Aĝole
| Aĝole | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| vilaĝo en Barato, arkeologia loko [+] | |||
| Koordinatoj | 16° 1′ 8″ N, 75° 52′ 55″ O (mapo)16.01888888888975.881944444444Koordinatoj: 16° 1′ 8″ N, 75° 52′ 55″ O (mapo) | ||
| Horzono | Barata norma horzono [+] | ||
| Poŝtkodo | 587201 [+] | ||
|
|||
 |
|||
| Aĝole | |||
 Vikimedia Komunejo: Aihole [+] |
|||
Aĝole aŭ Aihole (prononce "Eye-hoḷé"), referencata ankaŭ Aivalli, Ahivolal aŭ Aryapura, estas historia loko de antikvaj kaj mezepokaj monumentoj de Budhismo, Hinduismo kaj Ĝainismo en Karnataka, Barato kiuj datas el la 6-a jarcento ĝis la 12-a jarcento n.e.[1][2][3] Plej el la survivantaj monumentoj en la loko datas el la 7-a ĝis la 10-a jarcentoj.[4] Situa ĉe samnoma malgranda vilaĝo ĉirkaŭita de farmoj kaj sabloŝtonaj montetoj, Aihole estas grava arkeologia loko en kiu estas ĉirkaŭ cent kaj dudek temploj el ŝtono kaj en kavoj dise laŭlonge de la valo de la rivero Malaprabha, en la distrikto Bagalakote.[5]
Aihole estas proksime de Hunagunda, Badami kaj Pattadakal, nome gravaj centroj de historie gravaj monumentoj de Ĉalukja arkitekturo. Aihole, kun najbara Badami (Vatapi), aperis ĉirkaŭ la 6-a jarcento kiel lulilo de eksperimentado por templa arkitekturo, ŝtona arto, kaj konstruteknikoj. Tio rezultis en 16 tipoj de liber-staraj temploj kaj 4 tipoj de rok-ĉizitaj sanktejoj.[6] La eksperimentado en arkitekturo kaj arto kiu startis en Aihole kondukis la grupon de monumentoj de Pattadakal al nomumo kiel Monda heredaĵo de Unesko.[7][8]
Ĉirkaŭ cento da temploj de Aihole estas de Hinduismo, kelkaj estas de Ĝainismo kaj unu estas de Budhismo. Tiuj estis konstruitaj kaj kunekzistis tre proksime. La loko etendiĝis al ĉirkaŭ 5 km².[9] La Hinduismaj temploj estas dediĉitaj al Ŝivo, Viŝnu, Durga, Surja kaj aliaj Hinduismaj diaĵoj. La Ĝainismaj temploj de Basadi estas dediĉitaj al Mahavira, Parshvanatha, Neminatha kaj aliaj ĝainismaj Tirtankaroj.[10] La Budhisma monumento estas templo kaj malgranda monaĥejo. Hinduismaj kaj Ĝainismaj monumentoj inkludas monaĥejojn, same kiel sociajn instalaĵojn kiel akvujoj kun ŝtuparputoj kaj artaj ĉizaĵoj apud la ĉefaj temploj.[8][11]
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ Himanshu Prabha Ray. (2010) Archaeology and Text: The Temple in South Asia. Oxford University Press, p. 17–18, 27. ISBN 978-0-19-806096-3.
- ↑ Heather Elgood 2000, p. 151.
- ↑ Jeffery D. Long. (2011) Historical Dictionary of Hinduism. Scarecrow, p. 29. ISBN 978-0-8108-7960-7., Citaĵo: "AIHOLE. Pronounced "Eye-ho-lé", village in northern Karnataka that, from the fourth to the sixth centuries CE, was a major city (...)"
- ↑ Michell, George (1990), The Penguin Guide to the Monuments of India, Volume 1: Buddhist, Jain, Hindu, pp. 331–335, 1990, Penguin Books, (ISBN 0140081445)
- ↑ (2010) Space, Time, Place: Third International Conference on Remote Sensing in Archaeology. Archaeopress, p. 343–344. ISBN 978-1-4073-0659-9.
- ↑ . Evolution of Temple Architecture – Aihole-Badami- Pattadakal.
- ↑ World Heritage Sites – Pattadakal – More Detail, Archaeological Survey of India, Government of India (2012)
- ↑ 8,0 8,1 Michell 2017, pp. 12–29, 78–86.
- ↑ (2010) Space, Time, Place: Third International Conference on Remote Sensing in Archaeology. Archaeopress, p. 343–344. ISBN 978-1-4073-0659-9.
- ↑ Michell 2017, pp. 12–19.
- ↑ Himanshu Prabha Ray. (2010) Archaeology and Text: The Temple in South Asia. Oxford University Press, p. 24–26. ISBN 978-0-19-806096-3.