Izobutila ksantato
Izobutila dutiokarbonata acido | |||
Kemia formulo | |||
Izobutildutiokarbonatata acido | |||
Alternativa(j) nomo(j) | |||
| |||
CAS-numero-kodo | 6791-12-4 | ||
ChemSpider kodo | 23848 | ||
PubChem-kodo | 25581 | ||
Fizikaj proprecoj | |||
Aspekto | flava solidaĵo | ||
Molmaso | 150,2658g mol−1 | ||
Solvebleco | Akvo:0,11 g/L[1] | ||
Mortiga dozo (LD50) | >450 mg/kg (buŝe) | ||
GHS etikedigo de kemiaĵoj | |||
GHS Damaĝo Piktogramo | |||
GHS Signalvorto | Damaĝa substanco | ||
GHS Deklaroj pri damaĝoj | H228, H302, H312, H315, H319 | ||
GHS Deklaroj pri antaŭgardoj | P210, P240, P241, P264, P264+265, P270, P280, P301+317, P302+352, P305+351+338, P317, P321, P330, P332+317, P337+317, P362+364, P370+378, P501 | ||
(25 °C kaj 100 kPa) |
Izobutila ksantato aŭ izobutila dutiokarbonata acido estas organika kombinaĵo rezultanta el interagado de la karbona dusulfido kaj izobutanolo. Ĝi estas flava solidaĵo, nesolvebla aŭ malmulte solvebla en akvo. Izobutila ksantato posedas 5 karbonatomojn, 10 hidrogenatomojn, 2 sulfuratomojn kaj 1 oksigenatomon. Izobutila ksantato uzatas en kemiaj sintezoj kaj en la preparado de ksantataĵoj kaj izobutilaj derivaĵoj. Ksantatoj estis malkovritaj de William Christopher Zeise (1789-1847) en 1823. Solvaĵoj de ksantatoj ne estas stabilaj en acida medio. Mineralaj acidoj reakcias kun solvaĵoj de ksantatoj por produkti liberajn ksantatajn acidojn kiuj estas nesolveblaj en akvo kaj malstabilaj.
Sintezoj[redakti | redakti fonton]
Sintezo 1[redakti | redakti fonton]
- Preparado de la izobutila ksantato per traktado de karbona dusulfido kaj izobutanolo:[2]
Sintezo 2[redakti | redakti fonton]
- Preparado de la izobutila ksantato per hidrolizado de la kalia izobutilksantato:
Sintezo 3[redakti | redakti fonton]
- Preparado de la izobutila ksantato per traktado de metila izobutilaksantato kaj klorida acido: