Music hall

Muzika halo (angle Music hall) estas speco de populara brita teatra distro kiu estis populara en la jaroj de 1850 ĝis 1960, kaj inkluzivis miksaĵon de popularaj kantoj, komedio, specialaj prezentoj kaj varia distro. La esprimo estas derivita de la speco de teatro aŭ loko kie tia distro okazis. La brita Muzika halo estis simila al la usona vodevilo, kiu inkluzivas ekscitajn kantojn kaj komikajn skeĉojn, dum en Britio la esprimo "vodevilo" estis atribuita al la speco de distro destinita por la laborista klaso, kio estis nomita en Usono "burleskaĵo".

La Muzika halo kreskis en tavernoj dum la 1830-aj jaroj, kaj iĝis pli kaj pli populara inter la spektantaro ĝis tia mezuro ke dum la 1850-aj jaroj, tavernoj estis disfaligitaj en favoro de la muzikejoj de muzik-haloj kiuj malfermiĝis en ĝiaj lokoj. Tiuj teatroj estis plejparte dezajnitaj tiel ke homoj povis konsumi manĝaĵon kaj alkoholon kaj fumi tabakon ene de la halo kie la spektakloj okazis. Tiu speco de distro estis iom diferenca de la konvencia teatro, kiu sidigis la spektantaron en kabinoj, kun la drinkejo aparta.

En la meza 19-a jarcento tiu distro kreis mendado je allogaj novaj popularaj kantoj. Kiel rezulto, profesiaj kantverkistoj estis rekrutitaj por disponigi la muzikon por amaso da stelprezentistoj, kiuj inkluzivis Marie Lloyd, Dan Leno kaj George Lyburn inter aliaj. La muzika halo ne adoptis unikan stilon propran, sed enhavis prezentojn de ĉiuj formoj de distro. Imitistoj (kaj viraj kaj inaj), "leondistro", pantomimo kaj impresionistoj, trampolinaj riskaktoroj kaj komikaj pianistoj estis nur kelkaj el la multaj specoj de distrospektantaroj povis trovi ĉe spektakloj de muzika halo dum la venontaj kvardek jaroj.

En 1907, la Muzika halo en Londono iĝis la sceno de grava industria lukto inter la artistoj kaj scenejistoj kaj la teatraj direktistoj, kiu finiĝis en striko. La haloj estis reakiritaj ĝis la komenco de la Unumondo-Milito, kaj kutimis enscenigi bonfarajn okazaĵojn por helpi la militinveston. La spektakloj de la muzika halo daŭris eĉ post la milito, sed perdis siajn popularecon al ĵazo, svingo kaj ĵazbanda danca muziko. Licencaj restriktoj ankaŭ estis ŝanĝitaj kaj drinkado en la haloj estis malpermesita. Nova speco de distro alvenis, larĝa kaj varia, kaj multaj el la musika-halaj artistoj ne sukcesis fari la transiron. Kun bildigo de malnovmoda distrado kaj kun fermo de multaj salonoj, la muzik-halo ĉesis ekzisti kaj cedis lokon al diversaj aliaj specoj de distraĵo.

Por plia legado (anglalingva)[redakti | redakti fonton]

Abra, Allison. "Going to the palais: a social and cultural history of dancing and dance halls in Britain, 1918–1960." Contemporary British History (Sep 2016) 30#3 pp 432–433.
Alexander, John, Tearing Tickets Twice Nightly: The Last Days of Variety (Arcady Press, 2002)
Bailey, Peter, ed., Music Hall: The Business of Pleasure, (Milton Keynes, Open University Press, 1986)
Baker, Richard Anthony, British Music Hall: An Illustrated History (Pen & Sword, 2014)
Beeching, Christopher,The Heaviest of Swells – A life and times in the Music Halls, (DCG Publications, 2010)
Bratton, J.S., ed., Music Hall: Performance & Style (Milton Keynes, Open University Press, 1986)
Bruce, Frank, More Variety Days: Fairs, Fit-ups, Music hall, Variety Theatre, Clubs, Cruises and Cabaret (Edinburgh, Tod Press, 2000)
Busby, Roy, British Music Hall: An Illustrated Who's Who from 1850 to the Present Day (London: Paul Elek, 1976)
Cheshire, D.F., Music Hall in Britain, (Newton Abbot: David & Charles, 1974)
Earl, John, British Theatres and Music Halls (Princes Risborough, Shire, 2005)
Earl, John and Stanton, John, The Canterbury Hall and Theatre of Varieties (Cambridge, Chadwyck-Healy 1982)
Earl, John and Sell, Michael (eds.) The Theatres Trust Guide to British Theatres, 1750–1950 (A & C Black Publishers Ltd, 2000)
Farson, Daniel. (1972) Marie Lloyd and Music Hall. London: Tom Stacey Ltd. ISBN 978-0-85468-082-5.
Fierro, Alfred. (1996) Histoire et dictionnaire de Paris. Robert Laffont. ISBN 2-221-07862-4.
Garrett, John M., Sixty Years of British Music Hall, (London, Chappell & Company in association with Andre Deutsch, 1976)
Green, Benny, ed. The Last Empires: A Music Hall Companion (London, Pavilion Books Ltd. in association with Michael Joseph Ltd., 1986)
Honri, Peter. John Wilton's Music Hall, The Handsomest Room in Town (1985)
Honri, Peter. Working the Halls: the Honris in One Hundred Years of British Music Halls (Farnborough, Eng., Saxon House, 1973). (ISBN 0-347-00013-4)
Howard, Diana. London Theatres and Music Halls 1850–1950 (1970)
Hudd, Roy. Music Hall (London, Eyre Methuen, 1976)
Jackson, Lee. Palaces of Pleasure: From Music Halls to the Seaside to Football, How the Victorians Invented Mass Entertainment (Yale University Press, 2019)
Lee, Edward. (1982) Folksong and Music Hall. London: I Routledge. ISBN 0-7100-0902-X.
Maloney, Paul, Scotland and the Music Hall, 1850–1914 (Manchester University Press, 2003)
Mander, Raymond. (1965) British Music Hall. London: Studio Vista. ISBN 0-85614-036-8.
Mellor, G.J., The Northern Music Hall (Newcastle upon Tyne, Frank Graham, 1970)
Mellor, G.J., They Made us Laugh: A Compendium of Comedians Whose Memories Remain Alive (Littleborough, George Kelsall, 1982)
Mullen, John, "The Show Must Go On: Popular Song in Britain during the First World War" (London, Routledge, 2015)
O'Gorman, Brian, Laughter in the Roar: Reminiscences of Variety and Pantomime (Weybridge, B. O'Gorman, 1998)
Scott, Harold, The Early Doors: origins of the music hall (London, Nicholson & Watson 1946)
Stuart, C D and Park, A J, The Variety Stage (London, Unwin 1895)
Williams, Bransby. (1954) Bransby Williams by Himself. London: Hutchinson. OCLC 2227654.