Paŝtelo
La arto de paŝtelo apartenas al la nomataj sekaj teknikoj de pentrarto, ĉar diference de la pentratro je oleo aŭ je akvarelo, ĝi ne uzas ajnan solvaĵon kaj oni aplikas rekte sur la laborsurfaco. Kiel pentrobazo oni uzas bonkvalitan paperon, de specifa dikeco, de koloro neŭtra ne blanka kaj de ioma rugeco. La kolora efekto de paŝteloj (vidu la artikolon pri la paŝtelaj koloroj) pli proksimas al la naturaj sekaj pigmentoj ol tiu de iu alia procezo[1].
La termino paŝtelo uzatas pri kaj la arto kaj la pentraĵo kaj la krajono mem[2] farita el pulvorigita kolorilo kaj gumo.
Laŭ Francisko Azorín paŝtelo estas Pentro farita per pulvorigitaj krajonoj.[3] Li indikas etimologion el la greka paste (paŝto) kaj de tie la latina pasta, pastillus. Kaj li aldonas la terminon paŝtelkrajono, por tipa speciala kolorilo por pentri paŝtele.[4]
Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]
Notoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ Mayer, Ralph. The Artist's Handbook of Materials and Techniques. Viking Adult; 5a revizia kaj ĝisdatigita eldono, 1991. (ISBN 0-670-83701-6)
- ↑ Paŝtelo en PIV [1]
- ↑ Francisko Azorín, arkitekto, Universala Terminologio de la Arkitekturo (arkeologio, arto, konstruo k. metio), Presejo Chulilla y Ángel, Madrido, 1932, paĝo 159.
- ↑ Azorín, samloke.