Mononukleozo

El Vikipedio, la libera enciklopedio

Mononukleozo (mononucleosis infectiosa), estas virusa infekta malsano per la Epstein-Barr viruso (EBV) (Homa Herpetviruso 4, HHV-4). La germana kuracisto Emil Pfeiffer malkovris la malsanon en 1889.

La infekta mononukleozo (konata ankaŭ kiel la kismalsano) estas infekta malsano kaŭzita de la viruso de Epstein Barr (VEB), kiu apartenas al la sama familio de la viruso de la herpeto. Multe pli malofte ĝi povas estis kaŭzita de la citomegaloviruso, kaj en ĉirkaŭ 1 % de la okazoj de Toxoplasma gondii.

Ĝi aperas plej ofte en adoleskuloj kaj junaj plenkreskuloj, kaj la simptomoj kiuj karakterizas ĝin estas febro, faringito aŭ gorĝodoloro, inflamo de la limfaj ganglioj kaj lacelĉerpiĝo. Oni konsideras, ke la bakterio Salmonella typhi povas esti, en kelkaj pacientoj, la kaŭzanto de tiu malsano.

Riskogrupo[redakti | redakti fonton]

La malsano plejofte aperas ĉe etaj infanoj kaj junaj adoltoj. En la unua kazo la simptomoj restas neklaraj kaj ofte oni ne diagnozas ĝin. 50% de la infanoj jam travivis la malsanon antaŭ la kvina vivojaro.[1] De la adoltoj 80% havas antikorpojn, kio signifas ke la plimulto de la homoj travivas ĉi tiun infekton en ilia vivo. Ili ofte ne scias tion - la malsano preskaŭ nerimarkite pasis kiel gorĝodolorogripeto.

Simptomoj[redakti | redakti fonton]

La sekvaj simtomoj preskaŭ ĉiam aperas:

Referencoj[redakti | redakti fonton]