenton, per kio ili rekonis liaj sinjoraj rajtoj en interŝanĝo por aliri al proprieto de la domoj.
Poste, la urbo iĝis la posedaĵo de la Markizoj de Lacadena, kiuj estas ĝiaj nunaj posedantoj, tiel ke Asso-Veral estas unuopa kazo de senjora persisto komence de la 21-a jarcento. [3]
Monumentoj[redakti | redakti fonton]
- Paroĥa preĝejo "Nuestra Señora de la Asunción" (Ĉieliro de Sankta Maria):
- Preĝejo de komenco de la 12-a jarcento en romanika stilo dediĉita al la Ĉieliro de Sankta Maria. Ĝi situas ĉe la pinto de la monteto kiel kutime, donante al ĝi defendan aeron. En ĝia ĉirkaŭaĵo, ruinoj de ĝia apuda abatejo kaj, malsupre, la domoj de la vilaĝo. [4] [5]
- La konstruado de la loka akvocisterno apud ĝi kontribuas al ĝia aspekto de fortikaĵo, kun aspekto de alkroĉita gvata tureto, same kiel la masonaĵmuro levita por protekti la malgrandan alirplacon al la templo.
- Restas bona parto de ĝia origina strukturo en la apsida cilindro, kiu poste estis pliigita. Konstruita en bone prilaborita ŝtono, verŝajne komence de la 12-a jarcento. Du murapogiloj, kiuj atingis la kornicon, kiel estas kutime en la temploj de tiu areo, ŝajnas pintitaj per malgrandaj bevelitaj tegmentoj.
- Elstaras la ĉefa retablo dediĉita al Ĉieliro de la Dipatrino. Ĝi estas peco de baroka skulptaĵo (18-a jarcento), konsistanta el la kelo, benko, korpo kun salomonaj kolonoj kaj subtegmento. La dekoracio estas vere eksuberanta kaj esprimas eŭkaristian simbolecon. Meze troviĝas la multkoloraj ĉizadoj de la Ĉieliro, en la centra niĉo, kaj tiuj de San Juan Bautista kaj San José kun la infano sur la flankoj. [6]
- La interno de la templo estas kurioza. Al tio kontribuas la interna plafono de ĝia navo, kovrita per speco de pentrita panelo de tabloj kaj la nekutima formo de ĝia alta koruso kun du flankaj etendaĵoj, kiuj preskaŭ atingas la antaŭan parton de la navo.
- Sub la koruso, en la norda flanko, troviĝas la baptujo, el simpla ŝtono en formo de duonsfera taso. Ĝi estas la originalo de la templo kaj elstarigas la simplan elegantecon de la meblaro aldonita sur ĝi.
Popola arkitekturo[redakti | redakti fonton]
La plej karakteriza de la tradicia arkitekturo de Asso-Veral estas la uzo de argilo en ĝia konstruo. Kvankam ŝtono estas uzita en la fundamentoj kaj malfermaĵoj, la muroj estas faritaj el ramita tero aŭ adobo kaj la tegmentoj havas arabajn kahelojn. Konforme al ĝia historia pasinteco, ekzistas ne multaj infanzonaj domoj, kvankam konstruaĵoj kiel "Casa Jordán" elstaras pro sia aĝo kaj volumeno. [7]
Estas menciinde[redakti | redakti fonton]
En la komunumo Asso estas fonto, kies koto estas uzata por kuracaj celoj. [8]
Festoj[redakti | redakti fonton]
Oni celebras ĉiujare la tradiciajn festojn dum la unua semajnfino de aŭgusto. [9]
Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]
- Aragona regioneto Cinco Villas. [10]
Referencoj[redakti | redakti fonton]
Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]
- Promenaj kaj biciklaj vojetoj en Asso-Veral. [10]