Saltu al enhavo

Monica Vitti

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Monica Vitti
Persona informo
Monica Vitti
Naskonomo Maria Luisa Ceciarelli
Naskiĝo 3-an de novembro 1931 (1931-11-03)
en Romo
Morto 2-an de februaro 2022 (2022-02-02) (90-jaraĝa)
en Romo
Mortis pro Naturaj kialoj Redakti la valoron en Wikidata vd
Mortis per Dementia with Lewy bodies (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Tombo Campo Verano (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Lingvoj itala vd
Ŝtataneco Italio (1946–)
Reĝlando Italio (–1946) Redakti la valoron en Wikidata vd
Alma mater Accademia Nazionale d'Arte Drammatica Silvio D'Amico (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Familio
Edz(in)o Roberto Russo (en) Traduki (1995–2022) Redakti la valoron en Wikidata vd
Amkunulo Michelangelo Antonioni
Carlo Di Palma (en) Traduki (1964–dekjaro de 1970) Redakti la valoron en Wikidata vd
Infanoj 0
Profesio
Alia nomo Monica Vitti vd
Okupo komikisto
teatra aktoro
filmreĝisoro
scenaristo
filmaktoro Redakti la valoron en Wikidata vd
Aktiva dum 1954–1994 vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr

Maria Luisa Ceciarelli (Romo, 3a de novembro 1931 - samloke, 2a de februaro 2022),​ plej konata laŭ Monica Vitti, estis itala aktorino, unu el plej gravaj de la itala komedia kinarto de la 1970-aj jaroj. Ŝi ludis ankaŭ dramajn rolojn kaj ŝi elstaris ĉefe en tiuj. Ŝi aktoris en multaj filmoj, kaj laboris ankaŭ kiel reĝisorino (Scandalo segreto, 1989).

Monica Vitti en foto de la filmo L’avventura (1960).

ŝi gradiĝis en la Nacia Akademio de Drama Arto en 1953. En 1954 ŝi debutis en kino kun Edoardo Anton en epizodo de Ridere! Ridere! Ridere! kaj en 1955 jam kun artista nomo Monica Vitti, derivita de la patrina familinomo Vittiglia, laŭ konsilo de akademia instruisto, Sergio Tofano, ŝi ekformis parton de lia trupo. Ludinte rolojn de Bertoldt Brecht, Molière kaj Shakespeare, ŝi disvolvigis personan komedian stilon.[1]

En 1956 ŝi ekkarieris en teatro. En 1958 ŝi eklaboris denove en kino per minora rolo en Le dritte, sed finfine ŝi debutis en komediaj roloj en filmoj kiel tiuj de Michelangelo Antonioni nome L’avventura (1960) kaj La notte (1961).[2][3]

  • Ridere! Ridere! Ridere!, reĝisorita de Edoardo Anton (1954)
  • Adriana Lecouvreur, reĝisorita de Guido Salvini (1955)
  • Una pelliccia di visone, reĝisorita de Glauco Pellegrini (1956)
  • Le dritte, reĝisorita de Mario Amendola (1958)
  • L'avventura, reĝisorita de Michelangelo Antonioni (1960)
  • La notte, reĝisorita de Michelangelo Antonioni (1961)
  • L'eclisse, reĝisorita de Michelangelo Antonioni (1962)
  • Le lièvre et le tortue, epizodo de Le quattro verità, reĝisorita de Alessandro Blasetti (1962)
  • Dragées au poivre, reĝisorita de Jacques Baratier (1963)
  • Château en Suède, reĝisorita de Roger Vadim (1963)
  • La sospirosa, epizodo de Alta infedeltà, reĝisorita de Luciano Salce (1964)
  • Deserto rosso, reĝisorita de Michelangelo Antonioni (1964)
  • Il disco volante, reĝisorita de Tinto Brass (1964)
  • La minestra, epizodo de Le bambole, reĝisorita de Franco Rossi (1965)
  • Modesty Blaise, reĝisorita de Joseph Losey (1966)
  • Fata Sabina, epizodo de Le fate, reĝisorita de Luciano Salce (1966)
  • Fai in fretta ad uccidermi... ho freddo!, reĝisorita de Francesco Maselli (1967)
  • Ti ho sposato per allegria, reĝisorita de Luciano Salce (1967)
  • La cintura di castità, reĝisorita de Pasquale Festa Campanile (1967)
  • La ragazza con la pistola, reĝisorita de Mario Monicelli (1968)
  • La femme écarlate, reĝisorita de Jean Valère (1969)
  • Amore mio aiutami, reĝisorita de Alberto Sordi (1969)
  • Dramma della gelosia (tutti i particolari in cronaca), reĝisorita de Ettore Scola (1970)
  • Ninì Tirabusciò, la donna che inventò la mossa, reĝisorita de Marcello Fondato (1970)
  • Le coppie, epizodoj "Il frigorifero" de Mario Monicelli kaj "Il leone" de Vittorio De Sica (1970)
  • La pacifista, reĝisorita de Miklós Jancsó (1970)
  • La supertestimone, reĝisorita de Franco Giraldi (1971)
  • Noi donne siamo fatte così, reĝisorita de Dino Risi (1971)
  • Gli ordini sono ordini, reĝisorita de Franco Giraldi (1972)
  • La Tosca, reĝisorita de Luigi Magni (1973)
  • Teresa la ladra, reĝisorita de Carlo Di Palma (1973)
  • Polvere di stelle, reĝisorita de Alberto Sordi (1973)
  • Le fantôme de la liberté, reĝisorita de Luis Buñuel (1974)
  • A mezzanotte va la ronda del piacere, reĝisorita de Marcello Fondato (1975)
  • Qui comincia l'avventura, reĝisorita de Carlo Di Palma (1975)
  • L'anatra all'arancia, reĝisorita de Luciano Salce (1975)
  • Mimì Bluette... fiore del mio giardino, reĝisorita de Carlo Di Palma (1976)
  • Basta che non si sappia in giro, epizodoj "Macchina d'amore" de Nanni Loy kaj "L'equivoco" de Luigi Comencini (1976)
  • L'altra metà del cielo, reĝisorita de Franco Rossi (1977)
  • La raison d'état, reĝisorita de André Cayatte (1978)
  • Un incontro molto ravvicinato, epizodo de Per vivere meglio, divertitevi con noi, reĝisorita de Flavio Mogherini (1978)
  • Amori miei, reĝisorita de Steno (1978)
  • Letti selvaggi, reĝisorita de Luigi Zampa (1979)
  • An Almost Perfect Affair, reĝisorita de Michael Ritchie (1979)
  • Il mistero di Oberwald, reĝisorita de Michelangelo Antonioni (1980)
  • Non ti conosco più amore, reĝisorita de Sergio Corbucci (1980)
  • Camera d'albergo, reĝisorita de Mario Monicelli (1981)
  • Il tango della gelosia, reĝisorita de Steno (1981)
  • Io so che tu sai che io so, reĝisorita de Alberto Sordi (1982)
  • Scusa se è poco, reĝisorita de Marco Vicario (1982)
  • Flirt, reĝisorita de Roberto Russo (1983)
  • Francesca è mia, reĝisorita de Roberto Russo (1986)
  • Scandalo segreto, reĝisorita de Monica Vitti (1990)

Referencoj

[redakti | redakti fonton]
  1. «Los alegres 70 de Monica Vitti». La Vanguardia. Konsultita la 7an de aprilo 2018.
  2. webit.it. «Monica Vitti: 90 anni di sorrisi». Filodiritto (en itala). Konsultita la 4an de novembro 2021.
  3. Dividi, Fabrizio (11a de februaro 2021). «Monica Vitti compie 90 anni, l’omaggio di Torino». Corriere della Sera (en itala). Konsultita la 4an de novembro 2021.

Literaturo

[redakti | redakti fonton]
  • Enrico Lancia, Roberto Poppi, Dizionario del cinema italiano. Le attrici, Gremese Editore, Roma, 2003, pp. 369–371
  • Chiara Ricci, Monica Vitti. Recitare è un gioco, AG Book Publishing, 2016
  • Nevio De Pascalis, Marco Dionisi, Stefano Stefanutto Rosa, La dolce Vitti, Roma, Luce-Cinecittà/Edizioni Sabinae, 2018, ISBN 978-88-9862-372-3.
  • Laura Delli Colli, Monica. Vita di una donna irripetibile, Roma, Rai Libri, 2022, ISBN 9788839718433
  • Rai Teche, la prosa televisiva, 1954/2008
  • En tiu ĉi artikolo estas uzita traduko de teksto el la artikolo Monica Vitti en la hispana Vikipedio.