Saltu al enhavo

La Mito de Beleco

El Vikipedio, la libera enciklopedio
The Beauty Myth: How Images of Beauty Are Used Against Women
skribita verko
Aŭtoroj
Aŭtoro Naomi Wolf
Lingvoj
Lingvo angla lingvo
Eldonado
Eldondato 1990
Ĝenro nefikcio
vdr

La Mito de Beleco, pri la uzo de Reprezentacioj de Belecon kontraŭ Virinoj (angle: The Beauty Myth: On the Use of Representations of Beauty Against Women) estas nefikcia libro de Naomi Wolf, kiu estis publikigita en 1991. Nova eldono de la libro estis publikigita en 2002 kun nova enkonduko de Wolff.

La ĉefa argumento en la libro estas, ke samtempe kiam la situacio de virinoj pliboniĝis socie, ankaŭ pli kaj pli kreskis la atendo, ke ili aliĝas al normoj de fizika beleco.

En ŝia libro, Wolf asertas ke "beleco" kiel normiga valoro estas produkto de sole socia konstruo, kaj ke la patriarkeco determinas la enhavon de tiu konstruo por daŭre konservi sian regulon. En la enkonduko al la libro, Wolf ofertas la sekvan analizon:

Citaĵo
 Ju pli da virinoj trarompis jurajn kaj materiajn barojn, des pli striktaj, postulemaj kaj kruelaj fariĝis la bildoj de ina beleco ĉirkaŭ ni... Dum la lasta jardeko (1980-aj jaroj), virinoj penetris en la centrojn de potenco; Samtempe, kazoj de manĝmalsanoj pliiĝis eksponente kaj plastika kirurgio iĝis la plej rapide kreskanta specialaĵo... Pornografio iĝis la ĉefa amaskomunikila kampo, pli ol nepornografiaj filmoj kaj diskoj kombinitaj, kaj tridek tri mil usonanoj diris al esploristoj, ke ili preferus perdi inter 4,5 kaj -7,5 kilogramojn pli ol ĉio alia... Pli da virinoj havas pli da mono, potenco, kontrolo kaj jura rekono ol iam ajn antaŭe; Sed laŭ kiel ni sentas pri ni mem, fizike, ni povas esti eĉ pli malbona ol niaj avinoj, kiuj ne estis liberigitaj. 

Wolff ankaŭ priskribas la ideon de la "Fera Virgulino", esence neatingebla belecnormo, kiu kutimas fizike kaj psikologie puni virinojn pro ilia malsukceso atingi kaj konformiĝi al ĝi. Wolff kritikas la modon kaj belecindustriojn kiel ekspluatantajn de virinoj, sed asertas ke la mito de beleco tuŝas ĉiujn areojn de homa funkciado. Wolff skribas ke virinoj devus havi "la elekton fari tion kion ni volas kiel fari kun niaj vizaĝoj kaj korpoj sen esti punitaj per ideologio kiu utiligas sintenojn, ekonomian premon, kaj eĉ laŭleĝajn argumentojn koncerne la aperon de virinoj por subfosi nin psikologie kaj saĝe." Wolf asertas ke virinoj estas sub atakoj de la "mito de beleco" en kvin lokoj: laboro, religio, sekso, perforto kaj malsato. En konkludo, Wolf argumentas en favoro de pli naturaj normoj de beleco.

La libro de Wolff rapide iĝis furorlibro, rikoltante polarigitajn reagojn de kaj publiko kaj la amaskomunikilaro, sed estis laŭdita fare de multaj feministoj. Dua-onda feministo Jermaine Greer skribis ke La Mito de Beleco estas "unu el la plej signifaj publikaĵoj ekde 'La Kastrado'", kaj Gloria Steinem skribis, "La Mito de Beleco estas inteligenta, kolera, kaj plenplena de komprenoj, klara voko al libereco. Ĉiu virino devus legi ĝin." La brita verkisto Faye Weldon nomis la libron "esenca legado por la nova virino", kaj Betty Friedan skribis en Allure revuo ke "kun la publikigo de La Mito de Beleco, Wolff iĝis la ĉefreprezentanto por kio poste estus priskribita kiel la tria ondo de feminismo".

Christina Hoff Somers kritikis Wolff pro publikigado de la aserto ke proksimume 150,000 virinoj mortas ĉiun jaron pro anoreksio. Somers asertis ke la reala nombro estis pli proksima al 100, nombro kiun aliaj esploristoj, kiel ekzemple Jennifer Baumgardner kaj Amy Richards, argumentis estas fakte tro malalta. En la sama intervjuo, Somers asertis ke Wolff reprenis ŝian manon de tiu priskribo. D-ro Janine Cogan asertas, ke la nombroj povas efektive esti tro malaltaj ĉar mortatestoj ne listigas manĝajn malordojn kiel mortokaŭzon en si mem.

Eksteraj ligiloj

[redakti | redakti fonton]