Marc Augé
| Marc Augé | |
|---|---|
| |
| Persona informo | |
| Naskonomo | Marc Armand François Augé |
| Naskiĝo | 2-an de septembro 1935 en Poitiers |
| Morto | 24-an de julio 2023 (87-jaraĝa) en 14-a arondismento de Parizo |
| Lingvoj | franca |
| Ŝtataneco | Francio 
|
| Alma mater | Supera normala lernejo
|
| Familio | |
| Edz(in)o | Françoise Héritier (mul) 
|
| Okupo | |
| Okupo | antropologo directeur d'études (en) etnologo universitata instruisto
|
Marc AUGÉ [oĜE] (Poitiers, 2-a de septembro 1935 - 24-an de julio 2023) estis franca antropologo specializita en etnologio. kiel instruisto li profesoris pri antropologio kaj etnologio en la École des hautes études en sciences sociales de Parizo (EHESS), kies direktoro li estis inter 1985 kaj 1995. Li estis ankaŭ respondeculo kaj direktoro de diversaj esploroj en la Nacia centrejo pri scienca esploro (CNRS).
Krome, Augé stampis la koncepton de "surmoderneco" el meditado pri la identeco de la individuo laŭ ties rilato kun la ĉiutagaj lokoj kaj la teknologio.[1]
Marc Augé stampis ankaŭ la koncepton de "neloko" por referenci al la lokoj transiritaj kiuj ne sufiĉe gravas por estis konsiderataj kiel veraj "lokoj". Estas antropologie lokoj tiuj historiaj aŭ ŝlosilaj, same kiel tiuj lokoj en kiuj oni rilatas. Neloko male estas ekzemple aŭtoŝoseo, hotelĉambro, flughaveno aŭ superbazaro... Tiuj nek personigas nek akdonas ion ajn al la identeco ĉar ne facilas internigi ties aspektojn aŭ komponantojn. En ili la rilato aŭ komunikado estas pli artefarita, malpli natura. Tie oni identigas la personojn la enirbileton, la oficiala identigilo, la kreditkarto...
Verkoj
[redakti | redakti fonton]- Le Rivage alladian, Paris, ORSTOM, 1969.
- Théorie des pouvoirs et idéologie, Paris, Hermann, 1975, Prix Dodo de la Académie française.
- Pouvoirs de vie, pouvoirs de mort, Paris, Flammarion, 1977.
- Symbole, fonction, histoire, Paris, Hachette, 1979.
- Génie du Paganisme, Paris, Gallimard, 1982 (rééd. en «Folio Essais», Paris, Gallimard, 2008).
- Le Sens du mal. Anthropologie, histoire, sociologie de la maladie, kun Claudine Herzlich (dir.), Bruxelles, Éditions des archives contemporaines, collection « Ordres sociaux », 1983.
- La Traversée du Luxembourg, Paris, Hachette, 1985.
- Un ethnologue dans le métro, Paris, Le Seuil, 1986.
- Non-Lieux, introduction à une anthropologie de la surmodernité, Paris, Le Seuil, 1992
- Paris retraversé, kun Jean Mounicq, Paris, Imprimerie nationale, 1990, (ISBN 978-2-11-081113-4) (Prix Nadar).
- Domaines et châteaux, Paris, Le Seuil, 1992.
- Le Sens des autres, Paris, Fayard, 1994.
- Pour une anthropologie des mondes contemporains, Paris, Aubier, 1994.
- « La leçon des prophètes », postface à La Cause des prophètes. Politique et Religion en Afrique contemporaine, par Jean-Pierre Dozon, Paris, Le Seuil, 1995, pp. 277-295.
- Paris ouvert, kun Jean Mounicq, Paris, Imprimerie nationale, 1995, (ISBN 978-2-11-081325-1).
- Paris, années trente, Paris, Hazan, 1996.
- La Guerre des rêves. Exercices d'ethno-fiction, Paris, Le Seuil, 1997.
- L'Impossible voyage. Le tourisme et ses images, Paris, Payot & Rivages, 1997.
- Venise d'eau et de pierre, kun Jean Mounicq, Paris, Imprimerie nationale, 1998.
- Fictions fin de siècle, Paris, Fayard, 2000.
- Les Formes de l’oubli, Paris, Payot & Rivages, 2001.
- Journal de guerre, Paris, Galilée, 2003.
- Le Temps en ruines, Paris, Galilée, 2003.
- Pour quoi vivons-nous ?, Paris, Fayard, 2003.
- L'Anthropologie, Paris, Presses universitaires de France, 2004 (kun Jean-Paul Colleyn).
- La Mère d'Arthur, Paris, Fayard, 2005 (romano).
- Le Métier d'anthropologue. Sens et liberté, Paris, Galilée, 2006.
- Casablanca, Paris, Le Seuil, 2007.
- Éloge de la bicyclette, Payot & Rivages, 2008.
- Paris Jardins, avec Claire de Virieu, Paris, Imprimerie Nationale, 2008
- Où est passé l'avenir, Paris, Panama, 2008 (reeld. Paris, Le Seuil, 2011).
- Le Métro revisité, Paris, Le Seuil, 2008.
- Quelqu'un cherche à vous retrouver, Paris, Le Seuil, 2009 (roman).
- Pour une anthropologie de la mobilité, Paris, Payot & Rivages, 2009.
- Carnet de route et de déroutes, Paris, Galilée, 2010.
- La Communauté illusoire, Paris, Payot & Rivages, 2010.
- Journal d'un SDF, Paris, Le Seuil, 2011.
- La Vie en double. Voyage, ethnologie, écriture, Paris, Payot & Rivages, 2011.
- L'Anthropologue et le monde global, Paris, Armand Colin, 2013.
- Les Nouvelles peurs, Paris, Payot & Rivages, 2013.
- Une ethnologie de soi : Le temps sans âge, Paris, Le Seuil, 2014.
- Éloge du bistrot parisien, Paris, Payot & Rivages, 2015
- Rêves du jour et de la nuit, Paris, Editions des Busclats, 2016 (nouvelles)
- La Sacrée Semaine : qui changea la face du monde, Paris, Odile Jacob, 2016, 71 p. (ISBN 978-2-7381-3389-2)
- L'avenir des terriens: Fin de la préhistoire de l'humanité comme société planétaire (trad. de la itala), Paris, Albin Michel, 2017, 132 p. (ISBN 978-2-226-39388-3)
- Qui donc est l'autre?, Paris, Odile Jacob, 2017, 320 p. (ISBN 978-2-7381-3959-7)
Notoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ Marc Augé. «"Sobremodernidad, Del mundo de hoy al mundo de mañana" por Marc Augé .». DDOOSS. Arkivita el la originalo la 10an de februaro 2015. Konsultita la 18an de junio 2014.
Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton]- Marcelo Pisarro, "Los no lugares de Augé", Inrockuptibles, Aprilo 2012
- Intervjuo kun Marc Augé
- Prezentado de la libro Los no-lugares Espacios del anonimato Una antropología de la sobremodernidad.
- Una reflexión sobre el concepto de la Sobremodernidad
- La puesta en escena del Mundo Prelego dum Talleres de Arte Contemporáneo de Córdoba 2007. En formato pdf.