Direkcio Ĝenerala de la Sekureco Ekstera
| Direkcio Ĝenerala de la Sekureco Ekstera | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Direction générale de la Sécurité extérieure | |||||
| |||||
| |||||
| Ĉefsidejo de la DGSE, bulvardo Mortier ( Parizo ) | |||||
| foreign intelligence service | |||||
| Komenco | 2-a de aprilo 1982 vd | ||||
| Antaŭe | Service de Documentation Extérieure et de Contre-Espionnage vd | ||||
| Geografia situo | 48° 52′ 28″ N, 2° 24′ 24″ O (mapo)48.8743888888892.4067222222222Koordinatoj: 48° 52′ 28″ N, 2° 24′ 24″ O (mapo) | ||||
| Lando(j) | Francio vd | ||||
| Sidejo | 20-a arondismento de Parizo | ||||
| |||||
 Direkcio Ĝenerala de la Sekureco Ekstera | |||||
| Moto | Partout où nécessité fait loi (En ĉiu loko, kie la neceso faras leĝon) | ||||
| Ĉefestro(j) | Bernard Bajolet vd | ||||
| |||||
| Retejo | Oficiala retejo | ||||
La Direkcio Ĝenerala de la Sekureco Ekstera (france Direction générale de la Sécurité extérieure, akronime DGSE) estas la nomo de la sekreta servo de Francio (ekvivalenta al la brita MI6 kaj la usona CIA), kiu laboras por kolekti informojn pri sekureco ekster siaj limoj, tiel kiel ekonomia spionado [1]. La agentejo estis fondita en 1982 por anstataŭigi la antaŭan eksterlandan dokumentadon kaj kontraŭspionadservon ( Service de documentation extérieure et de contre-spionnage ) (SDECE) [2][3]. Ĝia ĉefsidejo situas en la 20-a arondismento de Parizo [4].
La agentejo estas subigita al la Ministerio de defendo kaj kunlaboras kun la interna spionagentejo, la DGSI (Direkcio Ĝenerala de la Sekureco Interna). La agentejo estas administrita fare de la Nacia Konsilio pri Defendo kaj Sekureco de Francio (fr le Conseil de défense et de sécurité nationale) [5].
La DGSE sekvas sistemon kiu ĝi referas pere de la akronimo LEDA: L por lojaleco (loyauté), E por atendoj (exigence), D por diskreteco (discrétion) kaj A por adapto (adaptabilité). Ĉi tiuj estas havendaj eroj de aktivecoj rilatita al etiko kaj la administrado de spiona laboro kaj en kunlaboro kun agentoj, aŭtoritatoj kaj partneroj [6].
Inter ĝiaj elstaraj gvidantoj tra la jaroj estas admiralo Pierre Lacoste . Nuntempe, la organizaĵo estas gvidata de Bernard Emié (ekde junio 2017).
Taksoj[redakti | redakti fonton]
La taskoj de la DGSE de la Franca Militministerio inkludas:
- Eksterlanda inteligenteco kaj operacia-teknika inteligenteco
- teknika inteligenteco inkluzivas la interkapton kaj legadon de sekretaj kaj sekretegaj dokumentoj de eksterlandaj ŝtatoj, monitorado de komunikadosistemoj kaj deĉifrado de kaptitaj mesaĝoj .
- Elektronika inteligenteco eksterlande:
- Elektronika inteligenteco -sistemo " Frenchelon ";
- interkapto kaj deĉifrado de elektronikaj mesaĝoj laŭ peto de spionservoj, polico kaj ĝendarmaro, por kiuj la Ĉefa Direktoro pri Internaj Aferoj de la Ministerio pri Defendo interagas kun la departemento de ŝtataj ĉifroj ("Pôle national de cryptanalyse et décryptement" (PNCD)) de la Ministerio pri Defendo ;
- satelitospeca sciigo kaj Elektronika inteligenteco ( Helios gvatsatelitoj kaj aliaj);
- elektronika inteligenteco kaj datumkaptado en publikaj komputilaj retoj ;
- analizo de politikaj kaj armeaj informoj de malfermaj fontoj;
- interŝanĝo de informoj kun aliaj spionservoj de Francio, amikaj ŝtatoj kaj NATO- ŝtatoj ;
- Specialaj operacioj eksterlande).
Fari kontraŭspionajn agadojn sur franca teritorio kaj certigi la politikan sekurecon de la ŝtato estas ĉefe respondeco de la Ĝenerala Direkcio pri Interna Sekureco (DGSI) de la Ministerio pri Internaj Aferoj de la Respubliko
Organizo[redakti | redakti fonton]
La direktoro de la organizaĵo kaj lia deputito estas nomumitaj rekte de la franca prezidanto . La organizaĵo estas dividita en kvar ĉefajn sekciojn, kiuj funkcias kiel kolektoj de kampinformoj kaj satelitinformoj:
- direkcio de Administro
- direkcio de Strategio
- direkcio de Spionado
- Politika spiona servo
- Sekureca spiona servo[7]
- Teknika direkcio (priresponda por elektronika spionado kaj aparatoj)
- direkcio de Operacioj
- Aga Divido (Priresponda por sekretaj operacioj
Konataj operacioj[redakti | redakti fonton]
La sinkigo de la ŝipo Rainbow Warrior - en 1985, agentoj de la organizaĵo eksplodigis ŝipon de Greenpeace sub rektaj ordonoj de la tiama franca prezidanto François Mitterrand [8].
En la lastaj jaroj, la organizaĵo faris grandan nombron da sekretaj operacioj por batali terorismon kontraŭ Al-Kaida kaj Islama Ŝtato (IŜ). Interalie liaj agentoj laboris kunlabore kun specialaj unuoj de la franca armeo en Somalio, Malio, Sirio kaj Irako.
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ Zachary Keck, "Robert Gates: Most Countries Conduct Economic Espionage" (The Diplomat, 23 May 2014).
- ↑ Poirier, Dominique (1 May 2018).
- ↑ Aleksander Olech, French and Polish fight against terrorism, Poznan 2022, p. 70; https://www.researchgate.net/publication/359135918_French_and_Polish_fight_against_terrorism
- ↑ "Direction générale de la sécurité extérieure (DGSE)" (Archive).
- ↑ (2009) DGS.
- ↑ Aleksander Olech, French and Polish fight against terrorism, Poznan 2022, p. 71; https://www.researchgate.net/publication/359135918_French_and_Polish_fight_against_terrorism
- ↑ Intelligence Online (2002).
- ↑ "Mitterrand ordered bombing of Rainbow Warrior, spy chief says".
Literaturo[redakti | redakti fonton]
- Claude Faure, Aux services de la République : du BCRA à la DGSE, Parizo, Fayard, 29 septembro 2004, 792 p. ( ISBN 2-213-61593-4 )
- Dominique Fonvielle et Jérôme Marchand, Mémoires d'un agent secret, Parizo, red. Flammarion, 11 oktobro 2002, 405 p. ( ISBN 2-08-068348-9 )
- Pascal Junghans, Les services de renseignements français, Parizo, red. Edmond Dantes, kol. "De l'ombre à la lumière", 2006 ( ISBN 978-2-35372-003-3 )
- Hervé Jaubert, Il n'y a plus de secrets dans les services : les révélations d'un officier de la DGSE, Parizo, red. Odilon-Media, 1er juillet 1995, 146 p. ( ISBN 2-84213-003-0 )
- Pascal Krop, Les secrets de l'espionnage français de 1870 à nos jours, Parizo, J. C. Lattès, 1993 ( ISBN 2-7096-1315-8 )
- Pierre Lacoste, Alain-Gilles Minella (dir.) et Perrine Simon-Nahum, Un amiral au secret, Paris, éd. Flammarion, 26 septembro 1997, 220 p. ( ISBN 2-08-067416-1 )
- Pierre Lethier, Argent secret: L'espion de l'affaire Elf parle, Parizo, Albin Michel, 2001, 252 p. ( ISBN 2-226-12186-2 ).
- Une centaine de pages sont consacrées à la carrière de l'auteur en la SDECE/DGSE ; il fut notamment assistant du directeur général de 1981 à 1988.
- Pierre Marion, La Mission impossible: à la tête des services secrets, Parizo, red. Calmann-Lévy, 1991, 259 p.
- Pierre Marion, Mémoires de l'ombre : Un homme dans les secrets de l'État, Parizo, red. Flammarion, 7 majo 1999, 300 p. ( ISBN 2-08-067692-X )
- Jean-Christophe Notin, La guerre de l'ombre des Français en Afghanistan (1979—2011), Parizo, Fayard, 2011 ( ISBN 978-2-213-65496-6 )
- Claude Silberzahn et Jean Guisnel, Au cœur du secret : 1 500 jours aux commandes de la DGSE (1989–1993), Parizo, red. Fayard, kol. "Dokumentoj", 29-a de marto 1995, 336 p. ( ISBN 2-213-59311-6 )
- Pierre Siramy et Laurent Léger, 25 ans les services secrets, Parizo, red. Flammarion, 17-a de marto 2010, 341 p. ( ISBN 978-2-08-123261-7 )
- Sophie Merveilleux du Vignaux, Désinformation et services spéciaux, Paris, ed. du Rocher, 25 majo 2007, 241 p. ( ISBN 978-2-268-06117-7 )
- Patrick Denaud, Le silence vous gardera, Parizo, red. des Arènes, 5-a de aprilo 2013, 264 p. ( ISBN 978-2-35204-238-9 )
