Junulargastejo "Maksim Gorki" (Vajmaro)
| Junulargastejo "Maksim Gorki" | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| arkitektura strukturo [+] | |||
| Lando | Germanio | ||
| Federacia lando | Turingio | ||
| Situo | Vajmaro | ||
| - koordinatoj | 50° 58′ 4″ N, 11° 19′ 33″ O (mapo)50.9678511.32587Koordinatoj: 50° 58′ 4″ N, 11° 19′ 33″ O (mapo) [+] | ||
|
|||
 |
|||
| Junulargastejo "Maksim Gorki" | |||
 Vikimedia Komunejo: Zum Wilden Graben 12 (Weimar) [+] |
|||
La domo ĉe Zum Wilden Graben 12 je Vajmaro, Germanujo, estas konstruaĵo kiun oni utiligas kiel junulargastejon. Ĝin malfermis en la 1935-a jaro DJH; de 1976 ĝi portas la nomon de Maksim Gorkij (germane: Jugendherberge Maxim Gorki).[1][2][3]
Komence ĝi estis loĝejo de arĥitektoj. Loĝis tie Johannes Otto Berger.[4] Tiutempe estis ĝia stratonumero la seso. Berger almenaŭ disde 1926 loĝis tie havante buroon sian tuj apude.[5]
Temas pri triala aĵo konstruita laŭ la modoj de la t.n. Patrujprotekta arkitekturo (Heimatschutzstil). La unuetaĝaj eroj havas selotegmentojn kun pagodo-similaj elsaltantaj partoj. Tie estas mansardaj ĉambroj. La avankorpo kun la enireja portalo tre fortas. Interesaj esta ankaŭ la ogivarkaj kelofenestroj.[6]
Ĝi memkompreneble figuras sur la listo de unuopaj monumentprotektotaĵoj vajmaraj. La straton oni nomis por la fosoj Wilder Graben de la rivero Ilm.
Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton]Notoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ Art. "Jugendherberge." Ĉe: Gitta Günther, Wolfram Huschke, Walter Steiner (eld.): Weimar. Lexikon zur Stadtgeschichte. Hermann Böhlaus Nachfolger, Weimar 1998, p. 234.
- ↑ Gedenkorte und außerschulische Lernorte in Thüringen: Informationen zu Unterstützungsmöglichkeiten. Eldonis la turingia ministerio pri edukado, p. 13.
- ↑ la instirucio ene de listo de ĉiuj germanaj junulartranoktejoj
- ↑ https://www.flickr.com/photos/54359823@N03/9057086440/
- ↑ Einwohnerbuch von Weimar 1926, Dietsch & Brückner 1928, p. 2 kaj 9.
- ↑ Rainer Müller: "Das Haus Trettner – ein unbekanntes Werk des Neuen Bauens." Ĉe: Aus der Arbeit des Thüringischen Landesamtes für Denkmalpflege des 20. Jahrhunderts, 2005, p. 67–76. Konkrete p. 70.