Georg Simon Klügel

Membrecoj
Membrecoj	Rusia Akademio de Sciencoj • Prusa Akademio de Sciencoj vd

Georg Simon Klügel
(1739-1812)
Georg Simon Klügel; (1739-1812);
	Analiza trigonometrio, verko eldonita en 1770.
Persona informo
	Georg Simon Klügel
Naskiĝo	19-a de aŭgusto 1739; en Hamburgo
Morto	4-a de aŭgusto 1812; en Halle (Saale)
Lingvoj	latina • germana vd
Ŝtataneco	Rejna Federacio vd
Alma mater	Universitato de Helmstedt; Universitato Marteno Lutero de Halle-Wittenberg; Universitato de Göttingen
Profesio
Okupo	matematikisto • fizikisto • universitata instruisto vd
Laborkampo	matematiko • fiziko • trigonometrio vd
Aktiva en	Göttingen • Halle (Saale) vd
Doktoreca konsilisto	Abraham Gotthelf Kästner vd
Membrecoj
Membrecoj	Rusia Akademio de Sciencoj • Prusa Akademio de Sciencoj vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Georg Simon Klügel (1739-1812) (Hamburgo, 19-a de aŭgusto 1739 - Halle (Saale), 4-a de aŭgusto 1812) estis germana fizikisto, matematikisto kaj universitata profesoro. Li estis filo de makleristo kaj faris siajn unuajn studojn en la "Gelehrtenschule des Johanneums" (Akademia lernejo de Johanneum), gramatika lernejo fondita en 1529 de Johannes Bugenhagen (1485-1558), en Hamburgo.

Vivo[redakti | redakti fonton]

Kuraĝigita de Johann Georg Büsch (1728-1800) li studis fizikon kaj matematikon. En 1760, li translokiĝis al la Universitato de Göttingen kie li komence studis teologion. Pro influo de Abraham Gotthelf Kästner (1719-1800) li komencis matematikajn studojn. Post kvinjara studo en Göttingen, li estis nomumita profesoro pri matematiko en Helmstedt en marto 1767.

Paske de 1788 li ekoficis kiel profesoro pri fiziko en la Universitato de Halle, posteno kiun li okupis ĝis sia morto en la 4-a de aŭgusto 1812, post kiam li suferis de kramfoj pro trostreĉo ekde 1808. Li estis konsiderita unu el la plej grandaj matematikistoj en sia epoko. Inter 1803-1808 li eldonis tri matematikajn vortarojn, liaj ĉefajn verkojn.

La fizikisto Georg Christoph Lichtenberg (1742-1799) estis lia universitata kolego. Lia doktora disertaĵo "Conatuum praecipuorum theoriam parallelarum demonstrandi recensio", publikigita en 1763 kun Abraham Gotthelf Kästner kiel doktora konsilisto, estis studo kun 30 provitaj pruvoj de la paralela postulato. Li estis influa siatempe kaj multe citita aŭtoro.

Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]

Wenceslaus Johann Gustav Karsten (1732-1787)
Carl Friedrich Hindenburg (1741-1808)
Friedrich Albrecht Carl Gren (1760-1798)
Thomas Johann Seebeck (1770-1831)
Friedrich Heinrich von der Hagen (1780-1856)
Franz Friedrich Kindt (1786-1856)
Wilhelm Ambrosius Barth (1790-1851)
Johann Friedrich Dieffenbach (1792-1847)
Johann Lukas Schönlein (1793-1864)
Georg Christian Kindt (1793-1869)
Wilhelm Baum (1799-1883)
Thomas Graham (1805-1869)
Hermann Lebert (1813-1878)
Wilhelm Heinrich Heintz (1817-1880)
Friedrich Theodor von Frerichs (1819-1885)
Christoph Gottfried Andreas Giebel (1820-1881)
Wilhelm Langenbeck (1821-1909)
Valentin Rose (1829-1916)
Theodor Billroth (1829-1894)
Johann Karl Friedrich Zöllner (1834-1882)
Johannes Wislicenus (1835-1902)
Wilhelm Holtz (1836-1913)
Robert Otto (1837-1907)
Julius August Remer (1838-1903)
Adolf Weil (1848-1916)
Edmund Albert Letts (1851-1918)
Theodor Weyl (1851-1913)
Traugott Sandmeyer (1854-1922)
Josef Houben (1875-1940)
Julius von Braun (1875-1939)
Hermann Leuchs (1879-1945)
Karl Wilhelm Rosenmund (1884-1965)

Verkaro[redakti | redakti fonton]

Referencoj[redakti | redakti fonton]